Πανεπιστήμια δύο ταχυτήτων

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύς λόγος για «Πανεπιστήμια δύο ταχυτήτων», με αναφορά στα πρώην ΤΕΙ και νυν Πανεπιστήμια και με αφορμή τις μετεγγραφές φοιτητών πρώην Τμημάτων ΤΕΙ, που δεν βρίσκουν αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Τμήματα. Ας δούμε όμως καλλίτερα το ζήτημα αυτό και ας δούμε ποιά Πανεπιστημιακά Τμήματα συντηρούν την ύπαρξη πανεπιστημιακής εκπαίδευσης  «μειωμένης ταχύτητος».

Αρχικώς διαπιστώνουμε, από τον τρόπο που ασκούνται σήμερα τα επαγγέλματα και λειτουργεί η κοινωνία,  πως η επιχειρηματολογία περί «επαγγελματικών δικαιωμάτων» που δήθεν δίδουν οι Σχολές, είναι εν πολλοίς έωλη, σε πολύ λίγο χρόνο θα είναι απολύτως έωλη.  Τα όποια «επαγγελματικά δικαιώματα», τα δίνει πρωτίστως η αγορά, δηλαδή οι ανάγκες της κοινωνίας και δευτερευόντως τα επιστημονικά και επαγγελματικά Επιμελητήρια. Τα οποία Επιμελητήρια προσαρμόζονται και αυτά, ίσως με λίγη καθυστέρηση –ιδιαιτέρως στην Ελλάδα- με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.   

Η Τέχνη ως υπαρξιακή ενόραση και το έργο της Μάνιας Ευσταθίου

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Η Τέχνη, μετά την απαξίωση κάθε προσπάθειας αναζήτησης νοήματος πέραν του απτού, ορατού και αισθητού Κόσμου, έχασε το πεδίο αναφοράς της. Αυτό το αδιέξοδο ήρθαν να καλύψουν αφ’ ενός οι νέες κοσμικές αναπαραστάσεις, ως απόρροια των οντολογικών προτάσεων της Νέας Φυσικής, που οδήγησαν σε ανάλογες παραστάσεις-ερμηνείες της πραγματικότητας,  αφ’ ετέρου  προσπάθειες περαιτέρω διείσδυσης στην Ύπαρξη, ως προτάσεις μιας νέας μετα-Φυσικής, δηλαδή υπέρβασης των νεωτερικών βεβαιοτήτων. Έτσι γράφτηκε η Ιστορία της Τέχνης του ΧΧου αιώνα.

Συνέχεια →

Οι δημαγωγικοί όροι «δεξιά» και «αριστερά» και η αναρχία ως κορύφωση του νεο-φιλελευθερισμού

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Ζούμε σε περίοδο σχεδόν απόλυτης έλλειψης πολιτικής σκέψης. Η κυριαρχία των εικόνων και των εύπεπτων συνθημάτων έχει αντικαταστήσει τη σκέψη και την ουσιαστική συζήτηση. Το χειρότερο είναι πως παλαιοί όροι χρησιμοποιούνται με τρόπο σκοπίμως αποπροσανατολιστικό ή απλώς ανόητο. Με τον τρόπο αυτόν θεωρούμε σχεδόν αυτονόητο οτιδήποτε η τηλεόραση, με τρόπο δήθεν βαθυστόχαστο ή με τρόπο infotainment, μας πληροφορεί για το οτιδήποτε, διαβεβαιώνοντάς μας περί της αληθείας του.

Συνέχεια →

Προς πολιτικά κόμματα και ψηφοφόρους: Η σοφία του συνθήματος «ψωμί, παιδεία, ελευθερία»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Βρισκόμαστε σε περίοδο διεθνών πολιτικών ζυμώσεων και αλλαγών. Τα κόμματα εξουσίας δυσκολεύονται σήμερα να προστατευτούν από το υφιστάμενο κλειστό σύστημα πολιτικής και χρηματιστηριακής εξουσίας, στο οποίο και ανήκουν. Πρόκειται περί συστήματος που έχει πλέον δείξει τα όριά του, έχοντας δημιουργήσει μια παγκόσμια διαφθορά και βαρβαρότητα. Η παγκόσμια φτώχεια ολοένα και εξαπλώνεται, ενώ ο πλούτος και η εξουσία μαζεύεται σε ολοένα και μικρότερο αριθμό ατόμων και ολιγομελών ομίλων, με περιουσίες μεγαλύτερες του ΑΕΠ αρκετών κρατών. Η αντίδραση των λαών έχει ήδη ξεκινήσει, έστω αδέξια και αδόκιμα, έστω ενίοτε οδεύοντάς τους, αποπροσανατολισμένους από επιτήδειους του πολιτικού μάρκετινγκ, προς άλλους εφιάλτες.

Συνέχεια →

Διερευνώντας τα «φαινόμενα Τραμπ»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Η ηγέτιδα χώρα της Δύσης βίωσε τον τελευταίο καιρό ένα φαινόμενο αντιφατικό με τους κανόνες ζωής, τους κανόνες συμπεριφοράς και κοινωνικής οργάνωσης, που οι θεωρούμενοι élites της διανόησης νομίζουν πως έχουν επικρατήσει. Τόσο ο νικητής των προεδρικών εκλογών Τραμπ όσο και η αντίπαλός τους Χ. Κλίντον, ξεπέρασαν εμφανώς τα δεδομένα, ο δε Τραμπ στήριξε την εκλογή του, εκτός των άλλων, και στην απόρριψη δήθεν εγκατεστημένων ηθικών αρχών.

Συνέχεια →

Ο Δήμος Αβδελιώδης και η νεοελληνική πολιτισμική πρόταση

 Του Νικήτα Χιωτίνη*

Με την ευκαιρία του έργου του «Το μοιρολόγι της φώκιας – το Καμίνι» του Αλ. Παπαδιαμάντη,

στο θέατρο  της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256

Ακόμα μια φορά ο Δήμος Αβδελιώδης εμμένει να προτάσσει, με θεατρικές αναπαραστάσεις τους, έργα  που θεμελίωσαν τη  σήμερα μάλλον ξεχασμένη νεοελληνική πολιτισμική πρόταση. Μεταφέρει στο θέατρο δύο από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «το μοιρολόγι τη φώκιας-το Καμίνι», με τρόπο που αναδεικνύει κατά τον καλλίτερο τρόπο το περιεχόμενο των έργων αυτών και την συμπληρωματικότητά τους. Τούτο γιατί αναδεικνύει και τη σημαντική της γλώσσας στην οποίαν τα έργα αυτά εγράφησαν. Αναδεικνύει και ευρύτερα τη σημαντική της ελληνικής γλώσσας, που ολοκληρώνεται με την εκφορά της: δεν «εκφράζει τα όρια του κόσμου μας» -όπως έχει ειπωθεί- αλλά τα επεκτείνει προσδίδοντας  ευρύτερη διάσταση στα γεγονότα και τις εικόνες της καθημερινότητάς μας.

Συνέχεια →

Η σημαντική μιας προαναγγελθείσας «μη υποβοηθούμενης ευθανασίας»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Είναι πασίγνωστη πλέον η «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» του Αλέξανδρου Βέλιου. Υπενθυμίζουμε το θέμα: Ο Α. Βέλιος προσβλήθηκε από καρκίνο, έφτασε σε οριακό σημείο, όλοι οι γιατροί του έδιναν λίγες εβδομάδες ζωής και προτίμησε τη «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» από το να πέσει σε κώμα και να βασανιστεί. Έγραψε ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο «Εγώ και ο θάνατός μου», βιβλίο που παρουσιάστηκε και σχολιάστηκε από σπουδαίους διανοητές, σε μεγάλο και κατάμεστο αμφιθέατρο και έχει ήδη μεταφραστεί και κυκλοφορεί στα αγγλικά. Βιντεοσκόπησε τον εαυτό του λίγο πριν πεθάνει, δήλωσε πως αυτός είναι που θα αποφασίσει το πότε θα «μεταβεί στο Τίποτα» και παρήγγειλλε στον τάφο του αντί σταυρού να αναγραφεί σε μαρμάρινη στήλη: «ευ ζείν και ευ θνήσκειν».

Συνέχεια →

Το παγκόσμιο πρόβλημα είναι φιλοσοφικό

Χιωτίνη*

Είναι σαφές πως οι κοινωνίες υπάρχουν και εξελίσσονται στηριγμένες σε στοιχεία φαντασιακά. Ο Καστοριάδης επικαλείτο τη «φαντασιακή θέσμιση των κοινωνιών», που ανέκαθεν καθόριζε και εξακολουθεί να καθορίζει τους συλλογικούς και ατομικούς στόχους, τις προτεραιότητες της καθημερινής ζωής, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τον τρόπο διάρθρωσης των κοινωνιών. Όμως όλα αυτά προέρχονται από τον τρόπο νοηματοδότησης της ζωής και της ύπαρξης, άρα κατ’ ουσίαν πρόκειται περί «φιλοσοφικής θέσμισης».

Συνέχεια →

Ο πιο καλός ο μαθητής και ο ατυχής Βαρουφάκης

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τον τελευταίο καιρό, ο εντεινόμενος διασυρμός του πρώην υπουργού Oικονομικών αποδεικνύει τον ηθελημένο αποπροσανατολισμό των πολιτών της χώρας αυτής από τα πραγματικά του προβλήματα και την επιτυχημένη προπαγάνδα υπέρ της ολοένα και περισσότερο γερμανοποιούμενης Ευρώπης. Θεωρούμε πως η επαπειλούμενη απόσυρση της Αγγλίας από τη δήθεν Ενωμένη Ευρώπη ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη γερμανική ηγεμονία –τουλάχιστον εμείς αυτό πιστεύουμε–, αλλά επί του παρόντος η Ευρώπη λειτουργεί υπό γερμανικές οικονομικές εντολές.

Συνέχεια →

Πρώτα συμπεράσματα από το δήθεν Brexit

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Πριν από λίγες ημέρες οι πολίτες του Eνωμένου Βασιλείου ψήφισαν υπέρ της «εξόδου» της χώρας τους από την «Ενωμένη Ευρώπη» και όλος ο κόσμος εξεπλάγη. Θα προσπαθήσουμε να δούμε τι πραγματικά σημαίνει αυτή η απόφαση των Βρετανών.

Α. Αρχικώς τη μεγαλύτερη σημασία κρύβει η έκπληξη όλου του κόσμου. Όλοι εξεπλάγησαν γιατί η συντριπτική πλειονότητα της βρετανικής ελίτ –κόμματα, συνδικάτα, ομοσπονδίες και τραπεζίτες, προβεβλημένοι διανοούμενοι και ποδοσφαιριστές, διάσημοι ηθοποιοί και «σερ»– προπαγάνδιζαν υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην Ενωμένη Ευρώπη.

Συνέχεια →