Κι όμως, η λογική αρχίζει με τον έρωτα

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Μα ποια είναι πλέον αυτή η Ευρώπη της Λογικής που αρκετοί επικαλούνται; Ποια είναι αυτή η Ευρώπη του Ορθού Λόγου, που τόσο πολύ όλοι αγαπήσαμε και εμπιστευτήκαμε. Ούτε η χλωρίνη klinex τέτοια καθαρτήρια δύναμη «πχια»! Η χλωρίνη, που όλοι ξέρουμε και όλοι εμπιστευόμαστε

Ή μήπως είναι πιο εύστοχο να τολμήσουμε να ρωτήσουμε, επιτέλους, τι είναι Λογικό σ’ αυτήν την Ευρώπη του παραλογισμού; Και να αραδιάσουμε ταυτόχρονα, δίπλα στη ρητορική μας ερώτηση, τις εκατόμβες των θυμάτων της αράγιστης Λογικής των λογής-λογής ολοκληρωτισμών. Να συνταιριάξουμε ακόμη δίπλα, το άφθονο αίμα ή τις θάλασσες του ανθρώπινου πόνου, για να αφήσω στην άκρη τα «επιστημονικά» βασανιστήρια των ζώων ή τη λεηλασία της φύσης. Στ’  αλήθεια, πόσο Λογικά είναι όλα αυτά ή μήπως αρκεί η επίκληση της Λογικής που τα απενοχοποιεί και τα αθωώνει; Και να φτάσουμε, τέλος, ίσαμε τις μέρες μας: να δούμε αν είναι Λογική, όλη ετούτη η μνημονιακή γαλέρα στην οποία ναυτολογηθήκαμε όλοι με το στανιό.

Συνέχεια →

Μια κριτική ανάγνωση στο βιβλίο του Διονύση Σέρρα, «Οι κήποι της Απόδρασης. Ποιήματα 1992 – 2007»,

Γαβριηλίδης, Αθήνα 2007, σσ. 100, ISBN: 978-960-336-243-2 (το βιβλίο κοσμούν δύο χαρακτικά έργα της Άριας Κομιανού).

Του Δημήτρη Μαγριπλή*

Για τον   Διονύση Σέρρα έχουν γραφτεί αρκετές κριτικές [1], που νομίζω ότι καταγράφουν και αναλύουν φιλολογικά το έργο του. Φυσικά στέκονται, όπως συνηθίζεται άλλωστε στους φιλολογικούς κύκλους, σε ζητήματα γραφής, επιρροές, επιδράσεις και εντάξεις του ποιητή σε ευρύτερους κύκλους. Και εδώ δεν χωρεί αμφιβολία. Άλλωστε και ο ίδιος ο ποιητής μαρτυρά (με τις αφιερώσεις του), επιδράσεις από τον Δ. Σολωμό, τον Α. Κάλβο, τον Ο. Ελύτη και τον Ο. Σαίξπηρ, με μότο του οποίου ξεκινά αυτή την περιπλάνηση της γραφής του σε ένα κόσμο που με άφησε άφωνο. Φυσικά αρκετοί συνταξιδιώτες  σε αυτό το ιδιαίτερο μονοπάτι της ποίησης τον συντροφεύουν: ο Π. Καποδίστριας, ο Σ. Καψάσκης, ο Σ. Καβαδίας, ο Δ. Βλάχος, ο Δ. Μουσμούτης, ο  Μ. Χατζιδάκις, η ζωγράφος Κ. Χαριάτη – Σισμάνη, η χαράκτρια Άρια Κομιανού, ο ζωγράφος Δ. Παπαδάτος και αρκετοί ανώνυμοι, μα  επώνυμοι για την καρδιά  του, με εξέχουσα την σκιά της  μητέρας του.

Συνέχεια →

Η γένεση και εξέλιξη τού μύθου της Υπατίας

Η ιστορία μιας ανιστόρητης, αντιχριστιανικής συκοφαντίας

Του Ιωάννη Κ. Τσέντου*

Τους τελευταίους τρεις αιώνες, μία ανιστόρητη συκοφαντική επίθεση επαναλαμβάνεται διαρκώς, εναντίον τής Εκκλησίας και τού αγίου Κυρίλλου, με επίκεντρο τη δολοφονία τής Υπατίας. Μιας πλαστής και μυθικής Υπατίας, (ή καλύτερα πολλών πλαστών και μυθικών Υπατιών), που ελάχιστη σχέση έχουν με την αληθινή ιστορική Υπατία. Το ακόλουθο άρθρο τού Γιάννη Τσέντου, αφηγείται την ιστορία αυτής τής συκοφαντικής δυσφήμισης, όπου ο καθένας φτιάχνει μια «Υπατία» στα μέτρα του, με σκοπό να πολεμήσει την Εκκλησία και να στηρίξει τις αρρωστημένες ιδέες του.

*****

Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία με θέμα τη φιλόσοφο Υπατία και την αποτρόπαια δολοφονία της στην Αλεξάνδρεια Agora, παραγωγή 2009 και έναρξη προβολής στην Ελλάδα 28 Ιανουαρίου 2010, ταινία τού Alejandro Αmenabar (με μία εξαιρετική Rachel Weisz στον πρωταγωνιστικό ρόλο) γέννησε σε πολλοίς πολλά και καίρια ερωτήματα: Ποια είναι αυτή η Υπατία; Τι είναι πάλι αυτή η νέα επίθεση ενάντια στην Εκκλησία; νέα επίθεση, καθώς φαίνεται σε πολλούς, αλλά βεβαίως κινούμενη φανερά πάνω στο παλαιό, δοκιμασμένο μοτίβο: το μοτίβο τού γκρεμίσματος των μύθων του Χριστιανισμού, το μοτίβο της αποκάλυψης της επιμελώς κρυμμένης για πολλούς αιώνες αλήθειας…

Συνέχεια →

Τo μοιρολόι του Αϊλάν

Του Χρίστου Σκανδάμη*

               ‘‘Ο χάρος βγήκε παγανιά’’

                                    Μάνος Ελευθερίου

Σύννεφα μαύρα και βαριά

ήρθαν απ’ τ’ ανατολικά

σκεπάσανε τη χώρα

και προμηνύουν μπόρα˙

Συνέχεια →

Αριστερός νεοφιλελευθερισμός

Από το ιδεώδες του Διαφωτισμού, στον θρίαμβο του απόλυτου Καπιταλισμού

Του Χάρη Ναξάκη*

   Ο Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του τα «μυστήρια της Αριστεράς», Εναλλακτικές εκδόσεις 2014, διερευνά τους λόγους μετάλλαξης της αριστεράς σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό φιλελευθερισμό ως αποτέλεσμα εκτός των άλλων της θρησκευτικής της πίστης στην πρόοδο, η οποία είναι κληρονομιά του διαφωτιστικού προτάγματος. Επειδή στον πυρήνα του διαφωτιστικού μηνύματος βρίσκεται η κουλτούρα του εγωισμού, το αυτοαναφορικό άτομο, αναρωτιέται ο Μισεά μήπως πρέπει να στοχαστούμε με τον διαφωτισμό εναντίον του διαφωτισμού.

Συνέχεια →

Η Ι. Σύνοδος της τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας για την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016

Υπογράφει ως πρόεδρος ο Μητροπολίτης Ιπεκίου και Πατριάρχης Σερβίας

******

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Αρ. πρωτ.  439                                                                    Εν Βελιγραδίω την 24^ην Ιουλίου 2015

Τω Παναγιωτάτω Αρχιεπισκόπω Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικώ Πατριάρχη Κυρίω ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΩ

Εις Κωνσταντινούπολιν.

 Παναγιώτατε,

Η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά την τακτικήν συνεδρίασίν Της του παρελθόντος Μαΐου ε.ε. εξήτασε την έκθεσιν των εκπροσώπων τής καθ΄ ημάς Τοπικής Εκκλησίας, που αφορούσε εις την  τρίτην συνάντησιν της Ειδικής Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής διά την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον και αποφάσισεν όπως κοινοποιήση τας προτάσεις Αυτής διά την Πέμπτην Προσυνοδικήν Πανορθόδοξον Διάσκεψιν, εν ταυτώ ειπείν διά την μέλλουσα Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας.

Η απόφασις και αι προτάσεις της ημετέρας Συνόδου της Ιεραρχίας κοινοποιούνται εις τους Προκαθημένους πασών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών επί κεφαλής όντος του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού  Πατριαρχείου.

Η απόφασις και αι προτάσεις αι αφορώσαι εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον έχουν ως ακολούθως:

Συνέχεια →

Η δεύτερη, μεγάλη ντροπή

ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, στην ΕΛΛΑΔΑ- ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

Επιχειρώντας να δικαιολογήσουν -όχι τόσο στο λαό, όσο στον ευατό τους- τη συνθηκολόγηση του περασμένου Ιουλίου, κάποιοι παλιοί μας σύντροφοι, που επέλεξαν να μείνουν στο ΣΥΡΙΖΑ και να στηρίξουν τον Αλέξη Τσίπρα, επέμεναν ότι το τρίτο μνημόνιο ήταν κάτι σαν οικονομικό Μπρεστ–Λιτόσφκ. (Ιερόσυλη σύγκριση, αλλά όπως έλεγε και ο Χέγκελ, για όλα τα πράγματα υπάρχουν επιχειρήματα). Πιστεύοντας όχι αυτό που βρισκόταν μπροστά στα μάτια τους, αλλά εκείνο που ήθελαν σώνει και καλά να πιστέψουν (όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε…) επέμεναν ότι επρόκειτο για μια προσωρινή, αναγκαστική -λόγω ανωτέρας βίας-συνθηκολόγηση, αποκλειστικά στο οικονομικό πεδίο, που εξασφάλιζε την επιβίωση της “αριστερής κυβέρνησης” και το κέρδισμα χρόνου για μια μελλοντική ανασύνταξη και αντεπίθεση. Στο ενδιάμεσο, αυτή η κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα, υποτίθεται, να μείνει πιστή στις αριστερές αξίες της σε άλλα, σημαντικά πεδία, πέραν της οικονομίας, όπως εκείνα της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και τηςεξωτερικής πολιτικής.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΜΤΘ, κε΄, 31-46**, 10-03-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην

υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου», Μτθ, κε΄, 34.

Όταν ο άνθρωπος πρόκειται να μεταναστεύσει σε άγνωστη χώρα, εθελοντικά η υποχρεωτικά, αν είναι νουνεχής, θα φροντίσει να μάθει τρία βασικά πράγματα:

1^ον: πότε θα γίνει αυτό,

2^ον: πού θα πάει, και

3^ον: ποιους θα συναντήσει εκεί.

Και επειδή η κοινή μοίρα όλων μας είναι η μετανάστευση, και όχι μόνον των οικονομικών μεταναστών, θα πρέπει να αρχίσουμε -αν δεν αρχίσαμε ήδη- να σκεφτόμαστε σοβαρά πάνω σε αυτά τα ζητήματα.

Συνέχεια →

Ο αναμορφωμένος

Του Δημήτρη Μαγριπλή*

Τον πήγαν στο τρίτο τάγμα.

– Πιστεύεις στην  μεγάλη Ελλάδα, ρε;

– Πιστεύω.

Τον πλάκωσαν στο ξύλο γιατί έλεγε ψέματα. Αίματα και μύξες σε όλο το πρόσωπο. Μελανιές παντού. Τον γύρισαν τέσσερις και τον πέταξαν στη σκηνή. Ξύπνησε από τις φωνές.

Συνέχεια →