ΕΛΛΑΔΑ ΡΩΣΙΑ (2)

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Πούτιν, κατά την έλευσή του στη χώρα μας, επωφελήθηκε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό μας και να συζητήσουν θέματα διμερών σχέσεων. Αν και από πλευράς της κυβέρνησής μας δόθηκε έμφαση στην επίσκεψη, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι πρωταρχικός λόγος της άφιξης του Ρώσου προέδρου στη χώρα μας ήσαν οι εκδηλώσεις για τον ρωσικό μοναχισμό στο Άγιον Όρος. Και η εξήγηση είναι απλή: Ο Πούτιν γνωρίζει κάλλιστα ότι η χώρα μας είναι ασφυκτικά δεμένη στο άρμα της Δύσης. Γι’ αυτό και μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά και προοπτικές για την εξέλιξη των σχέσεων των δύο χωρών. Το δεύτερο δηλώνει απλά διπλωματική αβρότητα. Προοπτικές για τη σύσφιξη των σχέσεων δυστυχώς δεν υφίστανται.

Συνέχεια →

Ομιλία στην ΚΥΡΙΑΚΗ του ΤΥΦΛΟΥ,  6η από το ΠΑΣΧΑ,

Ιω.,  θ΄, 1-38, 20-05-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Συ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού;», Ιω., θ΄, 35.

Το σημερινό θαύμα συνέβη όταν ο Χριστός αναχώρησε από την εορτή της σκηνοπηγίας (μεσοπεντηκοστής), όπου κινδύνευσε να τον λιθοβολήσουν. Και ενώ αναχωρούσε, είδε έναν άνθρωπο τυφλόν εκ γενετής, και με παρέμβαση των μαθητών, τον θεράπευσε δια μέσου της κολυμπήθρας του Σιλωάμ. Εκεί κάτω, από την υπακοή του στον (Χριστόν), ο εκ γενετής τυφλός βρήκε το φως του.

Συνέχεια →

«ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»: Ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών πολιτικών θεσμών και η ορθόδοξη παράδοση

Του Βασίλη Ξυδιά

Το θέμα αυτής της εισήγησης* είναι «ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών πολιτικών θεσμών και η ορθόδοξη παράδοση», αλλά, όπως ίσως θα έχετε αντιληφθεί, ο κύριος τίτλος παραπέμπει σ’ ένα από τα κλασικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας, στο μυθιστόρημα του Έκτορος Μαλώ «Χωρίς Οικογένεια». Το μυθιστόρημα αυτό μιλά για ένα ορφανό παιδί, που ρίχτηκε σε μια μεγάλη περιπλάνηση σ’ άγνωστα και μακρινά μέρη. Μέσα απ’ αυτήν του την περιπέτεια το παιδί μπόρεσε να αναπτυχθεί και να ωριμάσει σαν άνθρωπος χάρη στη συντροφιά και την πνευματική καθοδήγηση ενός γέροντα, που αναπλήρωσε την αγάπη και την προστασία της χαμένης του οικογένειας. Αυτός το βοήθησε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και να προσανατολιστεί θετικά στους ορίζοντες του νέου, αχανούς κόσμου, που ξανοιγόταν εμπρός του.

Συνέχεια →

Οι «γενιτσαραγάδες» ή η διαλεκτική της αποστασίας

Του Γιώργου Καραμπελιά

«Καὶ ἡ γ-αἰτία εἶστε σεῖς, οἱ γὶ–ἄνομοι Πασάδες,

π’ ἀφῆνετ’ ἀχαλίνωτους τσὶ γιαννιτσαραγάδες·[  ]»

Το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη

Ο Ιωάννης Βλάχος, ο θρυλικός Δασκαλογιάννης, που επιχείρησε την πρώτη επανάσταση των Κρητών ενάντια στην τουρκική κατοχή, το 1770, σύμφωνα με το μακρύ άσμα που συνέθεσε, δεκαέξι χρόνια μετά, ο μπαρμπα Μπατζελιός, το «Τραγούδι του Δασκαλογιάννη», σε 1032 στίχους, είχε μια στιχομυθία με τον Τούρκο πασά, αμέσως πριν τον τραγικό θάνατό του με γδάρσιμο. Σύμφωνα με το τραγούδι, όταν ο πασάς τον ρώτησε για ποιο λόγο ξεσηκώθηκαν οι Σφακιανοί, ενώ απολάμβαναν τόσα προνόμια, ο Δασκαλογιάννης του απάντησε πως επαναστάτησαν για την πατρίδα, την πίστη και για την Κρήτη ολόκληρη που στέναζε κάτω από την καταπίεση των γενιτσαραγάδων:

«Ἀλήθεια λές, οἱ Σφακιανοὶ δωσίματα δὲ δίδου»,/ αλλά εγώ «’ποφάσισα τὴν Κρήτη νὰ σηκώσω/κι ἀποὺ τ’ ἀνύχια τῶν Τουρκῶ νὰ τῆνε λευτερώσω·/ πρῶτο γιὰ τὴν πατρίδα μου, δεύτερο γιὰ τὴν πίστη,/ τρίτο γιὰ τσ’ ἄλλους χρισθιανοὺς ποὺ κάθουνται στὴν Κρήτη·/γιατί, κι ἂν εἶμαι Σφακιανός, παιδὶ τσὴ Κρήτης εἶμαι/ καὶ νὰ θωρῶ τσὶ Κρητικοὺς στὰ βάσανα πονεῖ με».

Συνέχεια →

Χωρίς αυταπάτες τα αντιλαϊκά μέτρα

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Πριν από μέρες ο Πρωθυπουργός δήλωσε: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες» επιδιώκοντας να ρετουσάρει την πολιτική της υποτέλειας που ασκεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στην εποχή των Μνημονίων και του νεοαποικιακού ελέγχου από ΕΕ και ΔΝΤ η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση με κόφτη και προαπαιτούμενα συνεχίζει να έχει αυταπάτες ότι κυβερνά, ενώ στην πραγματικότητα οι «θεσμοί» ασκούν ασφυκτική εποπτεία και έλεγχο για την απαρέγκλιτη τήρηση των Μνημονίων. Εκείνο που πραγματικά κάνει η συγκυβέρνηση είναι να σκυλεύει τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Έτσι υλοποιώντας τις επιταγές ΕΕ και ΔΝΤ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων και στο βωμό της Αξιολόγησης δίνει τη χαριστική βολή στο λαϊκό εισόδημα, κατεδαφίζει κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά, ξεπουλά όσο – όσο τη δημόσια περιουσία.

Συνέχεια →

Εμπιστεύομαι την Εκκλησία

Του Θεοφ. Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου

 [Ι] Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον

Εἰσαγωγικὰ

Εἶναι κοινὸς τόπος ὅτι ὁ χριστιανικὸς κόσμος μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο κοινῆς πορείας χιλίων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ δεύτερη χιλιετία διχασμοῦ, ἀμοιβαίας ἀποξένωσης καὶ ἀλλοτρίωσης, στὸν τελευταῖο κυρίως αἰῶνα τῆς δεύτερης χιλιετίας αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη τοῦ διαλόγου καὶ τῆς προσέγγισης μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν ἐπανάκτηση τῆς ἀπολεσθείσας κοινωνίας στὴν πίστη. Εἶναι ἐπίσης κοινὸς τόπος ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς ἐνεργοποιήθηκαν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ μετὰ ἀπὸ τὶς πατριαρχικὲς Ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920. Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς θεωροῦσαν καὶ θεωροῦν χρέος τους, προσευχόμενες «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» καὶ πιστὲς στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν«, νὰ ἐργαστοῦν διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ διαλόγου καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα, νὰ ἀναζητήσουν τὴν πορεία πρὸς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν καταλλαγή, νὰ ὑπερβοῦν τὴν ὀδύνη καὶ τὸ σκάνδαλο τῆς διαίρεσης καὶ τοῦ διχασμοῦ.

 Ἡ ὀρθόδοξη πλευρὰ ποὺ ἐκινεῖτο καὶ κινεῖται στὴ διάσταση τοῦ ὀρθοῦ φρονήματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀγωνίζεται νὰ ἐκπληρώσει στὴν πράξη τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «Ὁ τέλειος ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς ἄκρον ἀπαθείας ἐλθών, οὐκ ἐπίσταται διαφορὰν ἰδίου καὶ ἀλλοτρίου, ἢ ἰδίας καὶ ἀλλοτρίας, ἢ πιστοῦ καὶ ἀπίστου, ἢ δούλου καὶ ἐλευθέρου, ἢ ὅλως ἄρσενος καὶ θηλείας· ἀλλ᾽ ἀνώτερος τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος γενόμενος, καὶ εἰς τὴν μίαν φύσιν τῶν ἀνθρώπων ἀποβλε-πόμενος, πάντα ἐξ ἴσον θεωρεῖ, καὶ πρὸς πάντας ἴσως διάκειται».

Συνέχεια →

Ο εθνικός διάλογος για την παιδεία, το νέο λύκειο και η κρυφή γοητεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης

Του Γιώργου Καλημερίδη*

Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει πλέον στα χέρια της το τελικό πόρισμα της Επιτροπής του Εθνικού Διαλόγου. Ένα κείμενο 130 σελίδων που επιθυμεί να αποτελέσει τον οδικό δείκτη της μεταρρύθμισης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Τα τελικά πορίσματα της Επιτροπής, σύμφωνα με τον πρόεδρό της,  είναι αποτέλεσμα πολλών συζητήσεων, συμμετοχής πάνω από 120 προσωπικοτήτων από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, δημοσιεύσεων στην ηλεκτρονική σελίδα του διαλόγου και της μαζικής συμμετοχής της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η έκθεση συνεπώς σύμφωνα με τους συντάκτες της  είναι προϊόν συνολικής, συνθετικής προσπάθειας και διάλογου.

Εμείς θα επικεντρωθούμε, όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου, σε μια μόνο διάσταση της έκθεσης, την πρότασή της για το νέο δίχρονο λύκειο και συνακόλουθα και τον νέο τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Σε μεγάλο βαθμό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο της έκθεσης.

Η πρόταση της Επιτροπής Διαλόγου

Συνέχεια →

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Τη χώρα μας επισκέφθηκε ο Ρώσος πρόεδρος για δύο λόγους: Για διεξαγωγή συνομιλιών επί πολιτικών και οικονομικών θεμάτων και για τη συμμετοχή στον πανηγυρικό εορτασμό των 1000 ετών ρωσικού μοναχισμού στο Άγιον Όρος.

Συνέχεια →

Το θέατρο του παραλόγου

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά, τότε θα χάσουμε τα σπίτια μας, θα χάσουμε τις καταθέσεις μας, θα χάσουμε το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε και τελικά θα καταλήξουμε σκλάβοι χρέους των ξένων στο διηνεκές –στην ίδια μας την πατρίδα!

«Μυστικά μεταξύ τους, τα υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης παραδέχονται φυσικά ότι, η Ελλάδα χρειάζεται μία διαγραφή του χρέους της. Είναι αυτονόητο, αφού προφανώς δεν είναι τυφλοί.   

Έχουν όμως παγιδευτεί στο ψέμα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι φερέγγυα, άρα ικανή να πληρώνει τις υποχρεώσεις της –κάτι που έχουν ξανά και ξανά «σερβίρει» στους δικούς τους απλούς γερμανούς βουλευτές. Χωρίς αυτό το ψέμα, η Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον μέλος της Ευρωζώνης. Το συγκεκριμένο ψέμα όμως, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια» (πηγή: Financial Times σε ελεύθερη μετάφραση / Το ΔΝΤ και η μπλόφα του Βερολίνου για την Ελλάδα).

Ανάλυση

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ της Σαμαρείτιδος, 5^η Κυριακή του Πάσχα,     Ιω., δ΄ 5-42**, 13-05-2012

Του (+) π.Νικολάου Φαναριώτη*      

«Οι αληθινοί προσκυνηταί, προσκυνήσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»,

Ιω, δ΄, 23.

Η άγνοια, ή μάλλον η αγραμματοσύνη πάνω στα θέματα της ορθοδοξίας, έχει γεμίσει την ορθόδοξη νεολαία μας από ναρκομανείς και εξαρτημένους, από AIDS και διαφθορά, από προγαμιαίες σχέσεις και διαζύγια. Και έχει γεμίσει και τις εθνικές οδούς από τα εικονοστάσια του θανάτου, και εμάς τους υπόλοιπους από πόνους και βάσανα.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, βρισκόμαστε στην αρχή της δημόσιας ζωής του Χριστού: «Ως ουν έγνω ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι Ιησούς  πλείονας μαθητιάς ποιεί και βαπτίζει ή Ιωάννης, καίτοι γε Ιησούς αυτός ουκ εβάπτιζεν, αλλ’ οι μαθηταί αυτού. Αφήκε την Ιουδαία και απήλθεν πάλιν εις την Γαλιλαία. Έδει δε αυτόν διέρχεσθαι δια της Σαμαρείας, έρχεται ουν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην, Συχάρ…», (Ιω. δ΄, 1-5). Ήταν 12 μεσημέρι και κουρασμένος από την οδοιπορία καθόταν πάνω στο ποτήρι του πηγαδιού. Τότε έρχεται μια γυναίκα εκ της Σαμαρείας να αντλήσει ύδωρ μες το καταμεσήμερο. Από τη συζήτηση με τον Χριστό που αρχισε με μια  απλή αφορμή, «δος μοι πιείν» προέκυψαν τα εξής:

Συνέχεια →