1821: Τελικά τι είναι μια επανάσταση;

Του Παναγιώτη Σωτήρη*

Η συγκυρία της συμπλήρωσης 200 ετών από την επανάσταση του 1821 έρχεται να υπογραμμίσει τις ιδιαιτερότητες της σχέσης μας με το συγκεκριμένο αυτό τμήμα της ιστορικής μνήμης: το γεγονός ότι η οικειότητα που έχουμε μαζί του, αποτέλεσμα του τρόπου που αποτελεί μέρος της σχολικής πραγματικότητας, συνδυάζεται με μια ιδιότυπη άγνοια του βαθμού στον οποίο ακόμη και σήμερα η ιστορική ερμηνεία του παραμένει ένα διαφιλονικούμενο έδαφος.

Σε αυτό δεν είμαστε μοναδικοί στον κόσμο. Αρκεί να αναλογιστούμε τη συζήτηση για τη Γαλλική Επανάσταση και τον τρόπο που θα αμφισβητηθεί η ίδια η έννοια της επανάστασης, ιδίως στη γιακωβίνικη φάση της, ως αναγκαίας συνθήκης για την εμπέδωση αυτού που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «φιλελεύθερη δημοκρατία», ξαναπιάνοντας ένα νήμα που είχε υπάρξει και την επαύριον της ίδιας της επανάστασης, όταν όχι μόνο οι νοσταλγοί του Παλαιού Καθεστώτος αλλά και οι πρόδρομοι του σύγχρονου συντηρητισμού θα αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα μιας επαναστατικής ρήξης και θα υπογραμμίσουν την αρνητική κληρονομιά που κατά τη γνώμη τους άφησε.

Πρότυπα Σχολεία: Σχολείο αριστείας ή παιδείας;

Του Παναγιώτη Σωτήρη

Η συζήτηση που έχει ανοίξει για το θέμα  των Προτύπων Σχολείων σίγουρα δεν είναι χωρίς σημασία και αναδεικνύει σοβαρά ζητήματα που αφορούν το πώς βλέπουμε τη δημόσια εκπαίδευση. Αρκεί να προσπαθήσουμε να δούμε τα πραγματικά ερωτήματα και να μη μείνουμε  απλώς στο επιφαινόμενο.

Συνέχεια →

Στο πλευρό των φοιτητών, ανεπιφύλακτα

Του Παναγιώτη Σωτήρη*

Η εικόνα του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θ. Φορτσάκη να φωνάζει στους φοιτητές του «έξω!» με το δάκτυλο προτεταμένο, σαν γυμνασιάρχης της δεκαετίας του 1950, τα λέει όλα.

Γιατί ο κ. Πρύτανης δεν αποκλείστηκε στην αίθουσα της Συγκλήτου. Επέλεξε να αποχωρήσει, αρνούμενος να συνομιλήσει με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Τους αντιμετώπισε σαν «ταραξίες» και απείλησε με την αστυνομία. Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το δημοκρατικό ήθος που πρέπει να έχει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος. Μπορεί ο κ. Φορτσάκης να κοιτάξει τους φοιτητές του στα μάτια μετά από τέτοια συμπεριφορά;

Συνέχεια →

ΚΑΙ ΑΝ Ο «ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ;

Του Παναγιώτη Σωτήρη

«Ο Τόνι Νέγκρι υπέρ της υποψηφιότητας Τσίπρα για την Κομισιόν». Με αυτό τον τρόπο παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα της Αυγής μια παρέμβαση από μια ιστορική μορφή του ιταλικού εργατισμού, τον Toni Negri, και έναν από τους εκπρόσωπους της νεότερης γενιάς των μετα-εργατιστών, τον Sandro Mezzandra. Αφήνοντας κατά μέρος τον εγχώριο επαρχιωτισμό της επικέντρωσης σε μια δευτερεύουσα πλευρά του κειμένου, η παρέμβαση αυτή αξίζει να διαβαστεί, γιατί είναι αποκαλυπτική μιας θεωρητικής και πολιτικής συνθηκολόγησης από τη μεριά ενός τμήματος της σύγχρονης ριζοσπαστικής σκέψης.

Συνέχεια →

Αριστερά χωρίς Θεό γίνεται;

Του Βασίλη Ξυδιά

 «Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα«.*
Κουραφέξαλα.

// Αυτό είναι πράγματι η γεννέθλια αφετηρία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του μαρξισμού και της αναρχίας του 19ου αιώνα, που τράβηξαν στα άκρα την αθεΐα του διαφωτισμού, και έβλεπαν τον εαυτό τους σαν συνεπή συνέχεια και ριζοσπαστική μετεξέλιξη των γιακοβίνων.

Συνέχεια →

Να σταματήσει η Αριστερά να είναι συνώνυμη με την ήττα! – Μέρος Ι

Του Παναγιώτη Σωτήρη

Συσσίτια στους δρόμους, γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, αφίσες για ενεχυροδανειστήρια παντού, όχι δεν «ζούμε το όνειρό μας στην Ελλάδα», όπως έλεγε και η αφίσα του Υπουργείου Τουρισμού αλλά έναν πραγματικό εφιάλτη.Την ίδια ώρα, με μια πρωτοφανή διαφημιστική εκστρατεία, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ θα αποτελέσει το δρόμο της σωτηρίας, ενώ σημαίνει βασιλική οδό για την καταστροφή:

Συνέχεια →