Η «αλήθεια των πολλών αναπνοών» και το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ)

Του Αθανάσιου Ι. Καλαμάτα*

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία των αγαπητών συναδέλφων της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων. Τελευταίο ηχηρό ντοκουμέντο, άκρως παραπλανητικό, θεολογικά και παιδαγωγικά αντιδεοντολογικό, το προχθεσινό Δελτίο Τύπου του Διοικητικού της Συμβουλίου (βλ., εδώ: H Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) για τις θέσεις του «ΚΑΙΡΟΥ» σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών) ενάντια στους συναδέλφους του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ για την ΑΝΑΒΆΘΜΙΣΗ  της θρησκευτικής εκπαίδευσης», που επιτέλους σε συνέντευξη Τύπου (βλ., εδώ: Πραγματοποιήθηκε η Συνέντευξη Τύπου του ΚΑΙΡΟΥ/ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ «ΚΑΙΡΟΥ» προς τον Υπουργό Παιδείας για τα θρησκευτικά) τόλμησαν να πουν το αυτονόητο για το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) και τη θέση που οφείλει να έχει σήμερα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Συνέχεια →

ΚΥΡΙΑΚΟΣ Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΔΗΣ, Το πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα του Ιεροεθνισμού και οι πρωτοπόροι του. Σεραφείμ ο Μυτιληναίος (ci. 1667 – ci 1735), εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008, σσ.276.

Του Αθανάσιου Ι. Καλαμάτα**

Για τον Σεραφείμ Μυτιληναίο, τον επονομαζόμενο Στέφανο Πωγωνάτο η μέχρι σήμερα ιστορική έρευνα δεν έχει καταφέρει να αποκαταστήσει την προσφορά του στο υπόδουλο Γένος. Κι αυτό διότι ο Λέσβιος αυτός λόγιος του δεύτερου μισού του 17ου και του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, υπήρξε ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Σε ένα μεγάλο ποσοστό η υπάρχουσα βιβλιογραφία τον αποτιμά αρνητικά, ενώ δεν λείπουν και οι θετικές κρίσεις για την προσωπικότητά του.

Συνέχεια →

Επιμορφωτική Ημερίδα Θεολόγων Καθηγητών στο Μανταμάδο Λέσβου

Του Αθανάσιου Ι. Καλαμάτα*

Ο Νίκος Καζαντζάκης σ’ ένα από τα πολλά λογοτεχνήματά του, στο Ο Χριστός ξανασταυρώνεται με εκπληκτικό τρόπο, νομίζω ότι καταδεικνύει όχι μόνο τη καλή γνώση της Ορθόδοξης Παράδοσης που ο ίδιος είχε, αλλά και ότι ο θεολογικός λόγος δεν είναι κάτι το άπιαστο και μεταφυσικό. Γράφει: «ο Μανολιός σήκωσε τα μάτια, κοίταξε τον παπα-Φώτη, του φάνηκε άστραφτε το πρόσωπό του μέσα στο σκοτάδι, λιωμένο, διάφανο και τα χέρια του, ως τα ‘χε σηκώσει στο ουρανό, κουνιούνταν σα φλόγες.

Συνέχεια →