Η πολιτική απάτη περί «Κέντρου»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Ένας από τους πιο ταλαιπωρημένους όρους της τρέχουσας πολιτικής ορολογίας είναι το «Κέντρο». Χρησιμοποιήθηκε με τρόπο ψευδεπίγραφο και δημαγωγικό, συμμετέχοντας και αυτό στους τρόπους που οι «πολιτικοί» χειραγωγούν τους λαούς, οδηγώντας τους σε εκούσια αποχή από τις πραγματικές πολιτικές διεργασίες. Συχνά λέγεται πως η «πολιτική» απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών, δεν είναι όμως ακριβώς έτσι: δεν απαξιώνεται η πολιτική, είναι οι λαοί, είναι οι πολίτες οι οποίοι απαξιώνουν τους εαυτούς τους, οδηγούμενοι στην απόλυτη χειραγώγησή τους από επιτηδείους.

Συνέχεια →

Ακόμη ένας προσχηματικός διάλογος για την Παιδεία!

Της Τίνας Ζορμπαλά*

Αλλος ένας «εθνικός διάλογος» για την Παιδεία, άλλη μια «μεταρρύθμιση», αυτήν τη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., την ίδια στιγμή που έχει περάσει στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση υλοποιώντας το 3ο Μνημόνιο.

Προηγήθηκαν ο «διάλογος» της Μ. Γιαννάκου, για να περάσει η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νομοσχέδιό της για τα Πανεπιστήμια, και ο «διάλογος» της Α. Διαμαντοπούλου για να «αλλάξει το DNA του ελληνικού Πανεπιστημίου».

Ολες αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: στόχευαν στη μετάλλαξη του δημόσιου Πανεπιστημίου σε ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο προσαρμοσμένο πλήρως στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Συνέχεια →

Απολογισμός φρίκης

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Καθημερινά το ένα πολύνεκρο ναυάγιο διαδέχεται το άλλο στο πέρασμα των προσφύγων από την κόλαση της φτώχειας και του πολέμου. Στο βυθό της Μεσογείου που μετατρέπεται σε απέραντο υγρό νεκροταφείο μαζί με τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βυθίζονται καθημερινά οι αγιογραφικές διακηρύξεις και οι δήθεν ανθρωπιστικές αξίες της ΕΕ. Απολογισμός φρίκης: πάνω από 3.500 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν χαθεί μέχρι στιγμής στα νερά του αρχιπελάγους, που συνεχώς αυξάνονται, ενώ αμείωτες συνεχίζουν οι ροές προσφύγων και μεταναστών. Το 2016 η Ευρώπη πρόκειται να γνωρίσει το μεγαλύτερο «κύμα» προσφύγων από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Περισσότεροι και από τους ένα εκατομμύριο ανθρώπους και πλέον που ήδη επιχείρησαν τον διάπλου της Μεσογείου από τα τουρκικά παράλια και τη Λιβύη προς την Ευρώπη.

Συνέχεια →

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

            Η γαλλική επανάσταση σηματοδότησε το πέρασμα σε νέα εποχή για τον δυτικό κόσμο, την εποχή της νεωτερικότητας. Η ανατροπή της φεουδαρχίας και η κατάπτωση της από καιρό σαθρής τάξης των «ευγενών» έφερε στην εξουσία την άπληστη για οικονομικά «αγαθά» αστική τάξη των, αναμφισβήτητα, τόσο ικανών όσο και αδιστάκτων. Παρά τις παλινωδίες, τις διαφορετικότητες και τις ισχυρές αντιθέσεις στα πλαίσια του αναδυομένου κατά τον 19^ο αιώνα εθνικισμού, η αστική τάξη πορεύτηκε με βάση κοινά «ιδανικά» και κοινούς στόχους τόσο εντός, όσο και εκτός του χώρου των λαών, τους οποίους υπετίθετο ότι αντιπροσώπευε: Άγρια εκμετάλλευση και συσσώρευση του πλούτου της γης στα χέρια των ολίγων.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ 10 ΛΕΠΡΩΝ, ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ,

15-01-2012, ΛΚ., ΙΖ, 12-19

Του (+) π..Νικόλαου Φαναριώτη*

Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν, ΛΚ., ΙΖ, 4**

Πριν μπούμε στο θέμα, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, θα δεχθούμε:

1) Ότι η σωματική λέπρα ήταν αρρώστια χειρότερη από το ΕΙΤΖ. Αθεράπευτη μέχρι το 1941 που ανακαλύφθηκαν οι σουλφαμίδες και

2) Η ψυχική λέπρα που είναι η αμαρτία, έχει αναβαθμιστεί εντυπωσιακά, και ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ψυχικά λεπροί σε διάφορα στάδια, από το πρώτο που είναι η καταλαλιά, μέχρι το τελευταίο, που είναι η αχαριστία.

Αν δεν δεχθούμε αυτό δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε στο θέμα μας, μια και δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού η σωματική λέπρα έχει εξαφανισθεί από το 1941. Γιατί όμως με τόση επιμονή να παρουσιάζει η εκκλησία το θέμα της λέπρας; Γιατί πρέπει να φθάσουμε στο Πάσχα καθαροί. Γι αυτό και η εκκλησία μας προσαρμόζει έτσι την σειράν των Κυριακοδρομίων, ώστε αμέσως μετά τα Φώτα μπαίνει η Κυριακή των δέκα Λεπρών (ΙΒ΄ Λουκά).

Συνέχεια →

ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Του Κώστα Υψηλάντη

Θέλω να σας μιλήσω για μένα και το  όνειρό μου που δεν σκέπτομαι ποτέ ότι θα  γίνει αληθινό. Δεν έμαθα πολλά γράμματα, γιατί δεν είχα καμιά διάθεση να κουραστώ, αφού οι γονείς μου ήταν πλούσιοι και θα τους κληρονομούσα σαν μοναχογιός που ήμουνα. Γρήγορα μου αγόρασαν ωραίο αυτοκίνητο και μου έδωσαν και χρυσές πιστωτικές κάρτες για να μην στερηθώ τίποτε, όπως λέγανε.

Συνέχεια →

Iδεολογική μετάλλαξη της «κυβερνώσας Αριστεράς»;

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Εχουμε μπει σε περίοδο μακροχρόνιας γενικευμένης κρίσης ενός «αρπακτικού» καπιταλισμού.

Τα μνημόνια συγκροτούν προγράμματα νεοφιλελεύθερης πειθάρχησης κοινωνίας και εργασίας: διάλυση εργασιακών σχέσεων, ευελιξία, συμβόλαια περιορισμένης διάρκειας (αναπληρωτές εκπαιδευτικοί: «νομάδες»), κινητικότητα, άρση μονιμότητας, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις κ.ά.

Πρόκειται για δραστικό συντηρητικό επαναπροσδιορισμό στις σχέσεις εργασίας, δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους. Η εκπαίδευση έχει επηρεαστεί δραματικά από αυτές τις πολιτικές «εξουσίας του χρέους».

Οι προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική «ανατροπή», κατάργηση των μνημονίων και διεκδίκηση «μιας Ευρώπης του σοσιαλισμού» καλλιέργησαν ελπίδες.

Συμπληρώνουμε έναν χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Ο πολιτικός χρόνος ήταν πυκνός σε πολιτικές εξελίξεις.

Συνέχεια →

Οφειλόμενη απάντηση σ’ έναν κλασικό αριβίστα

Του Θανάση Τσιριγώτη*

– Τ’ είχες Γιάννη;  – Τ’ είχα πάντα

Εμφανίστηκε στην ηλεκτρονική σελίδα της Αυγής (13-01-2016) ένα κακορίζικο πόνημα με υπογραφή του Γ. Μπερνιδάκη και  το οποίο –με κακοτράχαλα ελληνικά– προσπαθεί να απαντήσει σ’ όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της 12^ης Γενάρη στο αμφιθέατρο «Παστέρ». Εκεί όπου η εσπερίδα για το διάλογο με πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας (Φίλης– Αναγνωστοπούλου – Θεοτοκάς – Λιάκος) ματαιώθηκε από δεκάδες εκπαιδευτικούς και φοιτητές οι οποίοι ζητούσαν τα αυτονόητα: Χρηματοδότηση της Παιδείας – Μαζικούς διορισμούς – Δημοκρατία.

Το πρόσχημα του διαλόγου κατέρρευσε και οι υπηρέτες του νέου κυβερνητισμού απέμειναν σύξυλοι, έκπληκτοι, κεχηνότες (μ’ ανοιχτό το στόμα) διότι δεν εννόησαν οι άθλιοι ότι ο χρόνος χάρητος τελείωσε.

Συνέχεια →

Το  νέο Μισθολόγιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι στους ελαστικά εργαζόμενους-Αναπληρωτές στο Δημόσιο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Για τους ελαστικά εργαζόμενους – Αναπληρωτές, κλπ, η πρόκληση και με αυτό το μισθολόγιο συνεχίζεται. Και όχι μόνο συνεχίζεται αλλά οδηγεί σύντομα και σε ονομαστικές μειώσεις, ενώ αυξάνει την απόσταση απέναντι σε μας τους μόνιμους σκόπιμα. Επομένως δεν είναι ότι η σημερινή εξουσία ξανασκέπτεται να κάνει τα πανεπιστήμια και τα σχολεία Mall, δεν είναι ότι οι μόνιμοι διορισμοί λέγονται μόνο ως ανέκδοτο, αλλά και οι  μισθοί των αναπληρωτών κλπ γίνονται «ανέκδοτο»…

Συνέχεια →