Απόγνωση δίχως λύτρωση
Του (παπα) Κώστα Ε. Μπέη*
Την περασμένη εβδομάδα, ύστερα από σύντομες εμφανίσεις μου στις πρωινές εκπομπές των φίλων Γιώργου Παπαδάκη και Γιώργου Αυτιά, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με κατέκλυσε με τα μηνύματα απόγνωσης πλήθους ταλαίπωρων συμπατριωτών μας, που προδήλως νιώθουν διπλή την τραγωδία της φτώχειας τους, καθώς εκείνων η πονεμένη φωνή χάνεται μέσα στην αδυσώπητη ανωνυμία.
Το ελάχιστο λοιπόν που μπορώ να κάνω είναι, με την καλοπροαίρετη συγκατάθεση της διεύθυνσης της «Ε», να μεταφέρω σήμερα, κατ’ εξαίρεση, σε τούτην εδώ τη φιλόξενη στήλη, κάποιον στοιχειώδη απόηχο από τη διαρκή τραγωδία των απελπισμένων:
