Ξεγίνεται το ’21;

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (ΔΕΝ) ΕΓΙΝΕ

Του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*

Λέτε να μην έγινε ποτέ η Ελληνική Επανάσταση; Το ερώτημα μπορεί ν’ ακούγεται κουτό, μα ξανασκεφτείτε το στα σοβαρά.

Μήπως γι’ αυτούς που κυβερνάνε τη χώρα μας, όχι μονάχα τούτους εδώ δυστυχώς, δεν έγινε ποτέ η Επανάσταση;

Ή, ακόμα χειρότερα, αν έγινε –που το ξέρουν πως έγινε και τους (μας) ξεπερνάει– είναι μια ανορθογραφία και πρέπει να σβηστεί, να ξεγίνει; Όσο κι αν μοιάζουν παράδοξα όλα αυτά, με όσα γίνονται ή προγραμματίζονται να γίνουν τη χρονιά αυτή, διακόσια ολόκληρα χρόνια από το θαύμα του Εικοσιένα, δείχνουν πως καλύτερα θάταν για πολλούς να μην είχε γίνει εκείνος ο Αγώνας. Κι αφού έγινε, καλά θα κάνουμε να τον ξεχάσουμε.

ΤΗΛΕΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Από τις εκδόσεις Αρμός

Την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη 2020 και ώρα 5.30μμ ακριβώς οι εκδόσεις Αρμός τηλεπαρουσιάζουν το 2^ο βιβλίο του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα (έκδοση 2019) σε πανελλαδική δηλαδή εμβέλεια. Όλοι οι παρουσιαστές έχουν συμμετάσχει πριςν τους εγκλεισμούς σε ζωντανές παρουσιάσεις σε Κόρινθο, Ναύπλιο, Αθήνα και Λάρισα μαζί με τον συγγραφέα βεβαίως.

Το βιβλίο με τον τίτλο «ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» και με υπότιτλο «55 σημαδούρες υπαρκτικής και κοινωνικής θεανθρωπολογίας» απαντά προφητικώ τω τρόπω τόσο στην πρόκριση της ατομικής ευθύνης και του ατομικού εργαζόμενου που προωθείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όσο και στον θεολογικό διχασμό της εκκλησιολογικής θεανθρωπολογίας με τις μερίδες των φανατικών συντηρητικών από τη μία μεριά και των φωτισμένων προοδευτικών, όταν δεν μπορούν όλοι να δουν ολιστικά τον άνθρωπο.

Συντονίζει και ομιλεί ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας, θεολόγος, κριτικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας «Χριστιανική».

Θα μιλήσουν σχετικά:

Το θαυμάσιο βλέμμα του φακού

Του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

 

«Η κινηματογραφική περίοδος αρχίζει το 1913», γράφει κάπου ο Μπουνιουέλ, «όταν ο Γκρίφφιθ, με τη χρήση του close-up, αναβάθμισε τον κινηματογράφο σε μια από τις καλές τέχνες.» Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτή τη θέση, τότε ο κινηματογράφος φέτος μόλις έγινε εκατό χρονών. Ο Μπουνιουέλ, υποστηρίζοντας περισσότερο τη θέση του, θα γράψει λίγο παρακάτω πως έτσι πλησιάζοντας στα πρόσωπα και στα αντικείμενα ο φακός, προικισμένος με «νοημοσύνη και ευαισθησία», θα κάνει τον κινηματογράφο να «αφήσει για πάντα τη βάρβαρη πανηγυριώτική του παράγκα, για να πάρει τη σωστή του θέση στα σημερινά παρεκκλήσια.»

Συνέχεια →