ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Στο προσκήνιο της επικαιρότητας ήλθαν για λίγο κάποια εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα της κοινωνίας μας. Όμως στην εποχή μας, κατά την οποία ο λαός, το ζαλισμένο κοπάδι, δέχεται καταιγισμό ειδήσεων, προκειμένου να εγκαταλείψει κάθε διάθεση για κριτική σκέψη και αντίδραση, την οποία η πρώτη πυροδοτεί, η επικαιρότητα είναι άκρως εφήμερη και τάχιστα υποκαθίσταται από άλλη.

Το πρώτο πρόσωπο είναι ο σεβ. μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος. Όταν στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου παρουσίασε εισήγησή του με θέμα τη σοβούσα στην ελληνική κοινωνία κρίση, ουδείς ασχολήθηκε με το θέμα. Θα μπορούσε η θαυμάσια αυτή εισήγηση να παραμείνει άγνωστη, αν η Ιεραρχία δεν αποφάσιζε (δόξα τω Θεώ) να δημοσιεύσει περίληψή της σε φυλλάδιο με τίτλο “προς τον λαό”. Το φυλλάδιο αυτό προκάλεσε την αντίδραση κάποιων ΜΜΕ, τα οποία ως θεματοφύλακες, με το αζημίωτο βέβαια, της Πολιτείας δυσανασχέτησαν για την αυστηρή γλώσσα του κειμένου. Δεν στράφηκαν στην ουσία ούτε και αντιρρήσεις της προκοπής προέβαλαν. Περιορίστηκαν απλά να επισημάνουν ότι η γλώσσα του κειμένου είναι σκληρή. Πάλι καλά, διότι θα μπορούσαν, αν διέθεταν μεγαλύτερη φρόνηση, να άφηναν το κείμενο ασχολίαστο να φθαρεί από τον χρόνο. Δημοσιεύουμε απόσπασμα της εισήγησης, ώστε να δώσουμε αφορμή για αναζήτηση της εισήγησης και μελέτη αυτής.

“Μια ματιά στο τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα στον τόπο μας δημιουργεί την βεβαιότητα, ότι εφαρμόστηκε ένα οργανωμένο σχέδιο με την συμμετοχή πολιτικών δυνάμεων του τόπου μας, το οποίο μας οδήγησε στη σημερινή αιχμαλωσία της πατρίδος μας σε αλλότριες δυνάμεις, οι οποίες επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο διακυβέρνησης και με τα εδώ όργανά τους, επιχειρούν να αλλοιώσουν την πολιτισμική ταυτότητα του τόπου μας. Ο κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δεν πήραμε νωρίτερα όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα, που σήμερα χαρακτηρίζονται αναγκαία. Όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας που σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να  αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα τους; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε μέχρις εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας  ότι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις.

Η οικονομική μας κρίση με πολύ απλά λόγια οφείλεται στη διαφορά μεταξύ παραγωγής και  κατανάλωσης. Στον αργό ρυθμό της παραγωγής που επιτυγχάνουμε απέναντι στο υψηλό βιοτικό επίπεδο που μάθαμε να ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε, τότε το οικονομικό ισοζύγιο γέρνει προς την πλευρά των εξόδων. Η χώρα μας για να ανταπεξέλθει, αναγκάζεται να δανείζεται με την ελπίδα ότι το διαταραγμένο ισοζύγιο θα ανακάμψει.  Όταν αυτό δεν γίνεται και οι δανειστές απαιτούν την επιστροφή των δανεισθέντων συν τόκω, τότε φθάνουμε στην κρίση και στην χρεωκοπία. Είναι και άλλες χώρες που ευρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση και λαμβάνουν σκληρά οικονομικά μέτρα, δεν ευρίσκονται όμως στην ίδια ανυποληψία  στην οποία ευρίσκεται η χώρα μας. Πρόκειται για ένα διεθνή διασυρμό και χλευασμό της πατρίδας μας και των κατοίκων της, που τραυματίζει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Ακούσαμε από ομογενείς ότι έφθασαν στο σημείο να ντρέπονται να δηλώνουν ότι είναι Έλληνες, διότι αυτή η πληροφορία προκαλούσε τον χλευασμό των συνομιλητών τους.

Η αιτία του διασυρμού οφείλεται στα ψευδή στοιχεία, τα οποία έδιναν στην παγκόσμια κοινότητα και στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα οι υπεύθυνες -υποτίθεται- ελληνικές κυβερνήσεις. Μια συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης, την οποία εάν έκανε ένας απλός έλληνας πολίτης απέναντι στο ελληνικό δημόσιο, θα οδηγείτο σε δικαστική κρίση και καταδίκη. Μια τέτοια συμπεριφορά εξέθεσε διεθνώς τη χώρα μας, τραυμάτισε καίρια την αξιοπρέπειά της και μας ευτέλισε ως λαό στη διεθνή κοινότητα. Είναι προφανές ότι τέτοιες συμπεριφορές προέρχονται από ανθρώπους  διεφθαρμένους, οι οποίοι υποτάσσουν στο ατομικό συμφέρον και στην ιδιοτέλεια τους, την οικονομία αλλά και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού. Δομικά στοιχεία αυτής της οικονομικής κρίσης  είναι η διαφθορά των θεσμών, η διαφθορά της κοινωνίας και των επί μέρους πολιτών, καθώς και τα φαινόμενα της διαπλοκής. Όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα, δείχνουν εν τέλει την αληθινή ποιότητα της κρίσης, η οποία είναι πνευματική και έχει σαν καρπό της την οικονομική”.

Στο φυλλάδιο που προαναφέραμε περιλαμβάνεται και το ακόλουθο απόσπασμα: “Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας… Είμαστε μία χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων – δανειστών μας”.

Το δεύτερο πρόσωπο είναι ο σεβ. μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Αυτό κληθείς σε τηλεοπτική εκπομπή απεκάλεσε γραικύλους, όσους απεργάζονται την αποδόμηση του νέου ελληνισμού υπακούοντας στα αφεντικά που χαράζουν τη διεθνή πολιτική! Οι διευθύνοντες την εκπομπή θορυβήθηκαν σφόδρα και επισήμαναν ότι καταθέτοντας τέτοιες απόψεις ένας μητροπολίτης εξέρχεται των ορίων δικαιοδοσίας ενός κληρικού. Δεν συνειδητοποίησαν οι “παπαγάλοι” ότι ως εισαγγελείς αποφαίνονται στερούντες την ελευθερία των κληρικών και υποβιβάζοντες αυτούς σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας! Ο μητροπολίτης απτόητος τόνισε ότι ο εκκλησιαστικός λόγος είναι προδρομικός, δηλαδή ελεγκτικός των αρχόντων. Δεν δίστασε μάλιστα να αναφερθεί στον ρόλο που διαδραματίζουν στην πολιτική σκηνή οι μασωνικές στοές, οι οποίες λειτουργούν παρατύπως ως ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα. Ακολούθως έγινε πιό σαφής τονίζοντας ότι πίσω από την επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση, για την οποία αγάλλονται οι γραικύλοι, δρων είναι ο διεθνής σιωνισμός. Οι διευθύνοντες νόμισαν πως βρήκαν πάτημα και αμέσως ερώτησαν, γιατί δεν αποδέχεται ως θεάρεστο το έργο του Χίτλερ; Είναι αστοιχείωτοι ή ανεγκέφαλοι, όσοι ταυτίζουν τον πολύπαθο εβραϊκό λαό με τον σιωνισμό; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι γραικύλοι! Ο σεβ. Σεραφείμ αφού τόνισε ότι η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί την οποιαδήποτε μορφή βίας κατά του ανθρωπίνου προσώπου, τόνισε ως κατακλείδα κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον και σημαντικό: Το τραπεζικό σύστημα είναι αλωμένο από τον διεθνή σιωνισμό! Ένας μητροπολίτης τόλμησε να υπερβεί το κείμενο της Ιεραρχίας, στο οποίο γίνεται απλώς λόγος για υποταγή της χώρας στους δανειστές της. Ασφαλώς και δεν είναι είδηση αυτό, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ρότσιλντ, Ροκφέλλερ και Σόρος δεν είναι Λάπωνες. Άλλο όμως να γνωρίζεις και να σιωπάς υποτασσόμενος και άλλο ευθαρσώς να καταγγέλεις τους δυνάστες ενώπιον γραικύλων. Η είδηση, όπως πληροφορήθηκα, έκανε τον γύρο του κόσμου και κάποιοι ορθόδοξοι κληρικοί στο εξωτερικό έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή του σεβ. Σεραφείμ τονίζοντας ότι με τους Εβραίους δεν τους χωρίζει τίποτε, τρανή απόδειξη ότι η είδηση αναμεταδόθηκε στρεβλωμένη.

Το τρίτο πρόσωπο είναι ο σεβ. μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας. Αυτός εκλήθη στη Δημητσάνα να ευλογήσει τη νέα δημαρχιακή αρχή και ετοιμαζόμενος για τον αγιασμό εδέχθη επίθεση από “εκσυγχρονιστή” άθεο, ο οποίος επισήμανε ότι δεν υπάρχει νομοθετική διάταξη περί αγιασμού. Ο σεβ. Ιερεμίας απώλεσε την ψυχραιμία του και εστράφη κατά του αντιδράσαντος τονίζοντας ότι η Δημητσάνα είναι πατρίδα του αγίου Γρηγορίου του Ε΄ και ο ίδιος έμεινε ορφανός, καθώς ο πατέρας του έπεσε ηρωικώς μαχόμενος κατά τον ιταλοελληνικό πόλεμο. Βέβαια τα επιχειρήματα αυτά περί της λαϊκής καταγωγής του κλήρου δεν ήταν δυνατόν να πείσουν κάποιον που αναλύει την ιστορία υπό το παραμορφωτικό πρίσμα της αθεϊστικής του ιδεολογίας. Η αποχώρησή του από την αίθουσα φάνηκε νά δίνει τη νίκη στον τολμηρό άθεο, ο οποίος γνώριζε ότι αποτελεί ασήμαντη μειονοψηφία μεταξύ των παρευρισκομένων. Οι πολλοί αντέδρασαν διπλωματικά θέλοντας να θέσουν τέρμα στο επεισόδιο, όχι να ορίσουν τη θέση της Εκκλησίας στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Τα επεισόδια των τύπων που προαναφέραμε θα πληθαίνουν με την πάροδο του χρόνου. Είναι έτοιμη η Διοικούσα Εκκλησία να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις; Αυτό θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο μας.