Ομιλία στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – Οι 7 λόγοι του Σταυρού,                          13-04-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Νυν εδοξάσθη ο υιός του Ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ», Ιω., ιγ΄, 31.

Από την ημέρα που αμάρτησε ο άνθρωπος, πολλά φρικτά θεάματα είδε, βλέπει, και θα δει ο πλανήτης, αλλά το θέαμα που παρουσιάστηκε εκείνη την Mεγάλη Παρασκευή στην κορυφή του Γολγοθά, είναι το πιο φριχτό θέαμα όλων των αιώνων, που κρύβει μέσα του μια πελώρια αντίφαση, αδικία που δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό.

Γιατί Εκείνος που σταυρώθηκε ήταν ο αθώος, ο δίκαιος, ο  φτωχός, ο αναμάρτητος, ο άδολος, ο ευεργέτης, ο  αληθινός, ο γλυκύτατος…: «Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας αντί του ύδατος όξος, αντί μάνα χολή, αντί του αγαπάν με Σταυρώ με προσηλώσατε»… Και αυτό ισχύει διαχρονικά μέχρι σήμερα.

ΣΗΜΕΡΑ θάβεται ο υιός του ανθρώπου, δηλαδή ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο και μαζί του θάβεται και η Ζωή. «Εν Αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων», Ιω., α΄, 4. Χωρίς Αυτόν υπάρχει μόνο επιβίωση, (όπως και στα ζώα).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ των Βαΐων, Ιω., ιβ΄, 1-18**, 08-04-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου», Ιω., ιβ΄, 3

Τα   πάθη   τα   σεπτά

Σήμερα τα πρώτα σημάδια της Μεγάλης Εβδομάδας ανεβαίνουν στον ορίζοντα: «τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα,ως φώτα σωστικά, ανατέλλει τω κόσμω». Μιλάμε σε χριστιανούς, παιδιά της εκκλησίας, που κάνουν σταυρό χωρίς να ντρέπονται. Που ζουν την ζωή της εκκλησίας, όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε ο καθένας να είναι (εθελοθρησκεία), το κατά δύναμιν εν ταπεινώσει. Σήμερα βρεθήκαμε να ακολουθούμε, μαζί με την εκκλησία, τον όχλο, κρατούντες τα βάγια στα χέρια. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε δυο περιόδους του έτους, που είναι μεγάλες, την μεγάλη Σαρακοστή, που ξεκίνησε 2000 χρόνια από σήμερα και την Μεγάλη εβδομάδα. Που προτυπώθηκε 3500 χρόνια από σήμερα.

Αποφασίστηκε ο θάνατος του Ιησού

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Μρκ ι΄, 32-45**, 21-4-2013 

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ουκ οίδατε τι αιτείσθε», Μρκ. ι, 38.

Η ξύλινη σοκολάτα

Ένα παιδάκι 2-3 ετών έκλαιγε σπαρακτικά και χτυπιόταν μπροστά σε μια βιτρίνα ενός  ζαχαροπλαστείου. Αιτία μια υπερμεγέθης ξύλινη σοκολάτα καλοβαλμένη και προκλητική. Η μαμά εξηγούσε… Τίποτα… Τότε ο ζαχαροπλάστης δέχτηκε να την πουλήσει για να λήξη το θέμα. Το κόστος; Δύο δόντια του μικρού που πετάχτηκαν έξω, όταν άρπαξε και δάγκωσε με μανία την ξύλινη σοκολάτα. Θα πει βέβαια κανείς: Αυτά είναι παιδιάστικα καμώματα, τα παιδιά δεν ξέρουνε τι γυρεύουνε, δεν ξέρουνε τι ζητάνε. Και  είναι φυσικό λόγω ανωριμότητας και λόγω ελλείψεως πείρας.

Εμείς όμως  οι «μεγάλοι» ξέρουμε τι γυρεύουμε; Ξέρουμε τι ζητάμε; Δυστυχώς και σε μας το «φαινόμενο της ξύλινης σοκολάτας» είναι συνηθισμένο στην εποχή μας, για παιδιά 2—82 ετών, με αντίστοιχα αποτελέσματα ή και χειρότερα:

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ,

Μρκ, θ΄, 17-31,** 14-04-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν, ει μη εν προσευχή και νηστεία»,  Μρκ.θ 29.

Το επεισόδιο συνέβη όταν ο Χριστός ήταν επάνω εις το όρος Θαβώρ μαζί με τους τρείς μαθητές, και οι υπόλοιποι εννέα τον περίμεναν στους πρόποδες. Τότε ένας πατέρας έφερε τον υιόν του -που εδαιμονίζετο- στους εννέα, για να τον θεραπεύσουν. Οι μαθηταί απέτυχαν, και αυτό τους προβλημάτισε… Ήταν η πρώτη αποτυχία της πρωτόγονης Χριστιανικής Παιδείας χωρίς τον Χριστό. Ήλθε στη συνέχεια ο Χριστός και αφ’ ενός θεράπευσε τον νέον και αφ’ ετέρου τους εξήγησε τον λόγο της αποτυχίας τους.

Αποτυχία της παιδείας

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στη Γ΄ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ, της ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ, 07-04-2013, Μρκ η΄ 34-θ΄1**

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ός  γάρ αν επαισχυνθεί με και τους εμούς  λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των Αγίων», Μρκ, η΄38.                                                                                                               

Τι προβάλει η εκκλησία

Το σημείο του σταυρού, χωρίς τον εσταυρωμένο. Ως όπλον, πλήρες δυναμικό.  Αποτελεσματικό.

Πως πρέπει να γίνεται.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ,

ΜΡΚ, β΄, 1-12,** 31-03-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», Μτθ, θ΄, 2.

Η σημερινή περικοπή παρουσιάζει έναν παραλυτικό που τον σήκωναν 4 και τον κατέβασαν από την στέγη της οικίας μπροστά στον Χριστό. Στο θαύμα της θεραπείας του, ο Χριστός προτάσσει την παρουσία της συνειδήσεως με την φράση «θάρσει τέκνον (έχε θάρρος παιδί μου), αφέωνταί σοι αι  αμαρτίαι σου».

Την παρουσία της συνειδήσεως επισημαίνει και η εκκλησία μας στην θεραπεία του  παραλυτικού. Που επισημαίνει ότι μέγας  φόβος  τον  κατείχε, διότι η συνείδηση του τον πληροφορούσε, και πολύ σωστά, ότι οι αμαρτίες του θα εγίνοντο εμπόδιο στην θεραπεία του.

Τι είναι η συνείδηση

Συνέχεια →

Ομιλία στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, Κυριακή 25-03-2012,

ΛΚ, α΄, 24-38**

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο Άγγελος  Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν Ναζαρέτ»,

Λκ, α΄, 26

1^ον. Η δύσκολη αποστολή

Είναι αλήθεια ότι ο άγγελος εκείνη την ημέρα είχε αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή. Και τούτο γιατί η επιτυχία του ή η αποτυχία του θα ήταν μοιραία για το ανθρώπινο γένος, για πολλές χιλιάδες χρόνια. Γιατί, για να βρει ο Θεός την παρθένον, που ζητούσε μια γυναίκα σαν την Μαριάμ, πέρασαν 5508 χρόνια. Εκείνη την στιγμή η μοίρα της ανθρωπότητας κρεμόταν από μια γυναίκα (όχι από άνδρα).

2^ον. Πρωτοστάτης

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Ιω., α΄, 44-52**, 04-03-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Την άχραντoν εικόνα σου προσκυνούμε  Αγαθέ…»,

Τροπάριο Εορτής.

Δύο είναι οι θανάσιμοι εχθροί της εκκλησίας του Χριστού, δηλ. της Ορθοδοξίας: Η ειδωλολατρία (υλισμός) και ο ιδεαλισμός, που είναι φανερός ή κρυμμένος σατανισμός. Και οι δυο συγκρούστηκαν με την Ορθοδοξία και νικήθηκαν κατά κράτος,  ο ένας, ο υλισμός, το 313 μ.Χ. με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μέγας Κωνσταντίνος), και ο άλλος, ο ιδεαλισμός το 842 μ.Χ. με την αναστύλωσιν των Αγίων Εικόνων, (Εικονομαχία, επί Θεοδώρας Αυτοκράτειρας  και  Μεθοδίου του Πατριάρχου).

Η εικονομαχία άρχισε το 726 -730 μ.Χ.. Ο Λέων ο Ίσαυρος λησμόνησε ότι οι εικόνες ήταν τα βιβλία των αγραμμάτων, ότι ο άνθρωπος θα έχει πάντοτε ανάγκην των υλικών συμβόλων και η κατάχρησις δεν αίρει την νουνεχή χρήσιν: «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».

Συνέχεια →

OMIΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ της ΤΥΡΙΝΗΣ, Μτθ, στ΄, 14-21**, 17-03-2013  

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«…Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του πρωτόπλαστου Αδάμ», (Συναξάριο του Τριωδίου).

Εάν αυτό, δηλαδή την εξορία των  προγόνων μας από τον Παράδεισο, την θεωρούμε αιτία χαράς και ξεφαντώματος, τότε μοιάζουμε με τον σαλίγκαρο, που όταν ψήνεται στα κάρβουνα τραγουδάει, τότε είμαστε  άξιοι της τύχης μας. Ας είναι. Σήμερα η εκκλησία κάνει ανάμνηση νηστείας και όχι τελευταίας αποκριάς!! Η ιδιότυπη αυτή νηστεία, είναι εντολή προσωπική  του Θεού προς τον Αδάμ και είναι νηστεία προ της πτώσεως των Πρωτόπλαστων. Και κατά τον Μ. Βασίλειον «το ου φάγεσθε, νηστείας εστίν εντολή».  

Το περιστατικό έχει ως εξής: 

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΜΤΘ, κε΄, 31-46**, 10-03-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην

υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου», Μτθ, κε΄, 34.

Όταν ο άνθρωπος πρόκειται να μεταναστεύσει σε άγνωστη χώρα, εθελοντικά η υποχρεωτικά, αν είναι νουνεχής, θα φροντίσει να μάθει τρία βασικά πράγματα:

1^ον: πότε θα γίνει αυτό,

2^ον: πού θα πάει, και

3^ον: ποιους θα συναντήσει εκεί.

Και επειδή η κοινή μοίρα όλων μας είναι η μετανάστευση, και όχι μόνον των οικονομικών μεταναστών, θα πρέπει να αρχίσουμε -αν δεν αρχίσαμε ήδη- να σκεφτόμαστε σοβαρά πάνω σε αυτά τα ζητήματα.

Συνέχεια →