Η καρδιά μας σταμάτησε στο Έσσεξ

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τα φορτηγά ψυγεία στριγγλίζουν

        στους μεγάλους δρόμους της Ευρώπης

Άνθρωποι σφιχταγκαλιασμένοι

                στα παγωμένα σωθικά τους

                                        ικετεύουν μια ανάσα

Η ειρκτή

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Είναι φαίνεται η άτεγκτη δικαιοσύνη

έσχατη μεταμόρφωση της αδικίας,

το σιδηρούν προσωπείο της

έχει περιορισμένο οπτικό πεδίο

κι οι σιδερόφρακτοι της τάξης ιππότες της

καλπάζουν με παρωπίδες στο μονόδρομο

που τους χαράχτηκε

Συνέχεια →

Ιουλιανά σπαράγματα

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τι να συμβαίνει άραγε

στο γέρμα του Ιούλη

Μήπως είναι η κάψα του μεσημεριού

ή μπας κι είναι του τζίτζικα

η μουσική ανάσα

Πιθανόν και να φταίει

ο πυρπολημένος άνεμος

που πυρώνει τις κεραμιδένιες στέγες

Συνέχεια →

Ο ωραίος Δάσκαλος

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

                                Στον Νίκο Τεμπονέρα

Ο ωραίος Δάσκαλος, όρθιος

στο μετερίζι της παιδείας

να κοιτά την επερχόμενη καταιγίδα

με την έγνοια στα μάτια

και το δάκρυ έτοιμο να κυλήσει

στα ζυγωματικά του

Συνέχεια →

Νέοι καιροί

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τι φωνάζει αυτός ο θεματοφύλακας

από το βήμα, ωρυόμενος

καθαρότητα κι ορθοδοξία;

Συνέχεια →

Τυφλός δίκης οφθαλμός

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Αγκομαχάει η ζωή

καθώς τραβάει την ανηφόρα

Θρυμματίζονται τα όνειρά μας

στις συμπληγάδες της ματαίωσης

Συνέχεια →

Επτά χρόνια γόος η Πόλις

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Επτά χρόνια σπασμοί,

σπαρταράει το σώμα της Πόλης

ψυχορραγεί

Συνέχεια →

Τροχιές παράλληλες όπως βίοι

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

ι

Αυτή η σύγκρουση

που ανατινάζει τη γνώση

Δύο σωμάτια όπως σώματα

τρέχουν αλλόφρονα

σφιχταγκαλιάζονται μέχρι θανάτου

Χάνονται ανάμεσα σε ερωτήματα

ίσως και αισθήματα

Συνέχεια →

Ειρήνη ο μέγας πόθος

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Στα συντρίμμια η απόγνωση

γίνεται αγανάκτηση

έκρηξη ή φυγή

Πώς να μην διψάς για λίγο ουρανό ειρήνης

Συνέχεια →

Το ρήγμα

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Παραπαίει και πάλι απόψε στη βαρύτητα
το άστρο μου
έτοιμο να καταρρεύσει
στ’ απερινόητα ερωτήματα
που συνθλίβουν τα θεμέλιά μου

Συνέχεια →