Διαδήλωση με αριθμό πρωτοκόλλου

Της Μαριάννας Τζιαντζή*

Τον αγκαθωτό κορσέ του νόμου και της τάξης επιχειρεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να φορέσει και στις πορείες, να φιμώσει τη δημοκρατική έκφραση των αδικημένων, των αγανακτισμένων, των φτωχών, των απολυμένων, των απλήρωτων, όσων εναντιώνονται στον φασισμό, στον πόλεμο, στις ανισότητες.

Οπως δηλώνουμε τα παιδιά μας στο Ληξιαρχείο, έτσι και οι πορείες πρέπει να δηλώνονται στις αστυνομικές αρχές – και μάλιστα δύο 24ωρα πριν από τη διεξαγωγή τους. Πορείες αδήλωτες, πορείες ορφανές, πορείες χωρίς κηδεμόνα (δηλαδή υπεύθυνο) θεωρούνται παράνομες – άρα δικαιολογημένη η άσκηση βίας για τη διάλυσή τους.

Σκληρός ο «πάγκος» για τη νέα γενιά

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Πριν 20-30 χρόνια οι μεγάλοι έλεγαν ότι τα παιδιά θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς. Όμως εκείνα τα παιδιά του ‘90 είναι οι σημερινοί ενήλικες που προβλέπουν ένα παρόμοιο μέλλον για τα δικά τους παιδιά.

Πάντα μου έφερνε αμηχανία η γνώριμη ευχή του Σεπτέμβρη «Άντε και καλό χειμώνα», όπως και οι κοινοτοπίες «και τώρα τα κεφάλια μέσα» και «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».

Κατεργαριά είναι να χαίρονται οι άνθρωποι το καλοκαίρι (τουλάχιστον όσοι και όσο μπορούν να το χαρούν); Κατεργαριά είναι να κρατά κανείς το κεφάλι όρθιο και ψηλά;

Συνέχεια →

Η Ηριάννα στην εποχή της εικόνας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Συχνά λέμε ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια, ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι αν δεν σε ξέρουν στα σόσιαλ μίντια, δεν σε ξέρουν πουθενά.

Να όμως που ένα μικρό όνομα, το Ηριάννα, λέει πολλά σε πολλούς, όχι τόσο για ό,τι η ίδια έκανε, δηλαδή για τις εντυπωσιακές ακαδημαϊκές της επιδόσεις, αλλά για ό,τι «της» έκαναν, για την παράλογη στέρηση της ελευθερίας της. Μια 29χρονη γυναίκα γίνεται σύμβολο μιας κραυγαλέας «νόμιμης» αδικίας.

Συνέχεια →

‘‘Οι άνθρωποι και αι εφημερίδες”: (Για το λουκέτο στα Νέα και στο Βήμα)

Της Μαριάννας Τζιαντζή

“Επιτέλους, δύο εφημερίδες λιγότερες”, ίσως να έλεγε με ανακούφιση ο Διονύσης Φαραζουλής (1882-1920), ο εισηγητής του χριστιανικού χρονογραφήματος στην Ελλάδα. Και όχι απλώς χριστιανικού, αλλά μαχόμενου χριστιανικού. Σε ένα κείμενο του με τίτλο “Οι άνθρωποι και αι εφημερίδες” γράφει ότι οσάκις περνά από κάποιο καφενείο του κάνει εντύπωση η προθυμία με την οποία οι θαμώνες (εννοείτε άντρες) “διαβάζουν τις εφημερίδες”. ‘’Δεν τις αναγιγνώσκουν απλώς, αλλά τας κατατρώγουν. Δεν τας αφήνουν δε από τα χέρια των, αν δεν ιδούν και την τελευταίαν σελίδαν μέχρι και της τελευταίας στήλης”.

Συνέχεια →

Φονική κατάθλιψη;

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Αν η επίσημη ερμηνεία της συντριβής του αεροπλάνου στις Άλπεις είναι σωστή και αν ο συγκυβερνήτης δεν ήταν βέρος Γερμανός αλλά μουσουλμάνος αραβικής καταγωγής, τότε θα είχαμε μια αναβίωση του γνωστού μας παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Όμως αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι ένας μίνι πόλεμος κατά της κατάθλιψης ή, για την ακρίβεια, ένας μιντιακός πόλεμος κατά των ατόμων που πάσχουν από κατάθλιψη στα κρυφά ή τα φανερά.

Συνέχεια →

Πανεπιστήμια Κρότου Λάμψης

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Πρύτανης των τανκς, πρύτανης των ΜΑΤ, πρύτανης των μνημονίων, πρύτανης του ξεπουλήματος (βλ. ΤΑΙΠΕΔ), πρύτανης του μαύρου (στην ΕΡΤ), πρύτανης της ιδιωτικής αστυνομίας, πρύτανης της διαθεσιμότητας, πρύτανης του αίματος. Λίγοι απ’ αυτούς τους τίτλους δεν περιέχονται στο άτυπο βιογραφικό του κ. Φορτσάκη, πρύτανη του ΕΚΠΑ, που κατάφερε να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα αν όχι από τις στάχτες του, τουλάχιστον από το μούδιασμα των τελευταίων χρόνων.

Συνέχεια →