Ομιλία  Ε΄Λουκά – Πλουσίου & Λαζάρου, ΛΚ. Ιστ΄ 19-31, 30-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Και εν τω Άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού», ΛΚ ις΄, 22**.

Η παραβολή περιλαμβάνει δυο ακραίες καταστάσεις, (πολύ πλούσιος-πολύ φτωχός), για να περιλάβει έτσι όλους τους ανθρώπους. Το θέμα μας είναι ότι ανατρέπει όλη την όντως μεγαλοφυώς ανεπτυγμένη διαβολική στρατηγική, για την μετά θάνατον ζωή: Διδάσκουν δηλαδή ότι ο άνθρωπος μετά θάνατον επιστρέφει στην ανυπαρξία (στο 0). Έτσι πιστεύουν ότι με την αντισύλληψη, τις εκτρώσεις και την ομοφυλοφιλία σε βάθος χρόνου θα εξαφανίσουν το ανθρώπινο γένος που το μισούν, και θα εκδικηθούν τον  Θεό που το δημιούργησε.

Γι’ αυτό η σημερινή παραβολή είναι από τις πιο κρίσιμες στη ζωή του ανθρώπου, διότι δίνει  ισχυρά επιχειρήματα, ισχυρές αποδείξεις για την ύπαρξη της αιώνιας ζωής του  ανθρώπου, για όσους  βέβαια θέλουν να  μην μπλεχτούν στα δίχτυα  τους.

Συνέχεια →

Δολοφόνοι!

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Αυτό που συνέβη χτες στη Λέσβο δεν ήταν ναυάγιο. Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Ό,τι παρακολουθούμε βδομάδες, μήνες, χρόνια τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο δεν είναι ατύχημα. Είναι ένα έγκλημα διαρκείας.

Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό. Και ο λόγος είναι πάντα ο ίδιος: Τα φράγκα!

Συνέχεια →

Οι λέξεις, ο λόγος και ο Δήμος Αβδελιώδης

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Ιδιαίτερη πρόταση στο διεθνές πολιτισμικό γίγνεσθαι υπήρξε η ελληνική πρόταση για το θέατρο: «μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας…» [1]. Δηλαδή μίμηση πράξεως αρχετύπου, πράξεως με υπαρξιακή διάσταση. Κύριο μέσο προς τούτο ο λόγος, ο λόγος ως φορέας υπαρξιακών νοημάτων προς ικανοποίηση της ζωτικής ανάγκης άρθρωσης των ανθρώπων με αυτό που θεωρείτο κάθε φορά ως κοσμική και ιστορική πραγματικότητα ή Αλήθεια, της ζωτικής  ανάγκης απόκτησης υπαρξιακού νοήματος ζωής και  αντίστοιχου όλου. Προς ολοκλήρωσή τους.

Ο Δήμος Αβδελιώδης συνεχίζει την ελληνική αυτή πρόταση. Αδιαφορεί για την εμπορικότητα της σημερινής ελαφρότητας. Μέσα σε μια κοινωνία που δείχνει να στερείται νοήματος ζωής, αλλά και που καταδήλως το αναζητά, το θέατρο δείχνει παραιτημένο από τις ελληνικές καταβολές του, έχει μετατραπεί και αυτό σε προϊόν   κατανάλωσης χωρίς άλλες προεκτάσεις.

Συνέχεια →

ΜΑΝΤΗΣ ΚΑΚΩΝ: Μια ψυχοκοινωνική ανάλυση της νεοελληνικής κρίσης

Του Αντώνη Ανδουλιδάκη*

Να δηλώσω εξ’ αρχής ότι οι θέσεις που ακολουθούν δεν είναι οριστικές. Τις καταθέτω, μάλλον, ως προσωρινές ψηλαφίσεις των κατευθύνσεων που είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει η ελληνική κοινωνία από δω και πέρα.

Παρ’ όλα αυτά, ίσως να μπορούν να αποτελέσουν μια βάση για αποτελεσματικότερες προσεγγίσεις στο μέλλον, παρ’ εκτός και αν στο αναμεταξύ επαληθευθούν, με σφοδρότητα, οπότε θα πρέπει μάλλον να μιλάμε για άλλα πράγματα, παρά, και πάλι, για το «πως φτάσαμε ως εδώ».

Κάθε μορφή συλλογικότητας, από την πιο μικρή παρέα ως τα μεγάλη έθνη, διακρίνεται από κρίσιμους παράγοντες που ευνοούν ή υποθηκεύουν την εν γένει συνεκτικότητα, αλλά και την ίδια την ύπαρξη της. Κάποιους από τους παράγοντες αυτούς, τους πιο καίριους, και τον τρόπο με τον οποίο επιδρούν στην νεοελληνική κοινωνία, επιχειρούμε να αναλύσουμε παρακάτω.

Συνέχεια →

Ομιλία εις την Εορτή της Αγίας Σκέπης, ΚΥΡΙΑΚΗ, 28-10-2012, ΛΚ. Ι. 38-42, ΙΑ.27-28.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

(της Σκέπης σου Παρθένε ανυμνούμεν τας χάριτος ην ως  φωτοφόρον νεφέλην εφαπλείς υπέρ έννοιαν).

Ελευθερώτρια

Στην Αθήνα, στην Κηφισιά, στον Κοκκιναρά, υπάρχει ένα προσκύνημα: η Παναγία η (Ελευθερώτρια), και στο προαύλιο έχει στηθεί ένα Ηρώο πέτρινο με πέτρες από κάθε γωνιά της Ελλάδος. Εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει είναι η εικόνα του προσκυνήματος. Είναι η εικόνα της Παναγίας  που  την αγιογράφησε όπως την είδε ο ιδιοκτήτης του προσκυνήματος, το1940 που ήταν  αξιωματικός του ελληνικού Στρατού,  στα βουνά της Αλβανίας.

Συνέχεια →

ΟΗΕ 70 ΕΤΗ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η 24^η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα του ΟΗΕ από τον διεθνή αυτόν οργανισμό, στον οποίο μετέχουν 193 κράτη σε σύνολο 237. Είναι η ημέρα της ίδρυσής του (1945) λίγους μόνο μήνες μετά τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20^ού αιώνα. Σκοπός του ήταν η διάσωση των μελλοντικών γενεών από την ερήμωση, που προκαλούν οι διεθνείς συγκρούσεις. Όλοι οι οργανισμοί ξεκινούν με όνειρα απατηλά και πομπώδεις διακηρύξεις. Έτσι οι αντιπρόσωποι των κρατών ενέκριναν την οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου του 1948.

Συνέχεια →

Η «αλήθεια των πολλών αναπνοών» και το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ)

Του Αθανάσιου Ι. Καλαμάτα*

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία των αγαπητών συναδέλφων της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων. Τελευταίο ηχηρό ντοκουμέντο, άκρως παραπλανητικό, θεολογικά και παιδαγωγικά αντιδεοντολογικό, το προχθεσινό Δελτίο Τύπου του Διοικητικού της Συμβουλίου (βλ., εδώ: H Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) για τις θέσεις του «ΚΑΙΡΟΥ» σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών) ενάντια στους συναδέλφους του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ για την ΑΝΑΒΆΘΜΙΣΗ  της θρησκευτικής εκπαίδευσης», που επιτέλους σε συνέντευξη Τύπου (βλ., εδώ: Πραγματοποιήθηκε η Συνέντευξη Τύπου του ΚΑΙΡΟΥ/ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ «ΚΑΙΡΟΥ» προς τον Υπουργό Παιδείας για τα θρησκευτικά) τόλμησαν να πουν το αυτονόητο για το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) και τη θέση που οφείλει να έχει σήμερα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Συνέχεια →

Κυριακή  Στ΄ του  Λουκά  (Γαδαρηνών), Λκ, η΄, 27-39, 23-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Ος είχε  δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν αλλ΄εν τοις μνήμασιν.**

Στην εποχή μας κυκλοφορεί πολύς διάβολος διοικουμενικά, και εκεί που δεν υπάρχει Χριστός, κάνει θραύση. Και αυτά τα φοβερά που συμβαίνουν στον πλανήτη, δεν είναι πόλεμος των πολιτισμών, αλλά όργιο καταστροφής του διαβόλου κατά του κόσμου είναι γραμμένο στην Αποκ. ΙΒ΄12. Ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς, έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει.        

Ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του είχαν πάρει το πλοίον για την χώρα των Γαδαρηνών, και όταν βγήκε στην ξηρά υπήντησεν  αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιο ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενε, αλλ΄ εν τοις μνήμασι. Τα κύρια σημεία της περικοπής αναφέρονται σε δαιμόνια, μνήματα, γύμνια, γουρούνια, και υγρούς τάφους. Γύρω από αυτά θα περιστραφούμε.

Συνέχεια →

Ολαντρέου

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Σήμερα η στήλη είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη!

Πρώτον διότι εκείνα τα σύννεφα στις σχέσεις Ολαντ–Τσίπρα διαλύθηκαν. Οριστικά. Τι κι αν ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον Γάλλο πρόεδρο «Ολαντρέου», καταγγέλλοντάς τον πριν από δυο χρόνια ότι όπως ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αθετήσει τις «σοσιαλιστικές» του υποσχέσεις στην Ελλάδα, έτσι κι εκείνος, ο Ολάντ είχε αποδειχτεί αφερέγγυος απέναντι σε Γάλλους και Ευρωπαίους.

Συνέχεια →