Yπό δύο Εποχές

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Η γλώσσα του επαναστάτη. Αλλά και η γλώσσα του εξουσιαστή. Το 2014 θα συνεχίσει να μιλάει τη γλώσσα του 2013. Μια γλώσσα του εργαστηρίου. Φτιαγμένη για να αλυσοδένει. Να σκλαβώνει. Ευφημισμοί και παρενδύσεις, που σημαίνουν τα αντίθετα απ’ όσα δηλώνουν, ένα γλωσσάρι γλωσσοδέτης του μυαλού.

Που επαναλαμβάνεται με τόση συχνότητα κι επιμονή ώστε να ακυρώνει τον αντίλογο του λόγου. Όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε το πραγματικό νόημα αυτών των λέξεων και όμως τις χρησιμοποιούμε με την κατά συνθήκη ψευδολογία τους – πρόκειται για μια τραγωδία. Ίσως την πιο βαθειά και άκρως αποτελεσματική – τα τούβλα της φυλακής μας είναι φτιαγμένα από τις λέξεις της γλώσσας που μιλάμε. Για παράδειγμα:

Συνέχεια →

Οι Μετανάστες κι Εμείς

Του Στάθη Δ.  Σταυρόπουλου  

 

Πρέπει να καταλάβουμε οι Ελληνες και μάλιστα να το καταλάβουμε εγκαίρως ότι στο εξής θα (συ)ζούμε με μετανάστες. Συνεπώς τα ερωτήματα που εγείρονται είναι: ενσωμάτωσηκαι ώσμωση; ή πολυπολιτισμικότητα και διχασμός; (δηλαδή ρατσισμός, καταστολή και γκέτο για τους μετανάστες, κίνδυνοι ασφάλειας και – ακόμα – εθνικής ανεξαρτησίας, για τους Έλληνες).

Συνέχεια →