Νέες δομές ή αποδόμηση; Σκέψεις και προτάσεις για τις «νέες δομές» στην εκπαίδευση
Του Άκη Κατσούλα*
«Ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει
διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους», Δημήτρης Γληνός.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την προοδευτική φιλοσοφία, σκέψη, «ακαδημαϊκή εξυπνάδα», την συνολική συμβολή σε θέματα παιδείας του σημερινού Υπουργού Παιδείας. Από την άλλη υπάρχει η ευκολία ενσωμάτωσης της σκέψης στην μνημονική υποχρέωση, τον ρεαλισμό, το σχολειό της φιλελεύθερης οικονομίας, τον οικονομικό ορθολογισμό κάτι
που συστηματικά έχει αποδεχτεί ο κ. Υπουργός.
Κατά την διάρκεια της συζήτησης του νόμου στην βουλή ο κ. Υπουργός επανέλαβε πολλές φορές ότι η πρόταση του, έχει στόχο την προστασία του μαθητή, την αναβάθμιση του καθηγητή-δάσκαλου, την συλλογική παιδαγωγική διαδικασία απέναντι σε προσωποκεντρικές δομές, την υλοποίηση πάγιων στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος. Αναφέρθηκε δε ότι το σχέδιο έχει συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, προοδευτικό χαρακτήρα και απέναντι σε αυτό δεν υπάρχει άλλο σχέδιο-αρχιτεκτονική αλλά μόνο καταστροφολογία.