Με αφορμή το άγαλμα του Στριφτόμπολα στο Λεβίδι – Παρουσίαση του βιβλίου για το 1821 του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Από την Ελισάβετ Καπαγερίδου*

Πάντα αγαπούσα τα βουνά. Ίσως επειδή γεννήθηκα στους πρόποδες του Πάικου. Ίσως επειδή πάνω στα ελεύθερα βουνά της Ελλάδας πολέμησαν οι Έλληνες για ελευθερία. Έχουν μια περηφάνεια τα βουνά μας όπως ορθώνονται προς τον  ουρανό. Αψηφούν την ισοπεδωτική βαρύτητα, αψηφούν και το βαρύ πόδι του κατακτητή. Σε καλούν να πετάξεις ψηλά σαν αετός, να σκαρφαλώσεις στις κορυφές τους τις αδούλωτες. Η θάλασσα μαζί με τα βουνά σφράγισαν τον άνθρωπο τούτης της πατρίδας. Μυστηριακή και απρόβλεπτη η θάλασσα, ανυπότακτα και αγέρωχα τα βουνά. Η συνύπαρξη αυτών των στοιχειών γέννησαν ποιητές, γέννησαν και πολεμιστές. Γέννησαν, γεννούν και θα ξαναγεννήσουν.

Το «Καρναβάλι των μικρών» ένα κακέκτυπο του «Καρναβαλιού των Μεγάλων» (Στην Πάτρα)

 

Του Αλέξη Γκλαβά

 Γιατί καταργήσαμε τις ποδιές στα σχολεία; Γιατί τα παιδάκια – λέει – καταπιέζονταν από την ομοιομορφία της στολής και δεν μπορούσαν να βγάλουν την προσωπικότητά τους και να λειτουργήσουν – ξαναλέει – ως αυτόνομες και ανεξάρτητες οντότητες. Εάν δεχθούμε αυτή την άποψη για σωστή, τότε γιατί επιβάλλαμε τα group στο «Καρναβάλι των Μικρών»; 

Συνέχεια →