ΝΑΤΟ και ΜΚΟ ετοιμάζουν νέο Κόσσοβο 

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Ειδομένη. Χιλιάδες των προσφύγων πολέμων του ΝΑΤΟ, από Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν συγκεντρώνονται στη βαλκανική χερσόνησο και εγκλωβίζονται από την «ανθρωπιστική ευρωπαϊκή πολιτική». Σε μια περιοχή που το τελευταίο διάστημα η λίστα των πιθανών σημείων ανάφλεξης διευρύνεται.

Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να εντάξει το Μαυροβούνιο στη «συμμαχία», σε μια προκλητική, επιθετική κίνηση. «Η Μόσχα έχει δηλώσει πως η συνεχιζόμενη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, των ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών υποδομών στην Ανατολή, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια απάντηση από την Ανατολή», δήλωσε ο Dmitry Peskov, ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου.

Συνέχεια →

“Κάθε τέλος και μια αρχή”: Λόγος περί Αγιότητας

Του Χριστόφορου Αρβανίτη*

ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Επέλεξα να ξεκινήσω την παρουσίαση με το πρώτο κείμενο του βιβλίου του πατέρα Χαράλαμπου. Ένα κείμενο γύρω από το ζήτημα της αγιότητας των ανθρώπων στο χώρο της εκκλησίας. Γράφει ο πατήρ Χαράλαμπος:
«ο άγιος αγαπά ακόμη και τα μη αξιαγάπητα. Εκείνον που όλοι θα περιφρονούσαν με μεγάλη χαρά, η αγιότητα τον μαζεύει, τον αγκαλιάζει, τον φιλά με πάθος μέχρι να τον θεραπεύσει». Αυτή η ουσιώδη περιγραφή της αγιότητας ως αγάπης, ως αγαπητικής σχέσης ενός ανθρώπου με τους κοινωνικά περιφρονημένους και περιθωριακούς μου έφερε στο μυαλό την εικόνα του αγίου Φραγκίσκου. Ενός αγίου που περιφρόνησε τα πλούτη του πατέρα του, τα χρήματα, την πολυτέλεια και ερωτεύθηκε την φτώχεια, τους φτωχούς, τους αρρώστους, του λεπρούς, ερωτεύθηκε τους περιφρονημένους και τους περιθωριακούς.Όλους αυτούς που αγκαλιάζει, που φιλά, που αγαπά, όλους αυτούς, τους ελαχίστους αδελφούς που αποτελούν γι’ αυτόν την πρώτη μοναστική αδελφότητα που τον περιβάλλει.

Και ο πατήρ Χαράλαμπος συνεχίζει:

Συνέχεια →

Η θέση της θρησκείας στο δημόσιο χώρο. Tο παράδειγμα της εκπαίδευσης

                       ΚΑΙΡΟΣ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Χολαργός 5-12-2015       

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ -για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής εκπαίδευσης» πραγματοποίησε χθες Παρασκευή (4-12-2015) στο αμφιθέατρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, την προγραμματισμένη εκδήλωσή του, με κεντρικό θέμα «Η θέση της Θρησκείας στο δημόσιο χώρο. Το ζήτημα της εκπαίδευσης», στην οποία οι εισηγητές Στέλιος Βιρβιδάκης [Καθηγητἠς Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ], Σταύρος Ζουμπουλάκης [Συγγραφέας & πρόεδρος του ιδρύματος «Άρτος Ζωής»] και Βασίλειος Ξυδιάς [Θεολόγος-εκπαιδευτικός] παρουσίασαν διάφορες πλευρές του, ανάλογα με την οπτική και την εμπειρία τους, ως δρώντα πρόσωπα σε διάφορες βαθμίδες  της δημόσιας εκπαίδευσης. Την εκδήλωση προλόγισε ο πρόεδρος του Δ.Σ, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας ΕΚΠΑ Δ. Μόσχος, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στους λόγους που κίνησαν το ενδιαφέρον του συλλόγου μας για την τοποθέτηση του συγκεκριμένου ζητήματος σε ανοικτό διάλογο, όσο και στους στόχους του ΚΑΙΡΟΥ σχετικά με τη φυσιογνωμία και πορεία της θρησκευτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, κάτι που συνδέεται στενά με την θέση του θεολόγου καθηγητή και του μαθήματός του στο δημόσιο σχολείο, υπό το φως των σημερινών πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων στον ευρωπαϊκό χώρο.

Συνέχεια →

Ο μέντορας και ο ακόλουθος

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Απορώ γιατί ο κ. Τσίπρας χρονοτριβεί με τον αδέξιο κ. Φίλη και δεν διορίζει κατευθείαν υπουργό Παιδείας τον επιτήδειο κ. Λιάκο! Ο κ. Τσίπρας έχει επιλέξει (τα τελευταία δύο χρόνια στα φανερά, για νωρίτερα δεν γνωρίζω) να θαυμάζει τον καθηγητή κ. Λιάκο.

Απόδειξη του θαυμασμού τού κ. Τσίπρα υπήρξε η (άκρως ασυνήθιστη) ονομαστική αναφορά του κ. Πρωθυπουργού στον κύριο καθηγητή, σε ομιλία του πρώτου ενώπιον της Ακαδημίας Αθηνών για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 (όταν, κατά τον κ. Μπαλτά, η Επανάσταση γεννούσε το νέο ελληνικό έθνος, αγνώστου πατρός η ίδια).

Συνέχεια →

OMIΛΙΑ εις την ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ – Η συγκύπτουσα στην Συναγωγή, 04-12-2011, ΛΚ ΙΓ΄, 10-17

Του (+) Νικολάου Φαναριώτη*

«ήν διδάσκων εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασιν»,

Λουκ. ιγ΄ 10**

Η συναγωγή

Το σκηνικό εκτυλίσσεται σε μια συναγωγή των Εβραίων, το Σάββατο. Η δύναμις των Εβραίων διαχρονικά οφείλεται στην θρησκευτική ζωή τους  και το κέντρον ήταν και είναι η συναγωγή. Απαγορευόταν κάθε εργασία, κάθε οδοιπορία, κάθε μετακίνηση πέραν των 6 σταδίων (1392 m.) από της συναγωγής. Κάθε πόλις και χωρίον είχε την συναγωγή του, (ενώ ο ναός ήταν ένας).

Συνέχεια →

«Κατάφαση πλημμύρα»*

Του Γιάννη Στρούμπα

            Σ’ ένα λιβάδι τραχιάς μα αέρινης χλωρίδας βλασταίνει η ποίηση του Ηλία Τσέχου στην ποιητική του συλλογή «Αγριόχορτο στόμα». Με λόγο ατίθασο σαν αγριόχορτο, ο ποιητής αναμετριέται με καταστάσεις οδυνηρές, χωρίς να τις χαϊδεύει, χωρίς να τις εξωραΐζει. Ο Τσέχος δεν γράφει για να «στρογγυλέψει», να αμβλύνει τις γωνίες, δεν γράφει για να «Συγχωρηθεί ο/ Θάνατος», ούτε για να «ομορφαίνουν/ Χεσμένα όνειρα». Αντιμάχεται την κλεισούρα και τη μούχλα, προτείνοντας την αναζήτηση και την περιπέτεια, σε βάρος της σίγουρης φωλιάς. «Οι φωλιές είναι/ Θάνατοι γλυκείς», είναι φυλακές. Γι’ αυτό ο ποιητής παραμερίζει ακόμη και το λίκνο που τον φιλοξενεί σαν πολίτη: «Ελλάδα/ Κάμε τη δουλειά σου/ Μείνε μακριά μου»· κι όχι μόνο αυτό, παρά «Να μια ανάστροφη» στο πρόσωπο της φθοράς.

Συνέχεια →

Μοντέρνος Πολιτισμός: Θρησκευτική ελευθερία και θρησκευτική εκπαίδευση

Του Χριστόφορου Ελ. Αρβανίτη*

Η θρησκεία αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο επιδρά, προσδιορίζει και επιπροσδιορίζεται σημαντικά από τον πολιτισμό που την παράγει. Στόχος, επομένως, στο μοντέρνο πολιτισμικό περιβάλλον θα πρέπει να είναι ο επαναπροσδιορισμός της παρουσία της κατά τους όρους της ατομικής ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεκτικότητας του διαφορετικού και του αλληλοσεβασμού, της ανεξιθρησκείας και της συνύπαρξης του πολυπολιτισμικού και πολυταυτοτικού μοντέλου. Το κράτος, ως θεσμικός φορέας που οφείλει να ορίζει την έλλογη οργάνωση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και να προστατεύει ως εγγυητής τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του μοντέρνου ανθρώπου υποχρεούται πολιτικά μέσω της κεντρικά ελεγχόμενης γνώσης που παρέχει να επαναπροσεγγίσει και να διαμορφώσει το πλαίσιο εκείνο που θα ορίζει επακριβώς την υποχρεωτικότητα της θρησκευτικής εκπαίδευσης ως εκπαίδευσης και αγωγής με περιεχόμενο αυστηρά γνωσιοκεντρικό και διαθρησκευτικό. Το άρθρο αυτό επιθυμεί να συμβάλλει στο διάλογο για τη συνύπαρξη του μοντέρνου και του θρησκευτικού.

Συνέχεια →

Είναι τρελοί αυτοί οι Τούρκοι;

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό: πήρε ή δε πήρε ανταλλάγματα η Τουρκία, προκειμένου να προχωρήσει σε μια ακραίου τύπου πολεμική ενέργεια, όπως αυτή της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου;

Με απλά μαθηματικά: τη στιγμή που ο Τούρκος πιλότος έπαιρνε τη διαταγή, τα -καθόλου ευκαταφρόνητα- οικονομικά μεγέθη (αέριο, τουρισμός, εμπόριο) των σχέσεων Τουρκία-Ρωσία, τιναζόταν στον αέρα.

Η Τουρκία είναι μάλλον απίθανο να λειτούργησε χωρίς το πράσινο φως από κέντρα του ΝΑΤΟ. Η πολιτικοστρατιωτική σημασία-επιπτώσεις της κατάρριψης υπερβαίνουν τα όρια αποφάσεων, ακόμη και του περιβάλλοντος Ερντογάν-Νταβούτογλου.

Συνέχεια →

Ο κόσμος αλλάζει…

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Ο κόσμος και η «ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία»[i], τη δικιά σου ανοησία και ανικανότητα να την παρακολουθήσεις. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αλλαγή που εντάσσεται σε αυτό που καλούμε «παγκοσμιοποίηση». Δεν μπορούμε όχι μόνο να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε, αλλά ούτε καν να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της.

Η ολοένα και ευκολότερη διακίνηση πληροφοριών, γνώσεων, ιδεών και ανθρώπων αλλάζει μοιραία και αναπόφευκτα την εικόνα του κόσμου και τον τρόπο λειτουργίας του. Τα τελευταία δραματικά γεγονότα απλώς επιταχύνουν μια κατάσταση που ούτως ή άλλως θα επερχόταν. Δεν θα διακινούνταν δηλαδή πληθυσμοί λόγω πολέμου, αλλά θα διακινούνταν προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Η επιτάχυνση όμως αυτής της διαδικασίας βρήκε την Ευρώπη ανέτοιμη ή σχεδόν ανέτοιμη.

Συνέχεια →