Το παγκόσμιο πρόβλημα είναι φιλοσοφικό

Χιωτίνη*

Είναι σαφές πως οι κοινωνίες υπάρχουν και εξελίσσονται στηριγμένες σε στοιχεία φαντασιακά. Ο Καστοριάδης επικαλείτο τη «φαντασιακή θέσμιση των κοινωνιών», που ανέκαθεν καθόριζε και εξακολουθεί να καθορίζει τους συλλογικούς και ατομικούς στόχους, τις προτεραιότητες της καθημερινής ζωής, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τον τρόπο διάρθρωσης των κοινωνιών. Όμως όλα αυτά προέρχονται από τον τρόπο νοηματοδότησης της ζωής και της ύπαρξης, άρα κατ’ ουσίαν πρόκειται περί «φιλοσοφικής θέσμισης».

Συνέχεια →

Τα νερά της Κέρτεζης – Μέρος Ι

Οι πηγές, οι βρύσες και οι γεωτρήσεις ύδρευσης της Κέρτεζης

Τα νερά του Κεφαλόβρυσου, όπως φτάνουν και «μοιράζονται στα τρία» στο δυτικό μέρος της πλατείας «Ομονοίας» στα Αγγελοπουλαίϊκα. Εκεί παλαιότερα δροσίζονταν πάπιες.

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Η Κέρτεζη ίσως αποτελεί ένα από τα πρώτα ορεινά χωριά της Πελοποννήσου από πλευράς φυσικών πόρων νερού και επομένως ήμερης και άγριας βλάστησης. Ιδρύθηκε προ αμνημονεύτων ετών και αναπτύχθηκε σε φάσεις. Μπορούμε να βάσιμα να ισχυριστούμε ότι η πρώτη φάση είναι αυτή που το νερό καθοδήγησε τον σχηματισμό της και η δεύτερη αυτή που η ίδια οδήγησε το νερό πέρα και από τις δυνάμεις της βαρύτητας και της υδροστατικής πίεσης.

Η Κέρτεζη έχει αναπτυχθεί στους ανατολικότερους πρόποδες του ορεινού όγκου του όρους Ερύμανθου και βρίσκεται σε θέση να βλέπει στα ανατολικά το όρος Χελμός, γι’ αυτό ατενίζει καθημερινά και τον «Αρίσταρχο»! Τα υψόμετρά της είναι τέτοια – στην κεντρική πλατεία έχουμε 822 μέτρα- ώστε να πηγάζουν αφ’ ενός τόνοι πόσιμου νερού με μεγάλες και  μικρές πηγές και αφ’ ετέρου κάτω από το οροπέδιό της να «λιμνάζουν» επίσης τόνοι νερού έτοιμοι για γεωτρήσεις.

Συνέχεια →

Ομιλία στην Κυριακή των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ  ΣΥΝΟΔΟΥ, Μτθ. Ε΄ 14-19, 17-07-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«…ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία…», Μτθ, ε΄, 15.

Η σημερινή παραβολή είναι μία από τις τρεις μικρές που είπε ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία:

1^η. Το άλας της γης (ο ορός του αίματος)

2^η. Πόλις επάνω όρους κειμένη (το μοναστήρι) και

3^η. Το  αναμμένο λυχνάρι.

Η σημερινή παραβολή παρουσιάζει μιάν οικίαν στην εποχή του Χριστού. Τα φωτιστικά μέσα ήταν: το λυχνάρι και η λυχνία. Εδώ λυχνία ονομάζεται ο λυχνοστάτης, δηλαδή το βάθρο πάνω στο οποίο ετοποθετείτο το αναμμένο λυχνάρι, για να «λάμπει πάσι τοις εν τη οικία» και επί πλέον ο μόδιος=μετρητής των δημητριακών, (ο κουβάς). Το σκηνικό παρουσιάζει την οικίαν πνιγμένη στο ψηλαφητό σκοτάδι και κάποιον να ανάβει ένα λυχνάρι και να φωτίζει τον χώρο.

Συνέχεια →

Ο πιο καλός ο μαθητής και ο ατυχής Βαρουφάκης

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τον τελευταίο καιρό, ο εντεινόμενος διασυρμός του πρώην υπουργού Oικονομικών αποδεικνύει τον ηθελημένο αποπροσανατολισμό των πολιτών της χώρας αυτής από τα πραγματικά του προβλήματα και την επιτυχημένη προπαγάνδα υπέρ της ολοένα και περισσότερο γερμανοποιούμενης Ευρώπης. Θεωρούμε πως η επαπειλούμενη απόσυρση της Αγγλίας από τη δήθεν Ενωμένη Ευρώπη ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη γερμανική ηγεμονία –τουλάχιστον εμείς αυτό πιστεύουμε–, αλλά επί του παρόντος η Ευρώπη λειτουργεί υπό γερμανικές οικονομικές εντολές.

Συνέχεια →

Ριζική αλλαγή

Του Γιάννη Μακριδάκη*

Από τις πρώτες λιακάδες της άνοιξης που ξυπνάνε συνήθως τα φίδια, μέχρι και τον Ιούνιο περπατώ και βλέπω μπροστά μου σχεδόν καθημερινά οχιές, λαφιάτες, δεντρογαλιές, καμιά φορά και σαϊτες άμα προλάβω να τις δω. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο που έρχονται από τις πόλεις οι άνθρωποι για διακοπές, δεν συναντώ πια φίδι ούτε για δείγμα στις καθημερινές μου διαδρομές διότι τρομάζουν και παίρνουν τα βουνά (πλην κανενός παραπλανημένου ή χαμένου που κείτεται συνήθως πατημένο στην άσφαλτο,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Από Σεπτέμβρη πάλι, που γυρνάνε οι κατεργάρηδες άνθρωποι στους αστικούς τους πάγκους και φεύγουν από τη φύση, εμφανίζονται ξανά τα φίδια και ζουν κοντά αλλά και μακριά μας μέχρι τα πρώτα κρύα.

Συνέχεια →

ΕΛΛΑΔΑ – ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η Βενεζουέλα είναι χώρα της Λατινικής Αμερικής. Είναι πλούσια χώρα, όπως και οι περισσότερες της υποηπείρου, όμως ο λαός της ζει στη φτώχια, όπως και οι λοιποί της περιοχής. Βέβαια ο όρος φτώχια πρέπει να εκληφθεί με σχετική έννοια, καθώς σε 122 χώρες του πλανήτη το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι κατώτερο αυτού της Βενεζουέλας, που κατέχει την 60ή θέση. Όσο για τη θεωρούμενη επίσης φτωχή χώρα μας αυτή κατέχει, παρά την κρίση, την 30ή θέση (στοιχεία του 2008), καθώς δεν υπάρχουν χώρες, πέραν των πλουσίων, υπό το καθεστώς της οικονομικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, που να βελτιώνουν τους δείκτες τους, ώστε να μας υπερκεράσουν.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μτθ, στ΄, 22-33, 03-07-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός. Εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται, εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός ή, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται»,

Μτθ, στ΄, 22-23.

Άπαξ και ο Κύριος ξεκίνησε την δημόσια ζωή του, δεν έμεινε καθόλου αργός: «και περιήγεν όλην την Γαλιλαία ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ», Μτθ., δ΄, 23.

Στις μακρές πορείες του  βρέθηκε σ’ ένα όρος περικυκλωμένος από πλήθη λαού και τους έκαμε μιαν ομιλίαν που, κατά γενικήν ομολογίαν, αναφέρεται τόσο συχνά όσο καμιά άλλη ομιλία οιασδήποτε εποχής: «H επί του όρους ομιλία», βλέπε D. Carnegi, στο βιβλίο «έξω η στενοχώρια» σελ. 14. Από εδώ βγαίνουν τα εξης μηνύματα (SMS), από τον τρόπον διδασκαλίας του Χριστού:

Συνέχεια →

Περί απλής αναλογικής και κοινής λογικής

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Το γενικό εκλογικό δικαίωμα στον καπιταλισμό θεωρείται και είναιδημοκρατική κατάχτηση του εργατικού κινήματος, σε σχέση με τις εποχές της απολυταρχίας ή του αποκλεισμού των γυναικών ή των «κατώτερων» τάξεων.  Δε συνιστά ωστόσο και ουσιαστική δημοκρατία, δηλαδή δυνατότητα καθορισμού των συνθηκών ζωής, εργασίας, πολιτισμού των σύγχρονων κοινωνιών.

Συνέχεια →

Το τέρας της μετανάστευσης και της ανεργίας των νέων

Της Σερένας Νομικού*

Λέγεται πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεγαλύτερο από αυτό της νέας γενιάς που, επειδή δεν βλέπει καμία προοπτική για το μέλλον της, μεταναστεύει σε άλλες χώρες. Εν τούτοις, πιστεύω πως είναι ακόμη μεγαλύτερο το πρόβλημα των νέων που μένουν στην πατρίδα τους, είτε επειδή δεν θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, σε μία εποχή που ο ρατσισμός αυξάνεται συνεχώς, είτε επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα.

Συνέχεια →