Οι προτάσεις του «Εθνικού διαλόγου» για την Παιδεία: Να δεις τι σούχω για μετά!

Σουδάν: «Στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα της Βόρειας Αφρικής, τα παιδιά συνήθως προσλαμβάνονται ως στρατιώτες, ή χρησιμοποιούνται για καταναγκαστική εργασία στα αγροκτήματα»**

Της Γιώτας Ιωαννίδου*

Οι προτάσεις της επιτροπής εθνικού διαλόγου για την αναδιοργάνωση της βθμιας εκπαίδευσης, που κατατέθηκε σήμερα στην τελική συνάντηση των επιτροπών του εθνικού και κοινωνικού διαλόγου, στο υπουργείο παιδείας, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο. Πρόκειται για μια εκ βάθρων αντιδραστική αναδιάρθρωση του σχολείου, με πλήρη ενσωμάτωση των κατευθύνσεων ΕΕ – ΟΟΣΑ, των νόμων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου και του δημοσιονομικού, μνημονιακού κόφτη. Υπάρχει υποτυπώδης αναφορά σε κουτσουρεμένα στοιχεία αστικού εκσυγχρονισμού.

Συνέχεια →

Στάκαμαν και η Μεγάλη Σύνοδος

Η εικόνα απεικονίζει την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας. Tοιχογραφία του 18ου αιώνα στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι.

Της Εύης Βουλγαράκη-Πισίνα 
[ειδικά για το Νυχθημερόν]

Όταν ήμασταν παιδιά παίζαμε αυτό το παιχνίδι, το στάκαμαν, που έμοιαζε κάπως με το κρυφτό. Μόλις έβλεπες τον συμπαίχτη σου, του φώναζες «στάκαμαν» και έτσι τον ακινητοποιούσες και τον αιχμαλώτιζες. Σαν να μη μεγαλώσαμε ποτέ, ακόμα πολλοί προσπαθούν να ακινητοποιήσουν τη ζωή, να τη συλλάβουν σαν μια φωτογραφία που φυλακίζει μέσα της το χρόνο. Ακόμα μοιάζει σαν να φοβούνται την κίνηση και την εξέλιξη, το ίδιο το διάβα των καιρών, ίσως ακριβώς επειδή ο χρόνος στον χώρο του κτιστού φέρνει μαζί του τον θάνατο.

Ιδιαίτερα συμβαίνει αυτό σε μια κατηγορία πιστών που διακαώς επιθυμούν να ακινητοποιήσουν την Ορθοδοξία σε φωτογραφικό ινσταντανέ, τραβηγμένο κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο. Η ακινησία όμως είναι ίδιο των άψυχων αντικειμένων. Όχι των ζωντανών οργανισμών. Και οι όντως πιστοί δεν κοιτούν πώς να αποφύγουν τη ζωή, αλλά πώς να μετέχουν στην όντως Ζωή του αναστημένου Κυρίου.

Συνέχεια →

Το θέατρο και ο λόγος ως άνοιγμα της Σκέψης. Η πρόταση του Δήμου Αβδελιώδη

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το σημερινό θέατρο και γενικότερα η καλλιτεχνική πρακτική στον Δυτικό τουλάχιστον κόσμο, δείχνει εγκλωβισμένη στον τρόπο θεώρησης του Κόσμου και του ανθρώπου όπως αυτός διαμορφώθηκε σταδιακά από τον 15ο αιώνα. Η νεωτερική πρόταξη του ατόμου ως ανεξάρτητου ανώτερων και υπερβατικών υπαρξιακών πραγματικοτήτων περιόρισε την εμβέλειά του στην αενάως πλανώμενη και περιπλανώμενη, αλλά και ζωτική γι’ αυτόν, αναζήτηση της Αλήθειας.

Συνέχεια →

Ξεπουλημένοι

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

«(…) Ξεπουλημένα γουρούνια!

Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων;

Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων;

Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια.

Ξεπουλημένο γουρούνι

Συνέχεια →

Το νησί του μυστηρίου

Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή*

Σαν μακριά γαϊδούρα σε διάταξη που άλλο ο πρώτος δεν μπορεί να σταθεί. Απέναντι από την στεριά. Ανάμεσα στα ρεύματα που έρχονται από τον βορρά και μόνο δίχως ζωές και δίχως κανέναν να νοιάζεται για την τύχη του. Ένα έρημο νησί καταμεσής της ιστορίας που μοιάζει τόσο παλιά. Εγώ το πρόλαβα με ανάσες. Το πρόλαβα την εποχή που λίγο κοντά να καλάριζες ένοιωθες τις κραυγές και τα αναφιλητά να μπερδεύονται με τη φωνή των κυμάτων. Και κείνα ακατάπαυστα χτύπαγαν το μόνο ορμίσκο που επέτρεπε την αποβίβαση.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ του ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ της Βησθεδά, 3^η Κυριακή του Πάσχα, Ιω, ε΄,  1-15**,  26-05-2013

Του (+) π.Νικολάου Φαναριώτη*

«Έστι δε εν τοις Ιεροσολύμοις, επί τη προβατική κολυμβήθρα, η επιλεγομένη εβραϊστί Βηθεσδά, πέντε στοάς έχουσα»

Η Βηθεσδά είναι έργο του σοφού Σολομώντος, σαν συμπλήρωμα του ναού, Β΄ Παραλ.-Χρονικά, δ2, 5-6. Κολυμβήθρα θα πει μεγάλη τεχνητή λίμνη σε τύπον πισίνας, με πέντε θολωτά υπόστεγα. Προβατική λέγεται από την τοποθεσία πλησίον της προβατικής πύλης, όπου οδηγούντο τα πρόβατα προς θυσία και ελούοντο για να είναι καθαρά την ώρα της θυσίας.

Φυσικά μετά την τρίτη ανοικοδόμηση του ναού επί Ηρώδου του Μεγάλου πήρε την μορφήν που περιγράφει το Ευαγγέλιο χίλια χρόνια αργότερα: «Εν ταύταις κατέκειτο πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν», Ιω., ε΄, 3. Διότι από καιρού εις καιρόν κατέβαινε άγγελος και ετάραττε το ύδωρ: «Ο ουν πρώτος εμβάς μετά την ταραχή του ύδατος υγιής εγίνετο ώ δήποτε κατείχετο νοσήματι», Ιω., ε΄, 4.

Τώρα εντοπίζει το θέμα ως εξής:  Ήταν εκεί ένας άνθρωπος, «38 έτη έχων εν τη ασθενεία αυτού. Τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον και γνούς ότι πολύν χρόνον έχει, λέγει αυτώ: θέλεις υγιής γενέσθαι;». Το θαύμα είναι γνωστό και σε πρώτη φάση ολοκληρώθηκε με την προσταγή, που δείχνει την δύναμη της θεότητος του Ιησού: «Άρον τον κράβαττον σου και περιπάτει». Υπάρχει όμως και δεύτερη φάση, πολύ σπουδαιότερη, που θα την επισημάνω με δύο ερωτήματα:

Συνέχεια →

Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Με τον παπα Γιάννη Κατωπόδη συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν σαράντα-ένα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο να μη «συναντηθούμε» στην Πάτρα, γιατί και οι δυό μας αποδειχτήκαμε ιδιαίτερα ανήσυχα πνεύματα και ατίθασα νιάτα στην αρχή της κατόπιν αποπνέουσας τα λοίσθια «Μεταπολίτευσης» του 1974… Όντας ανήσυχο πνεύμα και μετά την κατάρρευση της απριλιανής χούντας συμμετείχα σε ό,τι «έπαιζε» στο πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης, που ήταν το Παράρτημα (του Πανεπιστημίου Πατρών). Το 1974-1975 ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο φυσικό τμήμα.

Συνέχεια →

EURO – NAZI – UNION: Η ψεύτικη «τραγική» ιστορία της Τζαμάλα και η αλήθεια για τους Τατάρους

Ο »ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» σαν όπλο με γεμάτη την θαλάμη

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Ένα τραγούδι που μιλάει για την ιστορία της «ξεριζωμένης» προγιαγιάς της τραγουδίστριας, κέρδισε τον διαγωνισμό της Eurovision. Και είναι να αναρωτιέται κανείς αν αξίζει πραγματικά να ασχοληθεί κανείς με το αισθητικό/καλλιτεχνικό πλαίσιο ενός διαγωνισμού, που αυτοκυρώθηκε όταν το S.A.G.A.P.O. του Μιχάλη Ρακιντζή δε μπόρεσε να ανέβει πάνω από την 17^η θέση.

Και ίσως μόνο η απαξίωση να αξίζει σε ένα διαγωνισμό πιο troll και από troll,  και το άρθρο να ήταν περιττό, εάν δεν υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια:

Συνέχεια →

Το τέλος των μνημονίων

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στον πλανήτη, στην οποία θα καταργηθεί η πολιτική των διαπραγματεύσεων και των εκβιασμών, για την πληρωμή των δόσεων –όταν εγκατασταθεί ο μόνιμος μηχανισμός επιτήρησης από τους δανειστές της.

«Η Γερμανία (η βιομηχανική ελίτ που κυβερνάει ανέκαθεν τη χώρα, ερήμην των πολιτών και με εντολοδόχους τους πολιτικούς), έχει μάλλον ξεκινήσει τον τρίτο πόλεμο στην ιστορία της, για την κατάκτηση της Ευρώπης –την οποία θεωρεί πως έχει του χεριού της. Όπως και στο παρελθόν ρισκάρει πάρα πολλά, με την ελπίδα ότι το εγχείρημά της αυτό δεν θα μετατραπεί σε παγκόσμιο πόλεμο, με πολλά μέτωπα, στον οποίο θα ξαναβγεί αυτή ηττημένη και η Ευρώπη κατεστραμμένη» (πηγή).

Ανάλυση

Συνέχεια →