ΟΜΙΛΙΑ για τον Ευαγγελιστή ΛΟΥΚΑ, 18-10-2011

Του (+)  π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός αγαπητός», Κολ. Δ΄, 14.

Συνηθίζουμε νά χαρακτηρίζουμε ευεργέτες τούς ἀνθρώπους, που ἐπιτελοῦν ριψοκίνδυνες καί θαυμαστές πράξεις, ὅσους μ᾿ ἕναν θεαματικό τρόπο ξεπερνοῦν κάθε ἔνστικτο αὐτοσυντηρήσεως, (προσωπική ευημερία πλούτο  δόξα, ακόμα και τη ζωή τους) γιά νά ὑπηρετοῦν πιστά την πρόοδο και την ευημερία της ανθρωπότητας.

Βεβαίως και η επιστήμη έχει προσφέρει πολλά αλλά όσα έχει κερδίσει στην  θεωρία και στην έρευνα  τα χάνει στην εφαρμογή με τα γνωστά αποτελέσματα:

Καρκινογόνες τροφές, μόλυνση του περιβάλλοντος, AIDS, ψυχικές αρρώστιες, είναι οι προάγγελοι αυτών που έρχονται στο μέλλον.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ δεν είναι η κατάργησης της επιστήμης (Τολστοϊ, Ρουσώ…), αλλά μαθητεία σε καταξιωμένες  μορφές του παρελθόντος.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Δ΄ Κυριακή του Λουκά – Του Σπορέως, Λκ, η΄, 5-15,* 16-10-2011

Του π. Νικολάου Φαναριώτη*

«τοίς δε λοιποίς έν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν», Λκ η΄, 10.

Η λαοθάλασσα που είχε συγκεντρωθεί για να ακούσει τον Λόγο, δεν ενθουσίασε τον Ιησού. Ήταν μετά το θαύμα της Ναΐν και ο ενθουσιασμός είχε φθάσει στο κατακόρυφο.  Αλλά ο Κύριος γνώριζε ότι δεν ήσαν όλοι συναγμένοι από ιερόν ζήλο ή από δίψα για λόγο Θεού. Άλλοι ήσαν από περιέργεια. Άλλοι ήταν πράκτορες των Φαρισαίων που ανησυχούσαν και ήθελαν να Τον παγιδεύσουν. Άλλοι ήσαν αργόσχολοι και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν και άλλοι ήσαν άνθρωποι ευλαβείς και ερασταί της Γραφής και του Λόγου του Θεού (μαθηταί).

Συνέχεια →

Ομιλία στην Γ΄ Κυριακή του Λουκά – Χήρα της Ναΐν, Λκ, ζ΄, 11-16,** 09-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς, υιός μονογενής τη μητρί αυτού,  και αύτη ην χήρα», (Λκ, ζ΄, 12).

Το μυστήριο του θανάτου, σε όλη την σκοτεινή και αποτρόπαια όψη του, παρουσιάζει η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου (υιός μονογενής και τεθνηκώς και χηρεία). Έτσι αναγκάζεται η εκκλησία να το επαναφέρει κάθε χρόνο. Και τούτο γιατί κανείς άλλος δεν τολμά να το αντιμετωπίσει: ούτε η πολιτική, ούτε τα κόμματα, ούτε ολόκληρος ο αρχαίος κόσμος. Και φυσικά ούτε οι διάφορες αιρέσεις και θρησκείες, που στο θέμα του θανάτου λένε ανοησίες (που θυμίζουν στρουθοκάμηλο) και πείθουν μόνο τούς αφελείς, αλλά δυστυχώς και την νεολαία, που κατά την μεγάλη πλειοψηφία της, συλλαμβάνεται ανερμάτιστη. Έτσι πέφτει θύμα της παγκοσμιοποίησης, που έχει μυθοποιήσει τον θάνατον σαν φυσικό φαινόμενο και παρασύρει κάθε μέρα δεκάδες ανυποψίαστους, «που πάνε σαν το σκυλί στ αμπέλι».

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΛΟΥΚΑ – Αγάπη εχθρών, Λκ, στ΄, 31-36,**  03-10-2010

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Αγαπάτε τους  εχθρούς υμών», (Λκ, στ΄, 35).

Η έχθρα εμφανίστηκε μέσα στην Δημιουργία του κόσμου πριν από την δημιουργία του ανθρωπίνου γένους και είναι έργο του Σατανά, που επαναστάτησε κατά του Θεού και Δημιουργού του και έπαψε να Τον υπακούει και να εκτελεί τις εντολές του. Δεν ήταν και δεν είναι ο Θεός εχθρός του Σατανά, αλλά ο Σατανάς εχθρός του Θεού. Και επειδή δεν μπορεί να βλάψει τον ίδιο τον Θεό, προσπαθεί να καταστρέψει τα έργα του. Και αυτό είναι το βαθύτερο νόημα και η εξήγηση για αυτά πού συμβαίνουν στην ιστορία.

Ο Θεός δημιούργησε κατόπιν τον άνθρωπο με την εντολή να κάμει ό,τι δεν έκανε ο διάβολος και έτσι να Τον δοξάσει, αλλά και ο άνθρωπος πήγε με τον Σατανά κι έτσι έγινε με την σειρά του εχθρός του Θεού, και κατά μίμηση του διαβόλου εχθρός των συνανθρώπων του. Παράδειγμα: Όταν ο Κάιν φόνευσε τον Αβελ, εισήγαγε την έχθρα στο ανθρώπινο  γένος. Τότε ο Θεός αποφάσισε να στείλει τον Υιό Του για να  καταργήσει τα έργα του διαβόλου: «Εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύσει τα  έργα του διαβόλου»,  (Α΄Ιω., γ΄, 3).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Ιω., ιθ΄ 25-27 & κα΄ 24-25**, 26-09-2010

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος δείχνει τι μπορεί να γίνει και πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος κοντά στον Χριστό.

Ο Ιωάννης δεν ήταν ποτέ το καλό παιδί, το ήσυχο και υπάκουο, όπως το θέλει ο κόσμος. Αντίθετα ήταν αψύς, παράφορος και εκρηκτικός… Όταν στη  Σαμάρεια, σε μια περιοδεία δεν τους δεχτήκαν σε ένα χωριό, ζήτησε από τον  Χριστό να συμφωνήσει να κατεβάσουν φωτιά από τον ουρανό και να το κάψουν: «Ιδόντες οι μαθηταί αυτού Ιάκωβος και Ιωάννης είπαν Κύριε, θέλεις  είπωμεν πυρ καταβήναι από ουρανού και αναλώσαι αυτούς  καθώς και  Ηλίας εκποίησε;». Γι’ αυτό και ο Χριστός τον ονόμασε Βοανεργές=γιό της βροντής.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ την ΥΨΩΣΙΝ, Μρκ, η΄, 34-θ΄,1,** 18-09-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν

Αυτού», Μρκ, η΄, 34.

Ολόκληρη η ανθρωπότης είναι άρρωστη, σωματικά και πνευματικά, κι αυτό δεν είναι καινούργιο. Είναι δυστυχώς το περιεχόμενο της Ιστορίας, ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, και ο Χριστός ήλθε στη γη για να θεραπεύσει όποιον θέλει να θεραπευθεί και υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να θεραπευτούν.

Εν πάση περιπτώσει εμείς οι σημερινοί χριστιανοί δεν έχουμε τόσο ανάγκη διδασκαλίας, όσο θεραπείας. Είναι γενικά γνωστό ότι το πρόβλημά μας δεν είναι η άγνοια των εντολών, αλλά η αδράνεια. Ιδίως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τόσες πολλές διδασκαλίες και κηρύγματα με γνώσεις θεολογικές, που όμως για εμάς, δεν είναι και θεραπευτικές: «το μέν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής», Μτθ, κστ΄, 41. Χρειάζεται θεραπευτική αγωγή κι αυτήν παρουσιάζει σήμερα ο Κύριος σε δύο φάσεις: Την αυταπάρνησιν του πιστού και την σταύρωσιν εαυτού.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην  ΥΨΩΣΙΝ του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, Ιω . ιθ΄, 6-11 & 13-20 & 25-28 & 30,** 14-09-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Χαίρε ξύλον μακάριον»

Είναι από τους χαιρετισμούς του Σταυρού και απευθύνεται εις τον ένα και μοναδικόν και ανεπανάληπτον τίμιον και ζωοποιόν Σταυρόν, που ανακάλυψε η Αγία Ελένη στον λόφο του Γολγοθά.

Το ότι απευθύνεται εις το ξύλον και όχι εις το σχήμα του Σταυρού δεν είναι τυχαίον, διότι το υλικόν του ξύλου από το οποίον κατεσκευάσθη εκείνος ο πρώτος και ο μόνος Σταυρός που ανέβασαν τον Κύριον, είναι μοναδικόν στην ιστορία του Κόσμου. Και τούτο, πιο απλά, διότι το είδος του δένδρου από το οποίο πήραν το ξύλο, δεν ευρέθη πουθενά στη φύση, ούτε θα βρεθεί διαχρονικά για να κατασκευάσουν ίδιον Σταυρόν.

Συνέχεια →

ΚΥΡΙΑΚΗ προ της ΥΨΩΣΕΩΣ του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, Ιω, γ΄, 13-17,**     11-09-2011.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

0

«Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου», Ιω, γ΄, 14.

Όπου χάνεται ο σταυρός, χάνεται και η ελπίδα. Τα πάντα σκοτεινιάζουν από τα αδιέξοδα, οι άνθρωποι γίνονται νυκτόβιοι στα κακόφημα ξενυχτάδικα, και μόνη απατηλή διεξοδος θεωρούνται «οι ουσίες», τα δηλητηριασμένα ποτά, τα ναρκωτικά, …

Έτσι η σημερινή Κυριακή προσφέρεται για προβληματισμούς μπροστά στον Τίμιο Σταυρό. Λανθασμένοι προβληματισμοί απέναντι στον Σταυρό, οδηγούν σε συρράξεις, σε λεηλασίες, σφαγές, καταστροφές, σταυροφορίες, Ιερά  εξέταση, «νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου», …

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ – Παραβολή των μυρίων ταλάντων, Μτθ, ιη΄, 23-35,** 19-08-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω Βασιλεί, όστις ηθέλησε συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού»,  Μτθ, ιη΄, 23.

Στην παραβολή λοιπόν παρουσιάζεται «ένας βασιλιάς, όταν άρχισε να λογαριάζεται με τους υπηκόους του. Τότε του φέρανε έναν οφειλέτη 10.000 ταλάντων. Και επειδή δεν είχε να τα αποδώσει, ο κύριός του πρόσταξε να πουληθεί αυτός, και η γυναίκα του, και τα παιδιά του, και όλα όσα είχε, και να αποδοθεί αυτό που χρωστούσε». Καθώς, λοιπόν, ο δούλος, έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε, λέγοντας: «Κύριε, μακροθύμισε σε μένα, και θα σου τα αποδώσω όλα», τότε ο Κύριος εκείνου του δούλου τον σπλαχνίστηκε, δέχτηκε την μετάνοια του, τον άφησε ελεύθερο, του χάρισε μάλιστα και το δάνειο.

Συνέχεια →