“Όχι”, “ίσως”, “ναι”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Πρώτο: Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν καθαρό, ήταν σαρωτικό και δεν επιδέχεται καμίας παρερμηνείας ως προς ένα τουλάχιστον σημείο του. Όποια κι αν ήταν η αφετηριακή βάση από την οποία ξεκίνησε ο κάθε ψηφοφόρος για να δηλώσει την άρνησή του στην υποταγή, στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία, το αποτέλεσμα είναι σαφές και είναι τούτο:

Ο ελληνικός λαός απέρριψε με εκκωφαντικό τρόπο κάθε προσπάθεια να του κολλήσουν τη ρετσινιά ότι ψήφισε με όρους αποδοχής του ραγιαδισμού και της εθελοδουλείας. Το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» με ό,τι μάσκα κι αν επιχείρησαν να το επιβάλουν οι ντόπιοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι υπέστη συντριβή.

Συνέχεια →

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

1. Ό,τι και να συμβεί τις αμέσως επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες, η 5η Ιουλίου θα περάσει στην ιστορία σαν μια εκπληκτική νίκη του ελληνικού λαού, μεγαλύτερη κι απ’ την 25η Ιανουαρίου. Ένας μικρός λαός υπέστη πρωτοφανή οικονομική και ψυχολογική βία -κάτι σαν εικονικές εκτελέσεις και εικονικούς πνιγμούς ενός ολόκληρου έθνους- από το ενιαίο μέτωπο όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυτού του πλανήτη.

Συνέχεια →

ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κατά γενική παραδοχή συνιστά έκπληξη. Οι πλείστοι ανέμεναν μικρή διαφορά ψήφων μεταξύ των δύο προτάσεων. Η ενορχηστρωμένη προβολή του «ΝΑΙ» από όλους τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και οι ουρές έξω από τις τράπεζες για την ανάληψη μικροποσών καθιστούσαν πολύ πιθανή την αποδοκιμασία της κυβέρνησης, η οποία δια στελεχών της προέβη σε μάλλον ανόητες κινήσεις επηρεασμού δημοσίων υπαλλήλων με άκρως αμφίβολο αποτέλεσμα.

Το συμπέρασμα που εξάγεται από το αποτέλεσμα είναι ότι οι Έλληνες κατά πλειοψηφία επέλεξαν την αβεβαιότητα από την καταστροφική βεβαιότητα.

Συνέχεια →

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων ή της ολοκλήρωσης της καταστροφής

10 θέσεις με αφορμή τα ψευτο-διλήμματα του δημοψηφίσματος

Του Τάκη Φωτόπουλου*

[1]. Για πάνω από πέντε μήνες από την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ μια φαρσοκωμωδία με τραγικές συνέπειες σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ τολμήσει να θέσει θέμα εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη ― γι’ αυτό άλλωστε και δεν τον εμπόδισαν οι ξένες και ντόπιες ελίτ ν’ ανεβεί στην εξουσία όπως είχαν κάθε δύναμη να κάνουν με τον ολοκληρωτικό έλεγχο που ασκούν στα μίντια κλπ–με προφανή σκοπό να αναβαπτιστούν οι πολιτικές της λιτότητας και των Μνημονίων σε μια «αριστερή» κολυμπήθρα. Η αναβάπτιση αυτή ήταν αναγκαία με δεδομένη την ανεπανόρθωτη φθορά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που είχαν αναλάβει το βαρύ φορτίο όλα αυτά τα χρόνια να εκφράζουν μεν τα συμφέροντα των βολεμένων μέσα στην ΕΕ αλλά και κάποιων θυμάτων της παγκοσμιοποίησης στη μεσαία τάξη και τους μικροαστούς.

Συνέχεια →

Για ένα κομμάτι ουρανό

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;

ΟΧΙ

Μετέωρο το ψεύδος αιωρείται στο σκοτάδι,

κι απειλεί Αρμαγεδδώνα

Κύμβαλα στη σιωπή αλαλάζουν πως

υποταγή είναι η μεγάλη κιβωτός

Κύμβαλα στη σιωπή κι χρόνος φρενήρης

τρέχει με μάτια κλειστά

Συνέχεια →

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Του Γιώργου Παυλόπουλου*

Το λόμπυ του ΝΑΙ εντείνει την τρομοκρατική προπαγάνδα για να μεταβάλλει την θέληση του λαού στο δημοψήφισμα. Τις τελευταίες μέρες στα πλαίσια της παραπάνω τακτικής διακινούνται σενάρια για κούρεμα καταθέσεων σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ. Αυτά τα σενάρια συσκοτίζουν την αλήθεια και δεν αφορούν τι πραγματικά παίζεται με το τραπεζικό σύστημα και τις επιλογές των ξένων δανειστών. Το κούρεμα καταθέσεων αφορά μια πολιτική επιλογή εκ μέρους της ΕΕ, η οποία δεν έχει σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και αν επιχειρηθεί θα υπαγορεύεται από άλλες αιτίες.

Συνέχεια →

Τι βλέπεις Θοδωράκη;

Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή*

Πάνω που μάδαγα την μαργαρίτα και δεν μου έβγαινε, άρχισα ν’ απελπίζομαι. Σηκώθηκα, πήρα την κατηφόρα και έφτασα πρώτος στην πλατεία. Αμέσως μετά με ακολούθησε ο ίσκιος μου. Φλαπ! κολλήσαμε πριν το περίπτερο και αποφασίσαμε να σταθούμε μπροστά στις φυλλάδες.

Μνημόνιο ή καταγγελία; Δεν υπήρχε λουλούδι για δείγμα και έτσι το τσίπουρο ήταν βάλσαμο. Μετά το τρίτο άρχισαν οι έντονες συζητήσεις και στο πέμπτο έγιναν ακόμη πιο προσωπικές. Αγαπηθήκαμε. Ο Ευρωπαίος με τον Έλληνα και ο δεξιός με τον αριστερό ψάλτη. Κάτι τα κεφτεδάκια, κάτι η σαρδέλα η παστή, όλα καλά και ύστερα από την επικοινωνία, βρέθηκα σπίτι μεσημέρι και με καυτό ήλιο στο πρόσωπο. Χάθηκα λοιπόν για κάμποσο και εκεί που άκουγα νερά να κελαρύζουν και κότσυφες να λαλούν, είδα τον καπετάνιο αρματωμένο και πίσω του ασκέρι ολόκληρο.

Συνέχεια →

Τράπεζες: αλήθεια και ψέματα για το ΝΑΙ και το ΌΧΙ

Της Μαρίας Ξιφαρά*

Και ξαφνικά όλη συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις κλειστές και ανοιχτές τράπεζες. Γύρω από τις ουρές στα ΑΤΜ και τις αναλήψεις των 120 ευρώ από τις συντάξεις. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, κομματάρχες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ ανακάλυψαν την ταλαιπωρία των συνταξιούχων. Για να μιλήσουμε λίγο και από την πλευρά των τραπεζοϋπαλλήλων.

Συνέχεια →

ΟΧΙ στον δρόμο της Κακίας!*

Του Γιάννη Στρούμπα

Ο Ηρακλής κοντοστάθηκε βλέποντας δύο δρόμους να ανοίγονται μπροστά του. Ο ένας ήταν ο δρόμος της Κακίας: στην αρχή πλατύς, με ανοιχτές τράπεζες, με γενόσημα φάρμακα, που όσο πήγαινε, όμως, στένευε, με διασφαλισμένα 280 ευρώ μισθό και σύνταξη, με εργασιακό μεσαίωνα, δημογραφική κατάρρευση, μετανάστευση στην πιο παραγωγική ηλικία, αυτοκτονίες… Ο άλλος ήταν ο δρόμος της Αρετής:

Συνέχεια →