Στη ζοφερή εποχή που ζούμε και με την εκμηδένιση όλων των ανθρώπινων αξιών και δικαιωμάτων -και ειδικά στη χώρα μας, όπου το τούνελ είναι σε «χειροπιαστό σκοτάδι» και αδιέξοδο- μπαίνει συχνά το ερώτημα πού είναι οι διανοούμενοί μας, γιατί αυτή η σιωπή, ακόμα και όταν στα παραθαλάσσια εξοχικά τους ξεβράζονται πτώματα προσφύγων;
Για μένα το ερώτημα τίθεται αλλιώς.
«Είπε δε την παραβολήν τούτην προς τους πεποιθότας, εφ’ εαυτοίς ότι εισίν δίκαιοι
και εξουθενούντας τους λοιπούς», ΛΚ ιη, 9
Όποιος ανήκει στην κατηγορία αυτή, δηλ. που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και κουτσομπολεύουν τους λοιπούς, ας προσέξει την παραβολή, εάν όχι ας μην ασχολείται.
«Άνθρωποι δυο ανέβηκαν εις το ιερόν, προσεύξασθαι». Και οι δυό πήγαν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Φαρισαίος θα πει καθαρός, άμωμος, αποκεκομμένος από την αμαρτία. Τελώνης θα πει: ό,τι το ακάθαρτο, ό,τι το άδικο, ό,τι το παράνομο. Γι’ αυτό όταν άκουαν την λέξιν Τελώνης οι Φαρισαίοι, τον είχαν για τα τάρταρα. «Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι», ΛΚ. Ιθ, 7.
Εκ πρώτης λοιπόν όψεως βλέπεις τώρα δυο ανθρώπους και πάνε να ανεβούν στο ιερό. Ανέβαιναν λοιπόν, κάθισε τώρα απ’ έξω και κάνε ρεπορτάζ. Ποιος είναι ο ένας; Ο τελώνης! βρε που πάει; Δεν φοβάται μήπως πέσει κανένας πολυέλαιος και τον πλακώσει; Μα δεν ντρέπεται ο παλιάνθρωπος; Και ποιος είναι ο άλλος; Ο Φαρισαίος, αυτός μάλιστα να πάει, είναι άγιος άνθρωπος. Έτσι βλέπουμε εμείς, απ’ έξω… Εμείς βλέπουμε αγιασμένους και μη αγιασμένους, εμείς με τα δικά μας τα μάτια. Ας είναι…
Παρουσιάζει λοιπόν τα σκηνικά τώρα μέσα
Παρατήρηση 1η: Τα Μνημόνια, με όποιο όνομα κι αν εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη, είναι η πολιτική που επέβαλαν οι υπαίτιοι της κρίσης για να ξεπεράσουν την κρίση που οι ίδιοι προκαλούν, μεταφέροντας τα βάρη και τις συνέπειές της στις πλάτες των ασθενέστερων.
Στην πατρίδα η πολιτική αυτή είχε εξαρχής τριπλό στόχο:
Η Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με συντριπτική πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ των Τμημάτων της, αποφάσισε τη δημιουργία και λειτουργία Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών. Η απόφαση αυτή πρόσφατα εγκρίθηκε και από το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας. Πρέπει δε ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι στα πλαίσια της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της επιστημονικής έρευνας η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι η μόνη υπεύθυνη για τη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών της. Παρόλα αυτά οι πρωτεργάτες του εγχειρήματος ζήτησαν και έλαβαν την ευλογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την ευόδωση της προσπάθειάς τους. Επίσης το εγχείρημα στηρίχτηκε και από το σύνολο των Αρχιερέων της Θράκης μας.
Η παγκόσμια ελίτ έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο της τις καταθέσεις της μεσαίας τάξης – μέσω της διαρκούς συρρίκνωσης των μετρητών, αφού προηγηθεί η κατάργηση του χαρτονομίσματος των 500 € (Bin Laden) και του 100δόλαρου.
«Ως συνομωσία θεωρείται μία μυστική συμμαχία πολλών ατόμων, με στόχο την εφαρμογή ενός υποχθόνιου σχεδίου – το οποίο μπορεί να έχει έναν εξτρεμιστικά εγωιστικό, επιλήψιμο, καταδικαστέο και κατακριτέο σκοπό, συμπεριλαμβάνοντας την πρόκληση ζημιών σε άλλους. Είναι όμως επίσης δυνατόν να εμπεριέχει την εξάλειψη πραγματικών ή υποτιθέμενων σφαλμάτων κακής διαχείρισης και διοίκησης – οπότε η συνομωσία δεν στηρίζεται απαραίτητα σε ηθικά κατώτερα, κακόβουλα κίνητρα».
Ανάλυση
Ένας απ’ τους εφιάλτες που βλέπουν πολλοί άνθρωποι είναι ότι πετούν και ύστερα αίφνης πέφτουν. Με την αγωνία της πτώσης να ξυπνάει τα θύματά της. Ένας ακόμα συνηθισμένος, λένε, εφιάλτης είναι οι τοίχοι που κινούνται καταπάνω στον έντρομο κοιμώμενον, που προσπαθεί να ξυπνήσει και δεν μπορεί…
Κάπως έτσι πρέπει να νιώθει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση – τουλάχιστον εκείνα τα μέλη της που διατηρούν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση βρίσκεται εντός των τειχών – όμως δεν πρόκειται για τείχη που προσπαθεί να υπερασπισθεί. Αλλά για τείχη που κινούνται εναντίον της και την περισφίγγουν απ’ όλες τις μεριές καθηλωμένη μέσα τους. Τείχη που σφίγγουν τον κλοιό τους γύρω από τους πολιορκημένους, όπως το δάσος του Μπέρναμ έσφιγγε τον κλοιό του γύρω απ’ τα τείχη του έντρομου Μάκβεθ.
Τα αιτήματα των Ρομά κατοίκων της Θράκης
Πριν από ενάμιση χρόνο, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ξύπνησα τα χαράματα από τον θόρυβο της ντουντούκας του χότζα που καλούσε για την πρωινή προσευχή. Νομίζω ότι τα τελευταία 100 χρόνια από την ύπαρξη του οικισμού μας στο Δροσερό αυτή ήταν η πρώτη φορά που ξυπνήσαμε για να πάμε ως μουσουλμάνοι, λες και αυτό είναι το πρόβλημά μας, να προσευχηθούμε. Αναρωτήθηκα: Τι σημαίνει αυτή η αλλαγή; Ποιος την αποφάσισε χωρίς εμάς; Ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο από εμάς να μας μετατρέψει σε θρησκόληπτους μουσουλμάνους; Και τι είδους μουσουλμάνοι υποτίθεται ότι θα πρέπει να γίνουμε;
Αυτές τις ημέρες ακούγονται πολλά εκατέρωθεν για τα κανάλια του χθες και τα κανάλια του αύριο. Η συζήτηση βρίθει ανακριβειών και η αλήθεια είναι ότι γίνεται επί της διαδικασίας και όχι για την ταμπακιέρα. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για όλα, γιατί η ενημέρωση μας είναι συνταγματικό αγαθό και πρέπει να γνωρίζουμε ποιος, γιατί και υπέρ ποίου αναλαμβάνει να μας ενημερώσει.
Περί του αριθμού των αδειών
– Θα σε σώσω, μου είπε με αποφασιστικότητα.
Σιώπησα. Απλά τον κοίταγα στα μάτια και απορούσα για το πώς.
– Χρωστάω πολλά, του αντέτεινα.
– Θα σε σώσω, επανέλαβε και άφησε το καπέλο του στην κρεμάστρα. Πέρασε στο καθιστικό και προτίμησε την πολυθρόνα μου. Ενοχλήθηκα κάπως, αλλά δεν είχα περιθώρια για παραξενιές. Ο άνθρωπος ήρθε για να με σώσει. Άμα δεν μου άρεσε, μπορούσα να μην του ανοίξω την πόρτα. Τώρα είναι αργά. Ήρθε κάθισε και έβγαλε χαρτί και μολύβι.
– Λοιπόν, έχουμε ένα στεγαστικό, ένα δάνειο για αυτοκίνητο, μία κάρτα καταναλωτική κι ένα χρέος στον Τόλη. Σύνολο 200.000 ευρώ.
Χρειάζεται οριστική λύση στο προβληματικό θεσμικό πλαίσιο
Όπως έχουμε ξανασημειώσει στις στήλες αυτής της εφημερίδας, στην Ελλάδα η πρόληψη των εξαρτήσεων (νόμιμες και παράνομες ουσίες, Διαδίκτυο, τζόγος κ.λπ.) και η προαγωγή της ψυχοκοινωνικής Yγείας (π.χ. ενίσχυση της αποδοχής της διαφορετικότητας, κινητοποίηση σε σχέση με την ψυχική Υγεία σε κοινοτικό επίπεδο) υλοποιείται κυρίως από τα Κέντρα Πρόληψης και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, τα οποία από άποψη θεσμική είναι ιδιόμορφες, «υβριδικές» συνεργασίες του Κεντρικού Κράτους (υπουργείο Υγείας – ΟΚΑΝΑ) κυρίως με την Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού και όλη αυτή η συνεργασία επενδεδυμένη με τη μορφή της ιδιωτικής, πολύ «χαλαρής» από άποψη θεσμική Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας (ΑΜΚΕ), ενώ πρόκειται για συνεργασία δημόσιων φορέων κατά συντριπτικό ποσοστό.
