Black Friday
Της Ανδριανής Στράνη
Στο λυκαυγές της 25ης Νοεμβρίου του 2016, ένας ξανθός και όμορφος νεαρός στεκόταν όρθιος στην ουρά, έξω από μεγάλο πολυκατάστημα, περιμένοντας να ξημερώσει μια μαύρη μέρα. Πρωί πρωί με τη δροσιά, έφτασες ως εδώ, τον ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο νεαρός απάντησε χαρούμενος, με τη δροσιά και την άγνοια της εφηβείας. Δεν κοιμήθηκα καθόλου, είμαι εδώ από τη μία τα ξημερώματα για την Black Friday.
Τον ακούω, κοιτάζω το ημερολόγιο, δεν μου ’βγαινε. Χιλιάδες χρόνια τώρα, η ορθοδοξία θεωρεί Black Friday τη Μεγάλη Παρασκευή. Το Πάσχα όμως ήταν πολύ πολύ μακριά. Ο Μεσσίας ούτε καν είχε γεννηθεί. Τότε, τι; ρωτάει ο δημοσιογράφος. Τι συμβαίνει; Πού είναι ο Επιτάφιος; Το παλικάρι λύνει την απορία. Ξημερώνει η Black Friday, η μέρα των μεγάλων προσφορών στα μαγαζιά «όπως Αμερική» και περιμένω να αγοράσω ακουστικά. Φαίνεται πως, σαν νεαρός, ήθελε να την ακούσει, για να ξεφύγει από τα προβλήματα. Όπως η σκέψη τρέχει γρήγορα, έτσι βάζει και τα σχετικά ερωτήματα. Μα είχαμε ποτέ στην Ελλάδα, ημέρα Ευχαριστιών, για να ακολουθήσει η Black Friday;
Ως γνωστόν, στην Αμερική από παλιά γιορτάζουν τη μέρα της γαλοπούλας και των Ευχαριστιών για την έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Μετά τις Ευχαριστίες και τη γαλοπούλα στην κοιλιά, ακολουθεί η φρενίτιδα της αγοράς με την Black Friday ως μέρα χαρακτηριστική της αγοραίας κοινωνίας που ζουν οι Αμερικανοί. Χαίρονται και τσαλαπατιούνται για να αγοράσουν φτηνά εμπορεύματα, όπως γινόταν μετά τη μέρα των Ευχαριστιών, το εμπόριο των μαύρων σκλάβων στον αμερικάνικο νότο. Από το σκλαβοπάζαρο των μαύρων ως το ελεύθερο παζάρι της Black Friday, η ίδια αλυσίδα ενώνει τα πόδια ελεύθερων και δούλων, μαύρων και λευκών.
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι αξίες, οι ιδέες και οι λαϊκές παραδόσεις υποτιμώνται και εξαγοράζονται, οι υποτελείς νεοέλληνες μαϊμουδίζουν το δικό τους αμερικάνικο όνειρο. Τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στον πάτο με «τη μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες», προσπαθούμε να τσιμπολογήσουμε ψευδαισθήσεις χαράς στη μαύρη αγορά. Ουρές ατελείωτες οι «σκλάβοι», έξω από τα μεγάλα πολυκαταστήματα με τις φίρμες να περιμένουν, ενώ μέσα, άλλοι «σκλάβοι», εργαζόμενοι, περιμένουν μία άσπρη μέρα μάταια ζώντας λευκές νύχτες.
Α ρε Γκρέκο μασκαρά, όπως λέει και ο Μηλιώκας. Πιστεύεις ότι θα τη γλιτώσεις μέσα στη λυκοπαρέα της ΕΕ και δεν σε αφορά η κατάρρευση. Γελιέσαι. Ο ιμπεριαλισμός βάζει τα δυνατά του με τις κρυμμένες εφεδρείες μοιράζοντας ηχοσυστήματα. «Να παίζει το τρανζίστορ τα Αμερικάνικα και συ γυρνάς τους δρόμους με το μπουφάν στους ώμους» όπως έλεγε και ένα παλιό άσμα.
Black Friday, μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς στον καιρό της κρίσης που προσπαθούν να δώσουν ανάσα στον Μεγάλο Ασθενή, το Κεφάλαιο. Είναι ζήτημα τιμής για το ποιος θα επικρατήσει. Ετούτη την ώρα, στο ξεψύχισμα της πρώτης φοράς Black Friday στη χώρα μας, με τη δεύτερη φορά αριστερά να αγωνιά για να περάσει τη δεύτερη αξιολόγηση, ήρθε και το μαντάτο. Η απώλεια του μεγάλου κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Αυτή είναι μια μαύρη Παρασκευή για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.
Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός ετούτη την ύστατη ώρα πενθούν και αποχαιρετούν τον κομαντάντε με υψωμένη τη γροθιά για τους νέους αγώνες που είναι μπροστά στο λυκαυγές του αιώνα μας. Σύντροφοι, γρηγορείτε!…
Καλεί ο Ποιητής:
«Γυρίστε στο βοριά τη ρότα του καραβιού. Τα ξάρτια αντέχουν…
στο μπαρμπερίνικο καράβι πως τα δεσμά το τσούρμο σπάζει
Κι αρπάζουν το τιμόνι οι σκλάβοι κι ίσια τραβάν για το μπουγάζι.»
ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ, 27-11-2016, https://www.alfavita.gr/apopsin/black-friday
