Παγκόσμια Τράπεζα: «Μαθήματα που πήραμε» από την εφαρμογή την πολιτικών της στην εκπαίδευση

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Το καλοκαίρι που μας πέρασε οι εκπαιδευτικοί του Περού απεργούσαν επί βδομάδες διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς τους, αύξηση του προϋπολογισμού για την Παιδεία, βελτίωση του ασφαλιστικού τους συστήματος, των υποδομών και των συνθηκών εκπαίδευσης των μαθητών και κατάργηση του νόμου ο οποίος συνδέει ουσιαστικά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με τη συνδικαλιστική και κοινωνική τους δράση. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις τους ήταν τόσο μαχητικές, που η κυβέρνηση κήρυξε δώδεκα επαρχίες της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τις διαδηλώσεις να αντιμετωπίζονται με βία και καταστολή και τους εκπαιδευτικούς να απειλούνται με απόλυση, εάν δεν έμπαιναν στις τάξεις τους.

«Οι μεταρρυθμιστικές στρατηγικές που βασίζονται στην αντιπαράθεση με τα συνδικάτα μπορεί να επιτυγχάνουν στη νομοθετική υιοθέτηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων, όχι όμως απαραίτητα και την εφαρμογή τους. Σε τρεις πρόσφατες περιπτώσεις (Μεξικό, Περού, Ισημερινός) η πολιτική της αντιπαράθεσης έχει επιφέρει τη νομοθετική /συνταγματική κατοχύρωση εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που παγκόσμια στοιχεία δείχνουν ότι είναι απαραίτητες για την ποιοτική εκπαίδευση: τεστ για τους μαθητές, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, προσλήψεις και προαγωγές των εκπαιδευτικών συνδεδεμένες με τις δεξιότητες και την απόδοση αντί για τα χρόνια υπηρεσίας και απόλυση των εκπαιδευτικών που έχουν κακή απόδοση».

Το παραπάνω απόσπασμα από την πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Σπουδαίοι Εκπαιδευτικοί: Πώς θα ανέβει η απόδοση των μαθητών στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική», με ιδιαίτερη αναφορά στο Περού, δίνει με κυνικό τρόπο το στίγμα του τρόπου με τον οποίο πρέπει πάση θυσία να εφαρμοστούν οι εκπαιδευτικές πολιτικές που υπαγορεύονται από το super think tank της εκπαιδευτικής πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες, που δεν είναι άλλη από την Παγκόσμια Τράπεζα.

Μία βράβευση, μία «Εθνική Μέρα Δράσης» και μία επέτειος

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Ήταν πράγματι μια συγκινητική τελετή. Όλοι μαζί, χέρι-χέρι, ξεπερνώντας τους «λαϊκισμούς» και τις «ιδεολογικές αγκυλώσεις» – που θα έλεγε και ο πρόεδρος τη ΓΣΕΕ Παναγόπουλος: η Διαμαντοπούλου του κλεισίματος και των συγχωνεύσεων εκατοντάδων δημόσιων σχολείων, γνωστοί επιχειρηματίες που πασχίζουν για την «υγιή ανάπτυξη» της «μεταμνημονιακής» εποχής, σχολεία, φροντιστήρια και ΜΚΟ έδωσαν ένα πραγματικό μάθημα «κοινωνικής συμμαχίας» – για να χρησιμοποιήσουμε  έναν όρο της μόδας.

Στις 18 Μάη, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής βραβεύθηκαν «οι καλύτερες πρακτικές στην εκπαίδευση» στα πλαίσια της διοργάνωσης Education Leaders Awards 2018.  Με την ευγενική χορηγία της RDC Informatics, εταιρείας που δραστηριοποιείται στο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας, σε μεγάλο βαθμό μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Γιατί η εκπαίδευση προσφέρει εκτός των άλλων και πελατεία: μια ψηφιακή πλατφόρμα είναι πάντα χρήσιμη, από τις εγγραφές στα σχολεία μέχρι τη δια βίου μάθηση.

Συνέχεια →

Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και η συζήτηση για τον εργασιακό τους χρόνο

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Η ψήφιση στις 15 Γενάρη της διάταξης για το 30ωρο των εκπαιδευτικών στο νόμο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης και η εγκύκλιος που ακολούθησε δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Η συζήτηση για το χρόνο εργασίας των εκπαιδευτικών ήταν ένα  από τα κεντρικά ζητήματα που άνοιξε για μια ακόμα φορά  στα πλαίσια του «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» του 2015. Οι τότε δηλώσεις του κ. Λιάκου «να μην συμπίπτουν ο χρόνος διδασκαλίας και ο εργασιακός χρόνος των εκπαιδευτικών», «ο εργασιακός χρόνος να περιλαμβάνει  τις παιδαγωγικές συναντήσεις των δασκάλων και των καθηγητών οι οποίοι κάθε βδομάδα θα χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική»(!), αλλά και προηγούμενες δηλώσεις του για «επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών στα κενά τους» δεν ήταν τυχαίες. Πέρα από τον τρόπο με τον οποίο φαίνεται να προσανατολίζεται το Υπουργείο Παιδείας να «λύσει» το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων χωρίς διορισμούς, οφείλουμε να δούμε τη γενικότερη πολιτική στόχευση σε σχέση με τον εργασιακό χρόνο των εκπαιδευτικών, έτσι όπως εκπορεύεται και από τη συνολική εκπαιδευτική πολιτική που διαμορφώνουν και τα υπερεθνικά κέντρα.

Συνέχεια →

Η σύλληψη της δασκάλας, το μέγεθος της σανίδας και ο αμερικάνικος εκπαιδευτικός μεσαίωνας

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Το γύρο του κόσμου έκανε μέσω του διαδικτύου η εικόνα της σύλληψης της Deyshia Hargrave, δασκάλας στην κομητεία Vermillion της πολιτείας της Λουιζιάνας των ΗΠΑ στις 8 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Σχολικού Συμβουλίου της περιοχής. Οι κατηγορίες ήταν «η παραμονή της σε συγκέντρωση μετά από απαγόρευση» και «αντίσταση κατά της αρχής». Το «έγκλημά» της ήταν ότι διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Συμβουλίου να αυξήσει το μισθό του υπεύθυνου των σχολείων της εν λόγω περιοχής (superintendent)  Jerome Puyau κατά 38.000 δολάρια ετησίως, φτάνοντας έτσι τα 148.00 δολάρια!

«Όταν παίρνει αύξηση ένα υπεύθυνος σχολείων ή οποιοσδήποτε άλλος σε ηγετική θέση, αυτό είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο όλων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στις καντίνες των σχολείων μας και όλου του βοηθητικού προσωπικού, τη στιγμή που όλοι εμείς δεν έχουμε πάρει αύξηση τα τελευταία δέκα χρόνια. Που θα τα βρείτε όλα αυτά τα χρήματα; Στην πραγματικότητα θα τα πάρετε από τις τσέπες των εκπαιδευτικών».

Συνέχεια →

Υπουργείο Παιδείας: με το λυσάρι του ΟΟΣΑ και της ΕΕ

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου τις τελευταίες μέρες του χρόνου που μας πέρασε και οι νομοθετικές – προπαρασκευαστικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας που βλέπουν το φως το δημοσιότητας με το ξεκίνημα του νέου δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει στο «φουλ» τις μηχανές για την υλοποίηση των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Οι συνεχείς δηλώσεις από την πλευρά του Υπουργείου και των στελεχών του, ακόμα και του πρωθυπουργού στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, δείχνουν τη βιασύνη του συστήματος να κλείνει εκκρεμότητες που έχει στην εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στοχεύουν στην πολιτική και ιδεολογική εμπέδωση από τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία για την «αναγκαιότητα» των αναδιαρθρώσεων.

Συνέχεια →

Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και η συζήτηση για τον εργασιακό τους χρόνο

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Ένα από τα κεντρικά ζητήματα που ανοίγει στα πλαίσια του «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» είναι η συζήτηση για το χρόνο εργασίας των εκπαιδευτικών. Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Λιάκου «να μην συμπίπτουν ο χρόνος διδασκαλίας και ο εργασιακός χρόνος των εκπαιδευτικών», «ο εργασιακός χρόνος να περιλαμβάνει  τις παιδαγωγικές συναντήσεις των δασκάλων και των καθηγητών οι οποίοι κάθε βδομάδα θα χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική»(!), αλλά και προηγούμενες δηλώσεις του για «επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών στα κενά τους» δεν είναι τυχαίες. Πέρα από τον τρόπο με τον οποίο φαίνεται να προσανατολίζεται το Υπουργείο Παιδείας να «λύσει» το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων χωρίς διορισμούς, οφείλουμε να δούμε τη γενικότερη πολιτική στόχευση σε σχέση με τον εργασιακό χρόνο των εκπαιδευτικών, έτσι όπως εκπορεύεται και από τη συνολική εκπαιδευτική πολιτική που διαμορφώνουν και τα υπερεθνικά κέντρα.

Συνέχεια →