Coscoπολίτες…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Στη φεουδαλική εποχή η δυτική Ευρώπη ήταν κατατετμημένη σε φέουδα καθώς και σε μια-δυο πολυεθνικές μοναρχίες, που δεν αντιστοιχούσαν, ούτε τα φέουδα ούτε οι μοναρχίες, στα έθνη που είχαν σχηματισθεί ή συνέχιζαν να σχηματίζονται στη Γηραιά Ηπειρο. Ετσι, ένας Ολλανδός, για παράδειγμα, μπορούσε να είναι υπήκοος του Ισπανικού Στέμματος, ένας Γάλλος του Βουργουνδού Δούκα, ένας Ιταλός του Γερμανού Αυτοκράτορα και πάει λέγοντας. Μόνον μετά το τέλος των θρησκευτικών πολέμων και την Ειρήνη της Βεστφαλίας, καθώς και μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Ευρώπη άρχισε να παίρνει μια διεθνική μορφή που μοιάζει με τη σημερινή. Η διαδικασία αυτή πέρασε μέσα από την ενοποίηση των εθνών (Ιταλία, Γερμανία κ.ά.) και έφθασε έως την κατάρρευση και των τελευταίων αυτοκρατοριών (Αυστροουγγαρία, Οθωμανοί κ.ά.) που επέφερε ο Μεγάλος Πόλεμος, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Συνέχεια →

Ομιλία στην ΚΥΡΙΑΚΗ  του Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ,

Μτθ, δ΄, 18-23,** 26-06-2011.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*        

«Και καταλιπών την  Ναζαρέτ ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν,

                                                                                     εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ», Μτθ, δ΄, 13.  

Από εδώ αρχίζει το Πάτριον εορτολόγιο με βάσιν το Πάσχα. Αυτό είναι έργο της άκτιστης ενεργείας του αγίου Πνεύματος, που όπως όλα τα έργα του Θεού, αναπτύσσεται κυκλικά μέσα στον ιστορικό χρόνο, χωρίς να έχει αρχή και τέλος ή καλύτερα κάθε σημείο του κύκλου είναι και αρχή και τέλος.

Στο ορθόδοξο εορτολόγιο ανακυκλώνεται η δημόσια Ζωή του Χριστού μέχρι και την Πεντηκοστή, που έγινε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, και ενσωματώνονται όλες οι κινητές εορτές, από το 33 μ.Χ. μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας.

Συνέχεια →

Γυναίκες στη Μακρόνησο

Της Ανδριανής Στράνη

Περασμένες εννιά ταξιδεύαμε πρίμα για το Μακρονήσι. Το ημερολόγιο έδειχνε 5 Ιούνη 2016.

– Δυο χρόνια περιμέναμε αυτό το ταξίδι, μονολόγησε με καϋμό η Μακρονησιώτισσα Τασούλα. Ο χρόνος δεν θα είναι για πάντα σύμμαχος. Έπρεπε να ανανεώσουμε το θυμάρι.

– Και τον όρκο, συμπλήρωσε η Βαγγελιώ δίπλα της.

Τεσσάρων χρονών και κολλημένη στο φουστάνι της μάνας της ήταν η Βαγγελιώ το 1950 που πρωτοπάτησε στο άδροσο τούτο μέρος. Μετά την προδοσία της Βάρκιζας, η ντόπια αστική τάξη και τα ξένα αφεντικά της, θέλοντας να σβήσουν κάθε ίχνος της Εθνικής Αντίστασης και της Ιστορίας της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ έστειλαν στα ξερονήσια τους αμετανόητους. Δεν δίσταζαν να απομονώνουν ακόμα και μανάδες με μικρά παιδιά, καθώς και ηλικιωμένες γυναίκες, για να υπογράψουν με κάθε μέσο και βασανιστήρια, δήλωση μετάνοιας και να αποκηρύξουν τον «εαμοβουλγαροκομμουνισμό».

Συνέχεια →

Ο «Κόφτης» και η «Παιδαγωγική» των περικοπών

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ανεξάντλητοι οι κυβερνώντες σε ευφημισμούς και σχήματα λόγου συνεχίζουν να θριαμβολογούν για την «αξιολόγηση» και τη «δίκαιη ανάπτυξη» την ώρα που  στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής περικόπτονται μισθοί – συντάξεις, κονιορτοποιούνται δικαιώματα και κατακτήσεις  και η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί. Έτσι και η εκπαιδευτική πολιτική ακολουθώντας τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ επιδιώκει τη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τη μείωση των δαπανών και επενδύεται με «παιδαγωγικά» επιχειρήματα και διακηρύξεις περί «ισότητας».

Συνέχεια →

Η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Η καγκελάριος έχει υιοθετήσει μία μακροοικονομική στρατηγική, διαφορετική σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη – η οποία όμως λειτουργεί μόνο όταν οι άλλες χώρες ευρίσκονται σε κρίση, λαμβάνοντας «μέτρα Keynes» για την αντιμετώπιση της.

«Η «φιλελεύθερη πολιτική της τάξης» (ordoliberalism) περιγράφει όλα εκείνα τα κυβερνητικά μέτρα, τα οποία καθορίζουν με πλήρη σαφήνεια το πλαίσιο της οικονομικής δραστηριότητας ενός κράτους – ενώ συμβάλλουν στη διατήρηση, στην προσαρμογή και στη βελτίωση του οικονομικού συστήματος.

Σύμφωνα με τον εμπνευστή της, η οικονομία της ελεύθερης αγοράς είναι απαραίτητη, αλλά λειτουργεί τότε μόνο, όταν το κράτος είναι ισχυρό και τοποθετεί τα πλαίσια, ενώ επιβλέπει αυστηρά την τήρηση τους – χωρίς να κάνει τίποτα άλλο».

Ανάλυση

Συνέχεια →

Πρώτα συμπεράσματα από το δήθεν Brexit

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Πριν από λίγες ημέρες οι πολίτες του Eνωμένου Βασιλείου ψήφισαν υπέρ της «εξόδου» της χώρας τους από την «Ενωμένη Ευρώπη» και όλος ο κόσμος εξεπλάγη. Θα προσπαθήσουμε να δούμε τι πραγματικά σημαίνει αυτή η απόφαση των Βρετανών.

Α. Αρχικώς τη μεγαλύτερη σημασία κρύβει η έκπληξη όλου του κόσμου. Όλοι εξεπλάγησαν γιατί η συντριπτική πλειονότητα της βρετανικής ελίτ –κόμματα, συνδικάτα, ομοσπονδίες και τραπεζίτες, προβεβλημένοι διανοούμενοι και ποδοσφαιριστές, διάσημοι ηθοποιοί και «σερ»– προπαγάνδιζαν υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην Ενωμένη Ευρώπη.

Συνέχεια →

Η εγωιστική κατανάλωση του άλλου

Του Χάρη Ναξάκη*

Στις αρχές των φοιτητικών μου χρόνων, τη δεκαετία του ‘80, σε μια ταραγμένη και πλούσια σε εμπειρίες εποχή, μόλις απελευθερωνόμουν από τον ένα μεσσιανισμό έπεφτα στον άλλο. Θυμάμαι όταν είχα αρχίσει να απογαλακτίζομαι από το Μαοϊκό μου παρελθόν και έπαψα να κραδαίνω εν είδη ευαγγελίου το κόκκινο βιβλίο του Μάο, σαγηνευμένος από τα μηνύματα του Μάη του ‘68 το αντικατέστησα εκτός των άλλων με τα βιβλία του «θεϊκού μαρκήσιου», του ντε Σαντ. Με αυτά και άλλα κατακεραυνώναμε πλέον τους κνίτες στα πηγαδάκια. Ευτυχώς έπρεπε να περάσουν λίγα χρόνια ακόμα για να λυτρωθώ από τις ερινύες του μεσσιανισμού χωρίς να είναι ανάγκη να περιμένω μέχρι το 2015 για να διαβάσω το εκπληκτικό βιβλίο του Μισέλ Ονφρέ, «De Sade, το πάθος του κακού και η ιδεολογία του εικοστού αιώνα», Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Συνέχεια →

Μισθός Ιουλίου εκπαιδευτικών:

τσιγγουνιές στους νέους και με «ρέγουλο» στους παλιούς ασφαλισμένους

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Ως γνωστό, τα καλοκαίρια με τα «μπάνια του λαού» οι Κυβερνήσεις αυξάνουν αδιαφάνεια και δημοσιονομικές κινήσεις, ενώ μειώνουν τα εργασιακά και λοιπά δικαιώματα! Το δε Υπ.Παιδείας περνάει συνήθως τις δύσκολες αποφάσεις…

Μιας και η κουβέντα έχει πάει στις γνωστές αλχημείες των ωρολογίων προγραμμάτων, αναθέσεων και «κενών – πλεονασμάτων», ενώ με το μισθολόγιο ασχολήθηκαν κυρίως οι αναπληρωτές, ας επιμείνουμε στο ίδιο θέμα και για του μόνιμους.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ των ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ,

Μτθ, ι΄, 32-33,  37-38, ιθ΄, 27-30,** 10-06-2012.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού», Ψαλμ., ΞΖ΄, 36.

Η σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων οφείλεται εις μιαν γυναίκα, αγίαν γυναίκα, την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, πρώτη σύζυγο του Λέοντος του σοφού. Η καθιερωθείσα όμως από τους Πατέρας Κυριακή των αγίων Πάντων έχει βαθύτερη σημασία. Και είναι όντως θεόπνευστη αυτή τους η επιλογή μετά την Κυριακήν της Πεντηκοστής, γιατί η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος είναι το ιδρυτικό και συστατικό της Εκκλησίας γεγονός. Γι’ αυτό και η ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζεται Αγιοπνευματική και σήμερα γιορτάζει όλο το πλήρωμα των πιστών της, που είναι οι Άγιοι Πάντες.

Συνέχεια →