Αρχείο ετικέτας Περικλής Κοροβέσης

Περικλής Κοροβέσης (1941-2020): Ο άνθρωπος που ξεμπρόστιασε τη χούντα

Περικλής Κοροβέσης (1941-2020): Ο άνθρωπος που ξεμπρόστιασε τη χούντα

Του Xρήστου Ρέππα*

Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου ο Περικλής Κοροβέσης, δημοσιογράφος, συγγραφέας και αγωνιστής της Αριστεράς και της αντιδικτατορικής αντίστασης. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς στις 20 Απριλίου 1941. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε τα μαθήματα του Ιστορικού Πιέρ Βιντάλ, του Κορνήλιου Κστοριάδη κ.α. στο Παρίσι στο οποίο έφτασε μετά την αποφυλάκισή του με την αμνηστία της Χούντας. Όπως έλεγε ο ίδιος, βρήκε το Παρίσι στον απόηχο του Μάη του 1968, όπου ό,τι είχα ψελλίσει εγώ, εκεί ήταν κάτι το δεδομένο.[1] Στην αντίσταση κατά της δικτατορίας συμμετείχε από τον πρώτο καιρό συγκροτώντας αντιστασιακή ομάδα από τις πρώτες ενέργειες της οποίας ήταν το τύπωμα του συνθήματος «δημοκρατία» σε τηλεφωνικούς θαλάμους της Αθήνας και στη συνέχεια η ένταξη στο «Πατριωτικό Μέτωπο», ένταξη που δεν τον ικανοποίησε ιδιαίτερα γιατί, όπως έλεγε ο ίδιος, «μπλέξαμε με τις πολιτικές γραφειοκρατίες». Με τη σύλληψή του θα περάσει από τη γνωστή ταράτσα της Μπουμπουλίνας, τις φυλακές Αβέρωφ και τις φυλακές της Αίγινας.

Με το σημαντικό του έργο «Ανθρωποφύλακες» (1969) περιγράφει τα βασανιστήρια του καθεστώτος μέσα από την προσωπική του εμπειρία όταν συνελήφθη από τη χούντα. Η κυκλοφορία του έργου πρώτα κρυφά και στη συνέχεια με τη μετάφρασή του σε πολλές γλώσσες έκανε γνωστό στο εξωτερικό τον πραγματικό, καταπιεστικό χαρακτήρα του χουντικού καθεστώτος και τα βασανιστήρια που επέβαλλε στους πολιτικούς του αντιπάλους και συντέλεσε με αποφασιστικό τρόπο στη διεθνή καταγγελία της δικτατορίας. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται, εκτός από τους «Ανθρωποφύλακες», «Οι παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Στο Κέντρο του Περιθωρίου», θεατρικά έργα, όπως «Tango bar», συνεργάστηκε με πολιτικά και λογοτεχνικά περιοδικά.

Ως δημοσιογράφος αρθρογράφησε στην «Ελευθεροτυπία», την «Εποχή» και την «Εφημερίδα των Συντακτών». Τη δημοσιογραφία την είδε στον αντίποδα της λογικής της καριέρας και του οικονομικού οφέλους, σαν ένα πεδίο με το οποίο συνέχιζε τους αγώνες του και πραγμάτωνε τις αξίες του. «Αν ακολούθησα αυτό το επάγγελμα δεν ήταν ούτε για καριέρα ούτε για οικονομική εξασφάλιση. Είναι για την περιπέτεια, τα μακροβούτια στην ιστορία αλλά και στην τρέχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, καθώς και για τις συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους». Είναι ακριβώς αυτός ο αντισυμβατικός τρόπος αντίληψης και η μη ένταξη στο αναδυόμενο βαθύ συντηρητικό πνεύμα του τέλους της δεκαετίας του ’80 που τον έκανε εξιλαστήριο θύμα της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας των ΜΜΕ της εποχής με το γνωστό συκοφαντικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (29/09/1989) «Ιδού ο δολοφόνος», με το οποίο ο Περικλής Κοροβέσης υποδεικνύονταν, χωρίς ν’ αναφέρεται τ’ όνομα του, ως εκτελεστής της 17Ν.

Το 1998 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος με τον Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) στον Δήμο Αθηναίων και το 2007-2009 βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο εγκατέλειψε το 2009 βλέποντας ήδη από τότε τη δεξιά στροφή του και τη μετατροπή του σε αρχηγικό κόμμα.

Αναμετρήθηκε με τον βαθύ κοινωνικό, αξιακό και πολιτικό συντηρητισμό της δικής μας εποχής, όχι μόνο με τη μαχητική αρθρογραφία του και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων κοινωνικών μειονοτήτων (φυλακισμένων, ομοφυλόφιλων κ.λπ.) αλλά και με τη διαπίστωσή του ότι σήμερα «χρειαζόμαστε, καταρχάς έναν νέο Διαφωτισμό. Γιατί με τον σκοταδισμό δεν τελειώσαμε, ακόμα παραμονεύει στους διαδρόμους της εξουσίας, στον λαϊκισμό και στα τηλεοπτικά παράθυρα».[2]

Η διακήρυξη της αναγκαιότητας ενός νέου διαφωτισμού για το σήμερα ξεκινούσε από την πίστη του για τη δυνατότητα της κοινωνικής αλλαγής. «Οι επαναστάσεις και οι επαναστάτες δεν θα εκλείψουν ποτέ όσο υπάρχει αδικία και καταπίεση. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα στην Ιστορία. Για την ακρίβεια, τέτοιες επαναστάσεις συμβαίνουν ήδη! … Χαίρομαι πάντα σαν βλέπω μια μικρή πρασινάδα να αγωνίζεται να ριζώσει στο τσιμέντο, αύριο μπορεί να γίνει δάσος, κάνοντας τη μοναξιά της θρίαμβο –έτσι βλέπω και τις προσπάθειές μας.» (Πηγή: www.lifo.gr)

Παρακάτω ακολουθούν δύο σημαντικές συνεντεύξεις του Περικλή Κοροβέση για τα μαύρα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών.

[1]  https://www.lifo.gr/articles/book_articles/190525/periklis-korovesis-eleytheros-einai-opoios-prosferei-ston-allo-ton-orgasmo-toy

[2] https://www.lifo.gr/articles/the_athenians/112509/o-periklis-korovesis-mila-gia-ti-zoi-toy-kai-ta-pisteyo-toy

ΠΗΓΗ: 22 Απριλίου 2020, https://selidodeiktis.edu.gr/2020/04/22/

*  Ο Xρήστος Ρέππας είναι εκπαιδευτικός Π.Ε.

Η ληστεία ως επένδυση

Η ληστεία ως επένδυση

Του Περικλή Κοροβέση*

Αν κάποιος προσεκτικός αναγνώστης με γερή μνήμη ανακαλέσει τις κατά καιρούς δηλώσεις των πολιτικών, θα βρει πολλές αντιφάσεις και αντινομίες. Αλλά δεν μπορούν πάντα να έχουν ακρίβεια. Αυτή είναι δουλειά επαγγελματιών του κλάδου μας που κρατούν αρχεία και τα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν. Αλλοτε χρησιμοποιούν τα αρχεία τους και άλλοτε τα αποσιωπούν, ανάλογα με ποια πολιτική παράταξη υποστηρίζουν.

Ευρω-αποικιοκρατικές εκλογές

Ευρω-αποικιοκρατικές εκλογές

Του Περικλή Κοροβέση

Τον Μάη θα κληθούμε όλοι να ψηφίσουμε τους ευρωβουλευτές μας. Η μικρή Ελλάδα θα στείλει τους εκπροσώπους της στο Ευρωκοινοβούλιο και δίπλα με τους Γάλλους και Γερμανούς συναδέλφους τους θα αποφασίζουν για την τύχη των λαών της Ευρώπης.

Φυσικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν ευγενικό σκοπό, ασχέτως σε ποιο κόμμα ανήκουν. Και εκεί υπάρχουν «διεθνή» κόμματα: της Αριστεράς, του Κέντρου, της Δεξιάς, που το καθένα από τη σκοπιά του επιδιώκει την ευημερία και την ευτυχία μας. Και αυτό δηλώνουν στις προεκλογικές τoυς διακηρύξεις. Αλλά φυσικά ο καθένας με διαφορετική μέθοδο.

Συνέχεια

Η θρησκεία της αγοράς και του αποκλεισμού

Η θρησκεία της αγοράς και του αποκλεισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Από τις αρχές του έτους περίπου δύο χιλιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να βρουν μια δουλειά και να ζήσουν τίμια, σύμφωνα με την ηθική της αστικής κοινωνίας. Έκαναν τα πάντα για να μπουν στην επίσημη αγορά εργασίας, να ακολουθήσουν τους νόμους της και να αποφύγουν την παράνομη, που σίγουρα θα τους έδινε δουλειά. Αυτή η παράλληλη αγορά εργασίας δεν γνωρίζει ανεργία και δίνει όλες τις δυνατότητες για αυτοαπασχόληση.

Είναι η μόνη αγορά εργασίας που δεν γνωρίζει κρίση. Χρόνο με τον χρόνο οι δουλειές πάνε καλύτερα. Μιλάμε για κείνα τα επαγγέλματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Ποινικού Κώδικα. Όλα τα εγκλήματα -εκτός από αυτά που χαρακτηρίζονται εγκλήματα τιμής ή βεντέτες- είναι εμπορικές πράξεις με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος, που δεν καλύπτονται νομικά. Εντούτοις, ο στόχος είναι «ηθικός», σύμφωνα με το κυρίαρχο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αυτό του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου, αρπακτικού καπιταλισμού.

Συνέχεια

Ο άγνωστος Βύρων της Κρήτης

Ο άγνωστος Βύρων της Κρήτης

Του Περικλή Κοροβέση

Η τύχη ενός απελευθερωτικού-επαναστατικού αγώνα, που κατά κανόνα παίρνει χρόνια, δεν κρίνεται μόνο μέσα στη χώρα που διεξάγεται. Αν δεν δημιουργηθεί ένα τεράστιο διεθνές κίνημα συμπαράστασης, η έκβαση του αγώνα μπορεί να μη φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ενα παράδειγμα είναι το Βιετνάμ που έγινε παγκόσμιο κίνημα, ακόμα και στις ΗΠΑ. Λέγεται χαρακτηριστικά πως ο θρίαμβος του αγώνα των Βιετναμέζων κρίθηκε σε δύο μάχες. Η μία στη Σαϊγκόν και η άλλη στον Μισισιπή. Ο ελληνικός λαός (τουλάχιστον ο προηγούμενος από τον σημερινό) έχει δώσει πολλές μάχες για την ελευθερία του, αρχής γενομένης από το 1821.

Συνέχεια

Οι σκλάβοι – εκατομμυριούχοι ποδοσφαιριστές

Οι σκλάβοι – εκατομμυριούχοι ποδοσφαιριστές

Του Περικλή Κοροβέση

Το Μουντιάλ, από άποψη επικοινωνίας, είναι το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς. Την περίοδο των αγώνων, ό,τι και να συμβεί, πόλεμοι, εθνοκαθάρσεις, λιμοκτονίες ή οποιαδήποτε άλλη συμφορά, μοιάζει ασήμαντο μπροστά σε ένα γκολ κάποιου αστέρα.

Στο Μουντιάλ του 1994, δύο δισ. άνθρωποι καρφώθηκαν μπροστά στις οθόνες τους και παρήγαγαν, τουλάχιστον οι πιο φανατικοί, τεστοστερόνη στο ίδιο επίπεδο με τους αθλητές του γηπέδου, χωρίς να κουνηθούν από τον καναπέ τους. Ετσι, η πλήρης αδράνεια βιώνεται σαν πρωταθλητισμός. Αλλά υπάρχουν και θεατές που είναι πιο ενεργητικοί.

Συνέχεια

Αριστερά: από το «Καπνισμένο τσουκάλι» στον καπνιστό σολομό

Αριστερά: από το «Καπνισμένο τσουκάλι» στον καπνιστό σολομό

Του Περικλή Κοροβέση

Η «Αυγή» είχε την καλή έμπνευση να αναπαράξει τα πρωτοσέλιδά της, τις μέρες του θανάσιμου τραυματισμού του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, από τη μέρα της δολοφονικής επίθεσης μέχρι την κηδεία του. Δηλαδή τις τελευταίες μέρες του Μάη του 1963. Τα γεγονότα αυτά τα έζησα σε κάθε τους στιγμή, ως νεαρός ακτιβιστής και μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Αρχίζοντας από μαθητής με τα συλλαλητήρια για το Κυπριακό, μέχρι την έλευση της χούντας το 1967 που αρχίζει άλλο κεφάλαιο.

Συνέχεια

Η εθνικιστική χρήση του Ολοκαυτώματος

Η εθνικιστική χρήση του Ολοκαυτώματος

Του Περικλή Κοροβέση

Ενα από τα πολλά προβλήματα που έχει η Αθήνα είναι τα αδέσποτα σκυλιά. Οχι σπάνια, για αυτοάμυνα, σχηματίζουν αγέλες και μπορούν να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνες. Ενίοτε μας κάνουν και εθνικώς ρεζίλι. Κατά Μαξίμου μεριά. Ενώ όλα είναι καλά προετοιμασμένα για την υποδοχή κάποιου αρχηγού κράτους, με τις λαίμαργες κάμερες να έχουν στηθεί από το πρωί, οι δρόμοι να έχουν αποκλειστεί, έτσι που να μην μπορεί να περάσει κουνούπι, ξαφνικά ένας κοπρίτης πετάγεται στη μέση και γίνεται σταρ που μόλις είχε έρθει από το Φεστιβάλ Κανών.

Συνέχεια

Τα Ιμια -προς το παρόν- ανήκουν στους γλάρους

Τα Ιμια -προς το παρόν- ανήκουν στους γλάρους

Του Περικλή Κοροβέση

Σχολιάζουμε με αποτροπιασμό την επιθετικότητα της Τουρκίας. Και καλά κάνουμε. Στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ παλιότερα, επίθεση στη Συρία τώρα. Και αυτό σημαίνει πως η παγκόσμια κοινότητα ή έχει δώσει «άδεια πολέμου» στη μικρή αυτή υπερδύναμη ή κάνει τα στραβά μάτια.

Η Συνθήκη της Λωζάννης αμφισβητείται, πράγμα που σημαίνει πως το Αιγαίο είναι τουρκικό έδαφος και βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή. Και μπορεί για τον επίδοξο «σουλτάνο» να μην είναι ένα θέμα άμεσης προτεραιότητας, αλλά είναι στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και σ’ αυτό συμφωνεί και η αντιπολίτευση.

Συνέχεια

Οι αμυντικές και επιθετικές μίζες

Οι αμυντικές και επιθετικές μίζες

Του Περικλή Κοροβέση

Συχνά η τρέχουσα δημοσιογραφία, τόσο η έντυπη και ακόμα περισσότερο η ηλεκτρονική, όση έκταση και να δώσει σε ένα σκάνδαλο, όσες αποκλειστικές πληροφορίες και αν πλασάρει, πραγματικές ή πλαστές, κατά κανόνα αποφεύγει μια ανάλυση βάθους. Συνήθως μετατρέπει το σκάνδαλο σε ένα θέαμα-σίριαλ και κατά κανόνα επιδιώκει άλλους σκοπούς. Αν είναι έντυπο θα κοιτάξει να αυξήσει την κυκλοφορία του. Αν είναι κόμμα θα χρησιμοποιήσει το σκάνδαλο εναντίον των αντιπάλων του ή ακόμα για να ξεκαθαρίσει εσωτερικούς λογαριασμούς. Αλλά στο βάθος θα υποστηρίξουν το υπάρχον οικονομικό και πολιτικό σύστημα, μια και είναι τα ιδεολογικά και προπαγανδιστικά του όργανα.

Συνέχεια