Αρχείο ετικέτας Γιάννης Μαύρος

16 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ (από το Δημοψήφισμα στο νέο Μνημόνιο)

16 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ

(από το Δημοψήφισμα στο νέο Μνημόνιο)

Του Γιάννη Μαύρου*

1. Το μεγάλο ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου καλούμαστε να καταστήσουμε αφετηρία νέας Μεταπολίτευσης, απαρχή της απελευθέρωσης της Χώρας και ανασυγκρότησής της.

2. Το νόημά του, μέσα στις απαράδεκτες συνθήκες τρομοκρατίας και πιστωτικής ασφυξίας που διεξήχθη, ήταν σαφέστατα όχι στο Ευρώ πάση θυσία (πράγμα που πολύ διαφέρει από το σκέτο όχι στο Ευρώ), ήταν πράξη αντίστασης και αξιοπρέπειας που παραπέμπει στις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας.

Συνέχεια

Μπροστά στην κάλπη και στην ιστορία

Μπροστά στην κάλπη και στην ιστορία

Του Γιάννη Μαύρου*

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, στις επικείμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, γεγονός που θα καταστήσει περίπου αδύνατο τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή του ή έστω την ανοχή του. Το πρώτο συνεπώς ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγκαία προϋπόθεση για τη ριζική αλλαγή οικονομικής πολιτικής που υπόσχεται και που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Συνέχεια

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή Εμφύλιος;

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή Εμφύλιος;

 

Του Γιάννη Μαύρου*

 

 

Ελάχιστα έχω να προσθέσω στις οξυδερκείς αναλύσεις που προκάλεσε η αποτρόπαια δολοφονία του μάρτυρα Παύλου Φύσσα από το όργανο της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι [1].

Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το τραγικό γεγονός. Το σκηνικό της βίας και της τρομοκρατίας στήθηκε από την αρχή της ‘Μεταπολίτευσης’ και πήρε διαστάσεις με την γιγάντωση της διαπλοκής και της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος και τα αδιέξοδά του αλλά ήταν το Μνημόνιο και οι συνέπειές του που εκκόλαψαν το αυγό του φιδιού και κατέστησαν το νεοναζιστικό μόρφωμα από γραφικό curiosum του περιθωρίου σε τρίτο κόμμα με βλέψεις εξουσίας.

Βεβαίως η οικονομική κρίση και η πρωτοφανής ανεργία, όπως και η ανεξέλεγκτη είσοδος μεταναστών στη Χώρα και η συνεχώς αυξανόμενη ανασφάλεια των πολιτών, αποτέλεσαν αναγκαίες συνθήκες για την εκδήλωση του φαινομένου, αλλά δεν θα ήσαν ίσως από μόνες τους ικανές να το ‘γεννήσουν’ αν δεν κατέρρεε μέσα στην γενική ανυποληψία και τη λαϊκή κατακραυγή το πάλαι ποτέ κραταιό δικομματικό σύστημα, αναδεικνύοντας την Αριστερά ως Αξιωματική Αντιπολίτευση και δυνάμει πλειοψηφική πολιτική δύναμη στα πρόθυρα της εξουσίας.

Όμως η Αριστερά βαρύνεται, εκτός από τις ιστορικές της ευθύνες για τον Εμφύλιο και τα αμαρτήματα της ‘Μεταπολίτευσης’, [2] με το γεγονός της πολυδιάσπασής της και την αδυναμία της να μετουσιώσει τις ιδεολογικές της αρχές σε πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας και ανάλογη πολιτική δράση. [3]

Η αδυναμία της αυτή συνιστά το πολιτικό ‘κενό’ το οποίο επέτρεψε την ανάδυση από την αφάνεια της Χρυσής Αυγής, που ήξερε βέβαια πώς να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις. Έκτοτε, η τελευταία έχει καταστεί άτυπος ‘ρυθμιστής‘ της πολιτικής μας ζωής αφού τυχόν περαιτέρω άνοδός της απειλεί άμεσα την κυβερνητική πλειοψηφία και ενισχύει σοβαρά τις προοπτικές να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. [4]

 Άποψη του γράφοντος είναι ότι Κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή είναι συγκοινωνούντα δοχεία όχι μόνο με την έννοια δεξαμενής ψηφοφόρων και συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος αλλά, ουσιωδέστερα, διότι συνιστά αντικειμενικά ανάχωμα του καθεστώτος, διαιρεί τον λαό, τον αποπροσανατολίζει και – εμμέσως πλην σαφώς – ‘νομιμοποιεί’  μιά de facto ακροδεξιά κυβέρνηση ως δήθεν ‘κεντρώα’ [5]. Η Χρυσή Αυγή είναι ο άσσος στο μανίκι (ο «κακός μπάτσος») του καταρρέοντος καθεστώτος  που δεν θα διστάσει – όπως δεν δίστασε ποτέ και πουθενά – να θυσιάσει τη δημοκρατία προκειμένου να διασώσει τα συμφέροντά του. Αυτό πράττει σήμερα απροκάλυπτα και προκλητικά στην Ελλάδα και πιό συγκαλυμμένα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βεβαίως στις ΗΠΑ, για να μη μιλήσουμε βέβαια για τα καθεστώτα των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών….

 Εν όψει των παραπάνω το δίλημμα που τίθεται ευθέως σήμερα όχι μόνο για την Αριστερά αλλά και για κάθε δημοκράτη, για κάθε πατριώτη δεν είναι άλλο από αυτό του τίτλου:  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή ΕΜΦΥΛΙΟΣ;

  

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΟΣ     20/9/2013  

                                                                                                                

                                                                                                      Παραπομπές                                                    

[1] Μεταξύ άλλων βλ. Γιώργου Καραμπελιά, «Η Χρυσή Αυγή ως δολοφονικό ενεργούμενο των μνημονιακών δυνάμεων», περιοδικό ΑΡΔΗΝ 19/9/2013 και  Γιώργου Δελαστίκ, «Πέραμα, Μελιγαλάς και τώρα νεκρός νέος στο Κερατσίνι», εφημερίδα ΕΘΝΟΣ 19/9/2013

 [2] Εννοείται τις ευθύνες και τα αμαρτήματα που της αναλογούν. Τη μερίδα του λέοντος βεβαίως κατέχουν οι αστικές δυνάμεις και οι ξένοι προστάτες τους τη δεκαετία του ’40 και τα κόμματα που πρόδωσαν τους πόθους και τους αγώνες του λαού για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα.

 [3] Όταν λέμε ‘πρόγραμμα εξουσίας’ δεν εννοούμε μονάχα πολιτικά ή τεχνοκρατικά κείμενα αλλά κυρίως θέσεις και προτάσεις που αποτελούν κτήμα του λαϊκού κινήματος, κινητήρια δύναμή του. Η αδυναμία στην οποία αναφέρομαι είναι πρωτίστως στρατηγική και συνίσταται κατ’ αρχήν στον εσφαλμένο στόχο της ‘Κυβέρνησης της Αριστεράς’, εσφαλμένο ελλείψει ανάλογου λαϊκού κινήματος και συμμαχιών και με δεδομένη την πολυδιάσπαση της Αριστεράς και την στάση των μικρότερων δυνάμεων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι επίσης προϊόν της αμηχανίας του τελευταίου απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ και του υπερβολικού ‘ευρωκεντρισμού’ του. Είναι επίσης  προϊόν της αμηχανίας του απέναντι στο μεταναστευτικό καθώς και στα εθνικά θέματα, στο Κυπριακό, το ‘Μακεδονικό’, το ‘Θρακικό’, το ‘Αιγαιακό’, όλα θέματα κεφαλαιώδους σημασίας που αφορούν τόσο την ασφάλεια όσο και τις προοπτικές ανάπτυξης της Χώρας. Είναι, τέλος, προϊόν πολιτικής δειλίας εν όψει του ότι οι περιστάσεις (νέα χούντα/νέα κατοχή) απαιτούν ‘επαναστατικές’ λύσεις κατάλυσης του παράνομου, διεφθαρμένου και προδοτικού πολιτικού συστήματος, σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος, ενώ ο ‘συστημικός’ χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ τον καθιστά ουσιαστικά ακίνδυνο για το καθεστώς το οποίο βέβαια επιδιώκει να τον προσεταιριστεί και να τον ενσωματώσει ως εναλλακτικό διαχειριστή του στα πλαίσια ενός νέου ελεγχόμενου διπολισμού.  

[4] Κάποιοι κακεντρεχείς αποδίδουν στον πανικό του τελευταίου, εν όψει ενός τέτοιου ενδεχομένου, το γεγονός ότι αν και Αξιωματική Αντιπολίτευση, που κατά κανόνα αντιπολιτεύεται την Κυβέρνηση, διεκδικώντας την εξουσία, φαίνεται περιέργως να αντιπολιτεύεται εξ’ ίσου -ίσως και περισσότερο(!)- την Χρυσή Αυγή παρά την Κυβέρνηση!

[5] Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επιρρεπής στην υιοθέτηση του ιδεολογήματος περί δήθεν ‘συνταγματικού τόξου’, δηλαδή στην αναγόρευση της Χρυσής Αυγής σε αυτόνομο (και εμμέσως δήθεν ‘αντισυστημικό’) πολιτικό πόλο, αποδεχόμενος έτσι εμμέσως και παρά τις περί του αντιθέτου ρητορείες του, τη θεωρία των «δύο άκρων» που συμπιέζει συνολικά την Αριστερά και ‘νομιμοποιεί’ ώς δήθεν ‘κεντρώα’ την ακροδεξιά που συγκυβερνά με τα υπολείμματα του ψευδεπίγραφου ΠΑΣΟΚ. Η ειρωνεία είναι ότι στη στάση του αυτή οδηγείται όχι τόσο από υπερβολική ευαισθησία για ζητήματα δημοκρατίας και συνταγματικής τάξης αλλά από το ακριβώς αντίθετο! Είναι προϊόν της πάγιας παράδοσης της μαρξιστικής αριστεράς – και όχι μόνο της σταλινικής της εκδοχής – να ρέπει προς τον οικονομισμό υποβαθμίζοντας τα θεσμικά ζητήματα δημοκρατίας ως ανήκοντα στη ‘σφαίρα’ του ‘εποικοδομήματος’ ή, ακόμα χειρότερα, της ‘ιδεολογίας’

* άρθρο (μάλλον κομμένο!) για την ΕΦ.ΣΥΝ.

 


ΠΗΓΗ:

 

από:  Mavros Ioannis
προς:  Mavros Ioannis
ημερομηνία:  29 Σεπτεμβρίου 2013 – 11:47 μ.μ.
θέμα:  FW: άρθρο (μάλλον κομμένο!) για την ΕΦ.ΣΥΝ.
εστάλη-από:  otenet.gr