Θλιμμένη απαλότητα*
Του Γιάννη Στρούμπα
Η κυκλοφορία το 2011 του λευκώματος «Στίχοι στο καβαλέτο», όπου ο ζωγράφος Νίκος Οικονομίδης αποτύπωνε τις προσωπικές του εκδοχές απεικόνισης όσων στοιχείων ξεχώριζε η ευαισθησία του από ποιήματα εννέα ποιητών της σύγχρονης εποχής, μας είχε δώσει το έναυσμα για το ακόλουθο σχόλιο: «Οι ζωγραφικές ενσαρκώσεις του Οικονομίδη […] δεν επιθυμούν να περιχαρακώσουν ούτε τη ματιά του θεατή τους ούτε τα ποιήματα. Αν μέχρι ενός σημείου υλοποιούν τις ποιητικές ιδέες, από το ίδιο σημείο κι εξής τις προεκτείνουν. […] Η σχέση ποιήματος-ζωγραφικού πίνακα μεταστρέφεται. Το ποίημα παύει να είναι η αφορμή για τον πίνακα. Ο πίνακας παρέχει πλέον την αφορμή για νέα ποιήματα.» (Γιάννης Στρούμπας, «Εικόνες ποιητικές [σ.σ.: τίτλος “πειραγμένος” αντί του γνήσιου “Ενσάρκωση και εξαΰλωση”]» – κριτική για το λεύκωμα του Νίκου Οικονομίδη “Στίχοι στο καβαλέτο”, εφημ. «Η Αυγή», αρ. φύλλου 11744, 7/7/2013, http://www.avgi.gr/article/569583/eikones-poiitikes.)
