Το ταξίδι 

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Ένα ταξίδι είναι η ζωή στ’ αστέρια 

     μια λάμψη ξαφνική μες το σκοτάδι

που ταξιδεύει στις αιώνιες

                      φρυκτωρίες των άστρων.

Συνέχεια →

Βασιλικός πολτός

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Σε μια ρωγμή του βράχου

      μινυρίζουν τ’ αγριοπερίστερα

                                    τα μυστικά τους

Τα μυστικά του έρωτα

          που αλέθονται στους βράχους

και γίνονται αστερόσκονη

               να φτερουγίζουν στ’ άστρα.

Συνέχεια →

Ένα κορίτσι περιμένει

Του Γιάννη Ποταμιάνου*
 

Ένα κορίτσι απόψε περιμένει

Στο ρουθούνι του

                   περασμένος ένας κρίκος

Στο αυτί του κρεμασμένο

                                   ένα σκουλαρίκι.

Συνέχεια →

Έμφυτες αρμονίες

Του Γιάννη Ποταμιάνου

1.

Είναι έμφυτη η αρμονία

στην πολυπλοκότητα

Είναι πολύπλοκες μορφές

τα σύννεφα

Παράξενα θεριά και δράκοι

πύρινοι

Συνέχεια →

Πόλη σιδηροδέσμια

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Χειμώνας ανερμάτιστος

                       στη βαρβάρωση παραδομένος

Κι ο ήλιος λυμφατικός

                                   κιτρινισμένος χαρταετός

                     που στριφογυρίζει   στο γαλάζιο

Ενεός μένει ο ποιητής,

                                      στην χαροκαμένη πόλη  

όπου πιο ελεήμονες απ’ τους ανθρώπους

                               είναι κάδοι σκουπιδιών της

  Συνέχεια →

Τ’ άλογα δεν πετούν

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τ’ άλογα σήμερα δεν πετούν

                                      απλώς καλπάζουν

δε έχουν πλέον φτερά στην πλάτη τους

                   ούτε ένα κέρατο στο μέτωπο  

Συνέχεια →

Ας περιμένουμε το βράδυ

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αχ πόσο βαρύ είναι αυτό το πρωινό

                     γέρνουν οι ώμοι, τρίζουν

Η μοίρα μας είναι γι άλλους ουρανούς

Είμαστε εμείς πουλιά στην καταιγίδα,

περιπλανώμενοι ιππότες στην στέρφα γη

Συνέχεια →

Ο μέγας πόθος

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Στέκονταν  στο φανάρι

                                      σιωπηλός

Στο δεξί του χέρι

                    κρατούσε ένα μαχαίρι

Συνέχεια →

Η Ανάσταση

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Είναι τόσο καλή η ζωή,
που φροντίζει για τον θάνατο
Μας δείχνει συνεχώς
την παρακμή της
Κύκλους κάνει το φεγγάρι
Αλλάζει πρόσωπα
και φάσεις
Γεννιέται και πεθαίνει
Κάθε μήνα
Συνέχεια →