Ολα τα παιδιά, σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξής τους, θέτουν στους γονείς τους αλλεπάλληλα ερωτήματα. Αλλα μπορούν να απαντηθούν και άλλα όχι. Και σε κάποια στιγμή μπαίνει το ερώτημα, συνήθως στον μπαμπά -παραδοσιακά αυτός είναι ο σοφός αρχηγός-, για το ποιος έφτιαξε τον κόσμο. Και η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι: ο Θεός.
Άνθρωποι και πίθηκοι
βρέθηκαν μαζί κι απέναντι,
σ’ έργο σύμβολο, κινηματογραφικό,
που είδα για δεύτερη φορά.
Ο ιερέας, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Φιλόθεος Φάρος μιλάει στο Liberal και στον Ανδρέα Ζαμπούκα, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την νομική κατοχύρωση της αλλαγής φύλου. Αναφέρεται στον «πολιτικό» ρόλο της Εκκλησίας, στην ανάγκη άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον κάθε πολίτη και στον καθοριστικό ρόλο της οικογένειας στην αυτογνωσία του φύλου των νέων.
– Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, ήταν στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου («8 λύσεις- κλειδιά για να μπει τέλος στο bullying»- Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) που γράψατε από κοινού με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ. Μου έκανε εντύπωση η στάση σας απέναντι σε μία γυναίκα από το ακροατήριο που έφταιγαν για το παιδί της όλοι οι άλλοι, εκτός από την ίδια… Δεν λαϊκίσατε καθόλου και της μιλήσατε επιθετικά, θυμίζοντας τις δικές της ευθύνες.
Ευρωπαίοι μαθηματικοί απέδειξαν έπειτα από 40 χρόνια τη θεωρία περί της ύπαρξης του Θεού του Γκέντελ με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή.
(Σημείωση ΟΟΔΕ: Για την ακρίβεια, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, αυτό που αποδείχθηκε είναι η αυτοσυνέπεια τών 5 αξιωμάτων τού Γκέντελ, καθώς ο Θεός δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί με φυσικό τρόπο, ως διάφορος από κάθε φυσικό μέγεθος).
Στα μαθηματικά υπάρχει Θεός
Υπάρχει Θεός; Το ερώτημα αυτό απασχολεί τους φιλοσόφους και τους θεολόγους εδώ και δεκάδες αιώνες. Ξαφνικά πριν από λίγους μήνες εμφανίστηκε η είδηση ότι δύο ευρωπαίοι μαθηματικοί, χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και τη σχετική θεωρία του αυστριακού μαθηματικού Κουρτ Γκέντελ, κατάφεραν να αποδείξουν μαθηματικά την ύπαρξη του Θεού! Το τι ακριβώς απέδειξαν και με ποιον τρόπο σχετίζεται άμεσα με την κατανόηση της Μαθηματικής Λογικής και των κανόνων που τη διέπουν.
Το θεώρημα του Θεού
Υπάρχει μια διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη, η οποία είναι άκρως εσφαλμένη και παραπλανητική, ότι η Ελληνική χρεοκοπία οφείλεται αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία που οδήγησε στον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους.
Η λανθασμένη αυτή γνώμη που επικρατεί και προωθείται ένθερμα από τα ΜΜΕ, συνεχίζει να είναι εμπεδωμένη στο μυαλό του απλού πολίτη ακόμη και σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10ης Μάιου 2010 -ημέρα της υπογραφής του Α΄Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας- το κοινό εξακολουθεί να θεωρεί ως δεδομένο ότι το «κρατικό» χρέος προήλθε από την κραιπάλη του δημοσίου.
Συγκοινωνούντα δοχεία του «νέου θαυμαστού κόσμου»
«Όταν το να είσαι απολύτως μοντέρνος επιβληθεί με ειδικό νόμο και διακηρυχθεί από τον τύραννο, αυτό που θα φοβάται κάθε έντιμος σκλάβος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι μπορεί να κατηγορηθεί για παραδοσιοκρατία».
Γκυ Ντεμπόρ
Η πρόσφατη οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό σχεδόν συνέπεσε με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, ορίζοντας συμβολικά και τη διασύνδεσή τους.
Θα λέγαμε ότι η κυριαρχίαεπιμονή του νεωτερικού ανθρώπου να τιθασεύσει και να κυριαρχήσει επί της φύσης, φθάνοντας έως την οικολογική εξαφάνιση, συναντά την «υπερεκμετάλλευση» των οντολογικών χαρακτηριστικών του, με αναπόφευκτη κατάληξη την «καταστροφή» του ίδιου του ανθρώπου.
Ο νεωτερικός καπιταλιστικός άνθρωπος διαχωρίστηκε από τη Φύση και συνακόλουθα από τη δική του φύση. Ο μεσσιανισμός της τεχνολογικής ύβρεως, αχθοφόρος του οικολογικού αδιεξόδου, διαμορφώνει και το αλλοτριωμένο άτομο, που απελπισμένα παλεύει να ξαναγίνει άνθρωπος, αναζητώντας κοινωνική ταυτότητα, οδηγούμενος όμως, τελικά, στην άρνηση του ίδιου του εαυτού του.
Τα νοικοκυριά της Ελβετίας έχουν το υψηλότερο χρέος ως προς το ΑΕΠ παγκοσμίως, ακολουθούμενα από τη Δανία και την Ολλανδία στην Ευρώπη – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν αύξηση των επιτοκίων ή μία επόμενη κρίση, θα τους δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.
Ανάλυση
Όταν μία χώρα είναι σοβαρή, ασφαλώς δεν εξετάζει μόνο τα χρέη των διαφόρων τομέων της οικονομίας της (δημόσιο, επιχειρήσεις, νοικοκυριά) αλλά, επίσης, τα περιουσιακά τους στοιχεία – καταρτίζοντας έναν ορθολογικό Ισολογισμό, όπου τα χρέη τοποθετούνται απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία.
Τας ηδονάς θήρευε τας μετά δόξης˙
τέρψις γαρ συν τω καλώ μεν άριστον,
άνευ δε τούτου κάκιστον.**
Ισοκράτης
Ό, τι λάμπει δεν είναι βέβαια χρυσός˙
όμοια η κάθε ηδονή δεν είναι και ωφέλιμη˙
αντίθετα πάμπολλες φορές μπορεί να είναι βλαβερή˙
και κάθε τι ωφέλιμο δεν είναι πάντοτε ευχάριστο κι ωραίο˙
πιθανόν να είναι κι άσχημο, ακόμη και δυσάρεστο, πικρό.
Ίσως κανείς δεν περίμενε μάχες πάνω από τις κάλπες και μάλιστα σε μια αστική δημοκρατία της Ευρώπης, όπως αυτή της Ισπανίας. Το κεντρικό κράτος της Μαδρίτης επιτέθηκε με βαρβαρότητα σε μια σχετικά αυτόνομη (ως τώρα) περιφέρειά του που ζητά -διστακτικά μέχρι στιγμής- ανεξαρτησία.
ΝΑΙ ή ΟΧΙ λοιπόν στην ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία; Με το αίτημα εθνικής αυτοδιάθεσης της Καταλονίας ή με τον επιθετικό εθνικισμό της «Μαδρίτης»;
Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή τώρα με τον νέο τους τίτλο «λαϊκά αστικά τραγούδια» (αμφίβολο αν θα επικρατήσει) στην ουσία ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός που τελούσε μέχρι πρόσφατα υπό διωγμόν.
Τραγούδια του υπόκοσμου και του λούμπεν προλεταριάτου, που δεν είχαν καμία σχέση με την καθώς πρέπει κοινωνία η οποία άκουγε όπερες και οπερέτες και ελαφρά τραγούδια (άλλος ένα υποτιμητικός όρος για τραγούδια που ήταν ισάξια της διεθνούς παραγωγής – είναι σαν να λέμε πως η Εντίθ Πιαφ και η Νίνα Σιμόν τραγουδούσαν ελαφρά τραγούδια. Πώς τα ζυγίζουν οι ειδικοί, δεν ξέρω. Να έχει επινοηθεί κάποιο «τραγουδόζυγο» και να μην το ξέρω; Κανείς δεν είναι βέβαιος για τις γνώσεις του).
