Μνημόνιο 2: Σκλάβοι των επιχειρήσεων
«Διαβολοδεκαετία» υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, ασυδοσίας των αφεντικών – Μέρος ΙΙ
Του Βασίλη Μηνακάκη*
Τσεκούρι στις κοινωνικές παροχές
Ένα άλλο κράτος, ένα πολύ πιο αντιδραστικό Δημόσιο, σκιαγραφεί το Μνημόνιο 2 με το στόχο για «τολμηρές διαρθρωτικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις». Έτσι θα υπάρξει το 2014 πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ, που θα προκύψει από «περικοπές δαπανών που αποσκοπούν στη μόνιμη μείωση του μεγέθους του κράτους», «πολλές περικοπές σε κοινωνικές μεταβιβάσεις», «κλείσιμο φορέων που δεν παρέχουν αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες» και «μειώσεις απασχόλησης».
Στο πλαίσιο αυτό, ο δημόσιος τομέας θα μετατραπεί σε εργασιακή γαλέρα τύπου ιδιωτικού τομέα, ώστε η δαπάνη για μισθούς στο Δημόσιο να πέσει στο 9% του ΑΕΠ. Αυτό θα γίνει: Με πλήρη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου (πριν την εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μνημονίου 2). Με δραστικό ψαλίδισμα των ειδικών μισθολογίων (1/3 της συνολικής μισθολογικής δαπάνης στο Δημόσιο), με μειώσεις των επιδομάτων και των μισθών που θα προκύψουν από επανεξέταση των μισθολογικών κλιμακίων. Με κατάργηση της μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ και κρατικές τράπεζες. Με απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2012, με αξιοποίηση της πρόωρης συνταξιοδότησης και της «εργασιακής εφεδρείας», η οποία θα οδηγεί σε «υποχρεωτικές αποχωρήσεις» μόλις εξαντληθεί ο χρόνος της εφεδρείας.
Μάλιστα, οι πληρωμές στο προσωπικό καθ’ ον χρόνο βρίσκεται υπό καθεστώς εφεδρείας θεωρούνται τμήμα της αποζημίωσής τους (δηλαδή, αφαιρούνται από την αποζημίωση απόλυσης ή το εφάπαξ). Με μείωση των συμβασιούχων του Δημοσίου. Με μείωση κατά 150.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 και διατήρηση των προσλήψεων στην αναλογία «1 προς 5». Με κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και φορέων (π.χ. Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, Οργανισμός Εργατικής Εστίας), συγχώνευση ή συρρίκνωση άλλων. Με «αξιολόγηση της δημόσιας διοίκησης», που προφανώς θα πετάει εκτός νυμφώνος όποιους κριθούν μη αποδοτικοί (από ποιους και με ποια κριτήρια;). Με πάγωμα των προσλήψεων αν χρειαστεί.
Παράλληλα, θα πέσει άγρια λαιμητόμος στις κοινωνικές παροχές. Μάλιστα, με δεδομένο ότι η ληστεία των μισθωτών μέσω χαρατσιών, κεφαλικών φόρων κ.λπ. έχει πιάσει πάτο και δεν μπορεί να συνεισφέρει πλέον δραστικά στη μείωση του δημόσιου ελλείμματος, η μείωση της δαπάνης για συντάξεις και υγεία αναδεικνύεται σε αιχμή του δόρατος του Μνημονίου 2, στη «μεγάλη εναπομείνασα δημοσιονομική προσαρμογή».
Έτσι, πριν (και για να) εκταμιευτεί η πρώτη δόση του Μνημονίου 2, θα υπάρξουν περικοπές 1,1 δισ. ευρώ στις φαρμακευτικές δαπάνες (όπου προβλέπονται αύξηση της συμμετοχής των πολιτών, επικαιροποίηση της λίστας, πλαφόν στη μηνιαία συνταγογράφηση κ.ά.), στις δαπάνες υγείας και στις συντάξεις. Κι ακόμη, μαχαίρι σε πλήθος κοινωνικών επιδομάτων, περικοπή των πολυτεκνικών επιδομάτων, μείωση των λειτουργικών και καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου, περικοπή 200 εκατ. ευρώ από επιχορηγήσεις σε φορείς που υπάγονται στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού (με μείωση αναπληρωτών εκπαιδευτικών κ.λπ.), μείωση κατά 50 εκατ. ευρώ του κονδυλίου για τις εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ, κλειστά ενοποιημένα νοσήλια, μείωση λειτουργικών εξόδων νοσοκομείων κατά 8% μόνο το 2012, αύξηση της κινητικότητας του προσωπικού υγείας (και των γιατρών) εντός και μεταξύ ιδρυμάτων υγειονομικών περιφερειών.
Τέλος, θα ισοπεδωθεί η κοινωνική ασφάλιση, τόσο η κύρια όσο και η επικουρική. Υπάρχει ρητή δέσμευση για άμεση μείωση των συντάξεων (κύριων κι επικουρικών) και για επιπλέον μειώσεις στις κύριες συντάξεις των ταμείων ασφάλισης των ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, Τραπεζών και ΝΑΤ με έναρξη εφαρμογής των μειώσεων από 1/1/2012.
Σε ό,τι αφορά τα επικουρικά ταμεία, υπάρχει δέσμευση για «εκ βάθους αναθεώρηση» ώστε να υπάρξει μείωση του κόστους και διασύνδεση εισφορών – παροχών (δηλαδή ανταποδοτικότητα). Οι επικουρικές συντάξεις θα μετεξελιχθούν στο 1ο τρίμηνο του 2012 (πριν την εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μνημονίου 2) σε ένα μηχανογραφικό σύστημα ατομικών λογαριασμών συνταξιοδότησης. Σε αυτό, η ατομική σύνταξη θα υπολογίζεται με βάση ένα θεωρητικό ποσοστό απόδοσης που θα σχετίζεται με το ρυθμό αύξησης του μισθολογικού κόστους κι έναν παράγοντα αειφορίας, που θα αναπροσαρμόζει τις παροχές ώστε να εξαλειφθούν μελλοντικές ανισορροπίες (κοινώς, θα τις μειώνει για να ισοσκελίζονται οι προϋπολογισμοί των ταμείων). Επιπλέον, θα προχωρήσει η συγχώνευση όλων των επικουρικών ταμείων και θα επανεξεταστούν τα ταμεία που έχουν περιοδικές εφάπαξ καταβολές.
Κι αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος και το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα – δηλαδή νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και νέες περικοπές συντάξεων και παροχών. Αυτά τα μέτρα πρέπει να θεωρούνται βέβαια, με την επίσημη ανεργία στο 20% (πραγματική 25%), με το 1/3 της εργασίας να είναι ανασφάλιστη, με το ΙΚΑ να χάνει πάρα πολλά έσοδα από τις μειώσεις των αποδοχών και από τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών και με τα αποθεματικά των ταμείων να «κουρεύονται» κατά 50% (απώλεια 13 δισ. ευρώ) με το κούρεμα του χρέους.
Ξεπούλημα των πάντων!
«Στο πλαίσιο του προγράμματος, σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε μια ουσιαστική εκχώρηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα». Κι αν αυτό δεν αποδειχτεί αρκετό, «η κυβέρνηση δηλώνει την ετοιμότητά της να προσφέρει προς πώληση τα εναπομείναντα μερίδιά της στις κρατικές επιχειρήσεις». Οι ιδιωτικοποιήσεις αφορούν τα πάντα: Λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, ενέργεια, ύδρευση, ΟΠΑΠ, ορυκτό πλούτο, ακίνητα, εδαφικές/οικοπεδικές εκτάσεις, τραπεζικά περιουσιακά στοιχεία. Πρώτο βήμα είναι η μεταφορά των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΔ) και ο διορισμός συμβούλων.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα για να διευκολύνει τους αγοραστές: Θα «καθαρίσει τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου από τεχνικές και νομικές πολυπλοκότητες». Θα παράσχει εξασφάλιση εγκρίσεων κρατικής ενίσχυσης και θα αυξήσει προκαταβολικά κατά 25% τα εισιτήρια. Όπου υπάρχουν δυσκολίες, θα αποομαδοποιήσει περιουσιακά στοιχεία (π.χ. διαχωρισμός δραστηριοτήτων δικτύου – παροχής στον ΟΣΕ). Θα προχωρήσει σε αναδιαρθρώσεις. Έτσι, κυνικά ομολογείται ότι αρχικά δεν θα μεταβιβαστούν στο ΤΑΙΠΔ οι τραπεζικές μετοχές και τα «περιουσιακά στοιχεία που επιφέρουν απώλεια». Αυτό θα γίνει όταν μετατραπούν σε κερδοφόρα κι όταν καταργηθεί η μονιμότητα των τραπεζικών υπαλλήλων.
Και κάτι ακόμη που ομολογείται κυνικά (και περιλαμβάνεται στο πρώτο κιόλας άρθρο του νόμου που ίδρυσε το ΤΑΙΠΔ): Τα έσοδα από την ιδιωτικοποίηση «δεν υποκαθιστούν τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης και δεν θα ληφθούν υπόψη κατά την εκτίμηση του βαθμού συμμόρφωσης προς τα ετήσια ανώτατα όρια του ελλείμματος». Με άλλα λόγια, ό,τι εισπραχθεί από τις ιδιωτικοποιήσεις (υπολογίζουν συνολικά 50 δισ. ευρώ συνολικά και 19 δισ. ως το 2015 – πράγμα δύσκολο λόγω της καθίζησης του Xρηματιστηρίου) θα πάει αποκλειστικά και μόνο για την αποπληρωμή του χρέους (θα δεσμευτεί, δηλαδή, στον ειδικό λογαριασμό όπου θα μπουν τα 130 δισ. του νέου δανείου και μέρος των φορολογικών εσόδων) και δεν θα αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστο τη ζωή των εργαζομένων. Για την ακρίβεια, θα την αλλάξει προς το χειρότερο, μιας και οι ιδιωτικοποιημένες εταιρείες – είτε τις έχουν Έλληνες είτε ξένοι – θα έχουν πιο ακριβές υπηρεσίες.
Φορολογικό γδάρσιμο
Οι φορομπηχτικές ριπές του προηγούμενου δίχρονου δεν τους αρκούν κι ετοιμάζουν νέο φορολογικό νομοσχέδιο (Ιούνιος). Κύριες κατευθύνσεις είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η κατάργηση φοροαπαλλαγών και προνομίων, η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και η αναδιάρθρωση του φορολογικού βάρους ανάμεσα στις φορολογικές κλίμακες, με στόχο την προώθηση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας και με πρόθεση να διατηρηθεί «το σχετικό φορολογικό βάρος από τους έμμεσους φόρους». Με άλλα λόγια, να συμπληρωθεί η άγρια εκμετάλλευση στο χώρο δουλειάς με το άγριο εξωεργασιακό γδάρσιμο. Για να είναι σίγουροι ότι το σύστημα θα αποδώσει, θεσμοθετούν την απομάκρυνση διοικητών στις μη «αποδοτικές» εφορίες και βελτιώνουν το σύστημα προστασίας πληροφοριοδοτών – φοροκαταδοτών.
Κι ενώ καταγγέλλονται οι υψηλοί συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων, στρώνοντας το έδαφος για περαιτέρω μείωσή τους, προβάλλει μια περίεργη «ευαισθησία»: Προτείνεται να εγκαταλειφθεί κάθε φορολογική αμνηστία, να εξαλειφθεί η παράταση του χρόνου πληρωμής φορολογικών χρεών και ληξιπρόθεσμων οφειλών κοινωνικής ασφάλισης, να επισπευστεί η εκδίκαση εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, να απαλειφούν η αναστολή της ποινικής δίωξης και της δέσμευσης κεφαλαίων και περιουσιακών στοιχείων. Γιατί; Μα προφανώς για να «κλαδευτούν» τα ξερά κλαδιά του επιχειρηματικού κόσμου και να αποκτήσουν προβάδισμα τα ισχυρότερα και πολυεθνικής δικτύωσης κεφάλαια.
Υπό του μεγάλου δουκάτου του Λουξεμβούργου
Πλήρη παράδοση των εργατικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού και φυσικού πλούτου της χώρας στους σύγχρονους δυνάστες και εκμεταλλευτές των λαών (τις πολυεθνικές, τις τράπεζες, την ΕΕ, το ΔΝΤ) και απόλυτη καταπάτηση του δικαιώματος του λαού να ορίζει τις τύχες του σηματοδοτεί το Μνημόνιο 2. Δεν είναι μόνο ότι οι συμβάσεις προβλέπουν ως εφαρμοστέο δίκαιο το αγγλικό και ως αρμόδια δικαστήρια αυτά του …Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, ώστε να θωρακιστούν οι δανειστές ή ότι περιλαμβάνουν τον πρωτοφανή όρο παραίτησης «από ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας».
Είναι και οι ασφυκτικοί και τακτικότατοι έλεγχοι, η επιτροπεία αλλά και η υποχρέωση της χώρας να παρέχει στις ομάδες προσωπικού της τρόικας πρόσβαση σε όλα τα σχετικά δεδομένα και άλλα στοιχεία που αφορούν την ελληνική διοίκηση και να δέχεται επιθεωρήσεις για πρόληψη «απάτης» εκ μέρους της. Να προσθέσουμε εδώ όσα αναφέρθηκαν σε διπλανή στήλη για την παροχή διασυνοριακών υπηρεσιών που θα συμμορφώνονται με συγκεκριμένες απαιτήσεις του ελληνικού δικαίου μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
ΠΗΓΗ: Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2012, http://www.prin.gr/2012/02/mnimonio2.html
* Ο Βασίλης Μηνακάκης γεννήθηκε το 1962 στις Αμύκλες Λακωνίας. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται από το 1993 ως υπάλληλος σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα Πριν και στα περιοδικά Ουτοπία και Διάπλους. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λευκή Βίβλος» της ΕΟΚ – Ο Μεσαίωνας του 2000 κυκλοφόρησε το 1994 από τις εκδόσεις Στάχυ. Πηγή: http://www.kapsimi.gr/basilis-minakakis
