Αποδομώντας τις «Νέες Δομές Υποστήριξης της Εκπαίδευσης»

Της Σοφίας Χατζοπούλου

Στη σύγχρονη οικονομική επιστήμη του Μάρκετινγκ όταν η απόδοση ενός προϊόντος δεν είναι η αναμενόμενη, οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να ασχοληθούν με την αλλαγή της εικόνας του, τον επανασχεδιασμό του και την επαναπροώθησή του ως κάτι εντελώς νέο και καινοτόμο.

Κάπως έτσι λειτουργεί και η προώθηση μέτρων και πολιτικών στην κοινωνία της Αγοράς, όπου η ιδεολογία της επιχείρησης με τη συναφή της ορολογία (προγραμματισμός, αποτελεσματικότητα, αποτίμηση, ποιότητα) γίνεται το βασικό αξιακό πλαίσιο λειτουργίας κοινωνικών θεσμών, όπως του σχολείου.

Διαβάζοντας την πρόταση του Υπουργείου για τις “Νέες Δομές Υποστήριξης της Εκπαίδευσης” παρατηρούμε πολλές από τις τεχνικές που μπορούν να κάνουν το “προϊόν” να φαίνεται ελκυστικό και ασφαλές, ειδικά μετά τη γενικευμένη και συντονισμένη αντίδραση του κλάδου που οδήγησε σε αποτυχία αντίστοιχες προτάσεις (Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος) για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης και την αυτοαξιολόγηση.

Ας δούμε όμως πρώτα ποιους στόχους επικαλείται το Υπουργείο για την προώθηση των “Νέων Δομών” και με ποιόν τρόπο τις προωθεί.

Συνέχεια →

Κοινωνικός Οικοφεμινισμός: μια ολιστική προσέγγιση

Της Σοφίας Χατζοπούλου

To 1960 o Τζον Λένον τραγουδούσε “woman is the negro of the world” κάνοντας έναν παραλληλισμό μεταξύ της καταπίεσης λόγω διαφορετικής φυλής και χρώματος μεαυτής που συμβαίνει λόγω του διαφορετικού φύλου.

Το 1964 εμφανίστηκε το εμβληματικό βιβλίο του Silverstein “Το δέντρο που έδινε”, όπου η μητέρα-δέντρο δίνει τα πάντα στο αγόρι για να αναπτυχθεί και να γίνει πλούσιος, μέχρι που καταλήγει ένα κούτσουρο, που δεν έχει πια τίποτα άλλο να του προσφέρει πάρα μια θέση για να αναλογιστεί τη ζωή του.

Το κοινό στοιχείο πίσω τις παραπάνω καλλιτεχνικές απεικονίσεις και πολλές άλλες ακόμα είναι η απεικόνιση της εκμετάλλευσης της γυναίκας ως μέρος μιας πληθώρας εξουσιαστικών, ιεραρχικών δίπολων εξουσίας, όπως λόγος/σώμα, άντρας/γυναίκα, λευκός/μαύρος, παραγωγή /αναπαραγωγή, κεφάλαιο/εργασία, άνθρωπος/φύση. Αυτά ακριβώς τα δίπολα έρχεται να αμφισβητήσει η θεωρία του κοινωνικού οικοφεμινισμού ως συνέχεια του σοσιαλιστικού φεμινισμού, μέσα από την ανάδειξη μορφών εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που συνδέουν φύλο, τάξη, φυλή και φυσικό περιβάλλον. (1)

Συνέχεια →

Περί τέχνης κι άλλων μυστηρίων…

Της Σοφίας Χατζοπούλου

Έκθεση ζωγραφικής. Ένα βήμα πίσω να συλλάβει το μάτι όλο το μέγεθος του έργου. Ένα βήμα μπρος να παρατηρήσει τις αυλακιές στο χρώμα που πάγωσαν την κατάλληλη στιγμή. Ο ήχος της σιωπής αφήνει χώρο στη φωνή του δημιουργού να μιλήσει με την σκέψη σου…

Όλα αυτά κι άλλα τόσα μυστήρια κρύβονται στη μέθεξη της τέχνης…

Τίποτα από όλα αυτά, δυστυχώς, δεν συνέβησαν εκείνη τη βραδιά στην πολυδιαφημιζόμενη και πολυαναμενόμενη έκθεση Van Gogh στο Μέγαρο Μουσικής.

Συνέχεια →