Ασυμβίβαστοι συμβιβασμοί*

Του Γιάννη Στρούμπα

            «Εν αρχή/ ην η αναρχία/ και στο τέλος/ μάντεψέ το.» Με μία «Μαντεία» –ο τίτλος του ποιήματος– τοποθετημένη όχι στην αρχή, ούτε στο τέλος, μα περίπου στο μέσον της ποιητικής του συλλογής «Το ψάρι βρομάει από το… κεφάλαιο», ο Θωμάς Βουγιουκλής αντικαθιστά τον ένθεο λόγο, τη δύναμη της λογικής που συνέχει το σύμπαν, από τη δίσημη αναρχία, προκαλώντας τους αναγνώστες του να προβλέψουν το μέλλον και το τέλος. Μεταξύ της αναρχίας, δηλαδή της ανώμαλης πολιτικής κατάστασης, και της ανυπαρξίας ξεκινήματος (αναρχία < α στερητικό + αρχή), που υπονομεύει την ίδια την έναρξη του «Εν αρχή», ο Βουγιουκλής θεμελιώνει τη σκωπτική κι ανατρεπτική του διάθεση, η οποία εκτείνεται από την αμφισβήτηση του συνολικού κοσμικού οικοδομήματος μέχρι του εαυτού του και της ποίησής του, ακυρώνοντας τις βεβαιότητες.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ  ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝομ

Του παπα Νίκου Φαναριώτη*

ΜΡΚ. Η 34-Θ1,

ΟΜΙΛΙΑ στο Ι.Μ. Του Οσίου Λουκά, Πάτρα: 16-9-12

Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν

αυτού (Μρκ. Η. 34)

Ολόκληρη η ανθρωπότης είναι άρρωστη, σωματικά και πνευματικά, και αυτό δεν είναι καινούργιο. Είναι δυστυχώς το περιεχόμενο της Ιστορίας ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ο Χριστός ήλθε στη γη για να θεραπεύσει όποιον θέλει να θεραπευθεί και υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να θεραπευτούν.

Εν πάση περιπτώσει εμείς οι σημερινοί χριστιανοί δεν έχουμε τόσο ανάγκη διδασκαλίας, όσο θεραπείας. Είναι γενικά γνωστό ότι το πρόβλημα μας δεν είναι η άγνοια των εντολών αλλά η αδράνεια. Ιδίως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τόσες πολλές διδασκαλίες και κηρύγματα με γνώσεις θεολογικές, που όμως για εμάς, δεν είναι και θεραπευτικές το μέν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής, (Μτθ. ΚΣτ, 41). Χρειάζεται θεραπευτική αγωγή και αυτήν παρουσιάζει σήμερα ο Κύριος σε δύο φάσεις: Την αυταπάρνησιν του πιστού και την σταύρωσιν εαυτού.

Συνέχεια →

Οι στημένες εκλογές για την… πάνδημη έγκριση των μνημονίων μετά το ΟΧΙ του 61%

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού (που τόλμησε πάλι πρόσφατα ν’ αντισταθεί στα σχέδια τους ―όπως φάνηκε με το 61% του «ΟΧΙ» στα μνημόνια του Ιούλη) είχε αρχίσει να υλοποιείται πολύ νωρίτερα. Η γενική επίθεση των ελίτ εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονιστή» Σημιτούλη.

Συνέχεια →

Εκλογές του εφικτού

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Με λαμογιές και με κλεψιές

μ’ εκβιασμούς και  απειλές

με ύπουλα χτυπήματα

(πρώτη φορά άλλωστε;)

οι άρχοντες και οι δανειστές

εσπείρανε τον πανικό

και έτσι μας μαντρώσανε

στη στρούγκα με τους λύκους˙

Συνέχεια →

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (13-09-2009)

ΙΩ. Γ΄ 13-17… 13-09-2009

Του (+) παπα Νίκου Φαναριώτη*

Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου.

Όπου χάνεται ο σταυρός χάνεται και η ελπίδα. Τα πάντα σκοτεινιάζουν από τά αδιέξοδα, οι άνθρωποι γίνονται νυκτόβιοι στα κακόφημα ξενυχτάδικα, και μόνη απατηλή διεξοδος θεωρούνται (οι ουσίες), τα δηλητηριασμένα ποτά, τα ναρκωτικά…

Έτσι η σημερινή Κυριακή προσφέρεται για προβληματισμούς μπροστά στον τίμιο Σταυρό. Λανθασμένοι προβληματισμοί απέναντι στον Σταυρό οδηγούν σε συρράξεις, σε λεηλασίες, σφαγές, κατασροφές, σταυροφορίες, Ιερά  εξέταση,  νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου…

Στο Ευαγγέλιο προβάλλονται οι προβληματισμοί του Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού του Χριστού, στη συνομιλία που είχε την νύκτα μετά το φραγγέλιο  στο ναό του Σολομώντος.

Συνέχεια →

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο σταυρός αποτελούσε κατά την αρχαιότητα μέσο βασανιστικής εκτέλεσης των θανατοποινιτών. Οι Ρωμαίοι, μάλιστα, κυρίαρχοι του χώρου περί την λεκάνη της Μεσογείου είχαν επιλέξει τον σταυρό ως μέσο εκτέλεσης εκείνων που αμφισβητώντας την εξουσία τους επιχειρούσαν εξέγερση ή επανάσταση. Αυτόν τον τρόπο θανάτωσης επέλεξε ο Πιλάτος και για τον Ιησού Χριστό, παρά τις επιφυλάξεις του για την ενοχή Του. Οι κατήγοροί του ενείχαν Αυτόν για υπεξαίρεση τίτλου βασιλείας και μπροστά στον Πιλάτο, που του υπενθύμισε ότι έχει εξουσία να τον αφήσει ελεύθερο, Εκείνος παρέμεινε απαθής!

Συνέχεια →

Κάλεσμα στήριξης της Λαϊκής Ενότητας

Του Χρήστου Πατούχα*

Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, ψηφίζω, στηρίζω την Λαϊκή Ενότητα! Με επιφυλάξεις πολλές, με διαφωνίες αρκετές. Αλλά, αναγνωρίζω στην ηγετική ομάδα της Λαϊκής Ενότητας, την τόλμη, το θάρρος, να πουν όχι με δύναμη ψυχής, με πολιτική περίσκεψη, με την διάθεση να διαφυλάξουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς και των ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης, της φτώχιας, την προστασία της ανεξαρτησίας και του πλούτου της χώρας.

Δεν είχα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη του 15. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, κάθε μέρα μετατρεπόταν σε χυλό, δεν στήριζε αλλά υπονόμευε τους λαϊκούς αγώνες, μετατρεπόταν σε δύναμη διαχείρισης του αστικού συστήματος και της οικονομικής εξουσίας του.

Συνέχεια →

Ερωτική απογοήτευση

Της Ανδριανής Στράνη

Συναντηθήκαμε σούρουπο, Σόλωνος και Θεμιστοκλέους γωνία, στο φανάρι. Αργοπερπατούσε μ’ ένα ιδιαίτερο βάδισμα που με υποψίασε να την αναγνωρίσω. Ήταν η Μαρία παλιά συντρόφισσα. Την πρόλαβα πριν στρίψει στη Σόλωνος προς τα κάτω. Μετά από τις χαιρετούρες και τα φιλιά, καθώς είχα καιρό να τη δω, παρατήρησα σημάδια θλίψης στο όμορφα μαυρισμένο πρόσωπο. Η επιλογή κοντινού καφέ ήταν ανάγκη για κουβέντα και επικοινωνία ώστε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.

Συνέχεια →