Το μάθημα των «Θρησκευτικών»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Δεν είναι μόνο τις τελευταίες ημέρες που το μάθημα των «Θρησκευτικών» στα σχολεία βρίσκεται στην επικαιρότητα. Πολλά χρόνια τώρα τίθεται ζήτημα περί της χρησιμότητάς του, αλλά τον τελευταίο καιρό είναι που λαμβάνονται και εφαρμόζονται αποφάσεις από την Πολιτεία περί του αν, πότε και πώς ένας μαθητής μπορεί να απαλλαγεί της υποχρέωσης παρακολούθησής του, αποφάσεις που φαίνονται λογικές. Επειδή όμως κατά τη γνώμη μου το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό, όπως δηλαδή εκ πρώτης όψεως φαίνεται, επιτρέψτε μου μια προσπάθεια ανάδειξης των πραγματικών του διαστάσεων.

Συνέχεια →

Τελικώς πάλι «μηδέν εις το πηλίκιον» (sic);

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τελικώς φαίνεται πως αυτή η παλαιά ρήση του αγράμματου πρωθυπουργού χαρακτηρίζει το πολιτικό μας παρόν, πολύ φοβούμαι και το πολιτικό μας μέλλον. Στο πολιτικό προσκήνιο εξακολουθεί η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από θέματα που δεν έχουν νόημα, αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά ζητήματα, δεν γίνεται καμιά ουσιαστική πολιτική συζήτηση, ούτε και καμιά σοβαρή πολιτική διεργασία που να αφορά στο μέλλον αυτού του τόπου. Καμιά σοβαρή πολιτική σκέψη, πρόταση, κατά τα φαινόμενα και πρόθεση, από κανέναν.

Συνέχεια →

Η ολική ανασύσταση μιας αποικίας

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε και καταστατικώς οργανώθηκε ως αποικία. Με αυτό ως δεδομένο πορεύτηκε στην Ιστορία, από τα μέσα του 19ου αιώνα και εξής. Όταν μάλιστα λέμε δεδομένο, δεν εννοούμε μόνο την πολιτική του οργάνωση, αλλά και το εξ αυτής εμπεδωμένο συλλογικό φαντασιακό. Ζούσαμε, ζούμε και μάλλον θα εξακολουθούμε να ζούμε με αυτό το φαντασιακό.

Συνέχεια →

«Δεν δικαιούμεθα διά να ομιλούμε»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τελικώς φαίνεται πως πράγματι «δεν δικαιούμεθα διά να ομιλούμε», όπως έλεγε ο Κουτσόγιωργας τις ένδοξες ημέρες του ΠΑΣΟΚ. Αν τώρα αυτή την μοίρα μας του προτεκτοράτου την αναμείξουμε με τις ιδιοτέλειες των κομματικών σχηματισμών, τότε το αποτέλεσμα σκοτώνει.

Ας δούμε μερικές αλήθειες, που εντέχνως αποκρύπτονται και διαστρέφονται από τα φιλότιμα εξυπηρετούντα τους χρηματοδότες τους τηλεοπτικά κανάλια:

Συνέχεια →

Η ανομολόγητη διακύβευση και η μυστική πολιτική

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες αφ’ ενός μιας λυσσαλέας  πολεμικής έναντι της κυβερνώσας παράταξης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κυρίως από τηλεοπτικούς σταθμούς[i], αφ’ ετέρου μια συζήτησης που έχει απολύτως αποπροσανατολιστεί από την πραγματική διακύβευση των «διαπραγματεύσεων» και των ανομολόγητων στόχων των δανειστών μας. Διακυβεύσεων πάντως που σποραδικώς ομολογούνται, αν όχι αμέσως, τουλάχιστον εμμέσως πλην σαφώς.

Συνέχεια →

Η δύσκολη αλήθεια και το δράμα του έντιμου πολιτικού

Του  Νικήτα Χιωτίνη*

Η περίπτωση του νεοελληνικού κράτους είναι ιδιόμορφη. Η νεότερη Ελλάς προήλθε από ανάγκη της Ευρώπης και της Ρωσίας να περιορίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και από ανάγκη της Δύσης να καλύψει το οντολογικό της κενό από τα αδιέξοδα της νεωτερικότητας. Στον ανταγωνισμό Ευρώπης – Ρωσίας υπερίσχυσε η Ευρώπη, που ολοκληρώθηκε γεωγραφικά αλλά και πνευματικά (αυτό είναι βέβαια αμφισβητήσιμο και αποτελεί θέμα ιδιαίτερης συζήτησης, αλλά καταδήλως αυτό επεδίωξε).

Συνέχεια →

Μεταναστευτικό ζήτημα: υποκρισία και ανοησία

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Επιτρέψτε μου σχολιασμό επί του ζητήματος των μεταναστών, «παρανόμων» και «νομίμων». Συντελείται μια άνευ προηγουμένου υποκρισία και επιδεικνύεται ασχετοσύνη και ανοησία από πλευράς πολιτικών ιθυνόντων, εγχωρίων και αλλοδαπών, των κρατών προέλευσης των μεταναστών συμπεριλαμβανομένων.

Συνέχεια →

Το bullying ως θρέμμα της νεωτερικότητας

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Με τον όρο νεωτερικότητα χαρακτηρίζουμε την περίοδο από τον 16ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, που σταδιακά οδήγησε σε αλλαγή της φιλοσοφικής θεμελίωσης της επονομαζόμενης Δύσης –ή δημιούργησε τη Δύση–, αν και όλα δείχνουν πως άλλαξε άρδην και τη φιλοσοφική θεμελίωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η νεωτερική πρόταση συνοψίζεται στην αποϊεροποίηση του Κόσμου, της ύπαρξης και του ανθρώπου, με την συνακόλουθη αλλαγή της νοηματοδότησης της καθημερινής ζωής και των προτεραιοτήτων της.

Συνέχεια →

Τα «παίγνια» και η ανεπάρκεια των σπιθαμιαίων

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το μέχρι τουλάχιστον τώρα μέγεθος των πολιτικών μας –τα τελευταία πολλά χρόνια– υπήρξε σπιθαμιαίο. Πρόκειται περί ευγενικού χαρακτηρισμού, αποφεύγοντας να μιλήσουμε για εξαγορασμένους και υποτελείς –παρά το ότι υφίστανται γι’ αυτό ντοκουμέντα. Αυτό αποδεικνύεται από τα τελευταία γεγονότα –και ασχέτως της κατάληξής τους: μέσα σε δύο εβδομάδες είδαμε πράγματα που πριν μας φάνταζαν αδιανόητα.

Συνέχεια →

Πανεπιστήμια: η απανθρωπία των διαγραφών και η διαστροφή του φιλελευθερισμού

Του Νικήτα Χιωτίνη* 

Το ότι η Παιδεία στη χώρα μας βαίνει από το κακό στο χειρότερο είναι ηλίου φαεινότερο. Για τη βασική εκπαίδευση των δημοτικών σχολείων και αυτήν του Γυμνασίου, δεν έχω ιδίαν άποψη, παρ’ ότι ακούω πως στα δημοτικά προωθείται η «ακουστική ορθογραφία»- επιφυλάσσομαι γι’ αυτό, όπως και για το ότι αυτό θα ακολουθηθεί από εκμάθηση χαράγματος συμβόλων σε πέτρες. Πάντως έχω εμπειρία διαφόρων κατά καιρούς «περίεργων» ιδεών, τινές των οποίων εφαρμόστηκαν: τις δεκαετίες -60 και -70 κυκλοφορούσε σαν ιδέα η υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου, στη συνέχεια καμιά δεκαριά βουλευτές άλλαξαν τη μορφή της γλώσσας καταργώντας τα πνεύματα και ευτυχώς όχι όλους τους τόνους, τη δεκαετία του -80 ανήκες στην επάρατο δεξιά αν έλεγες διακινδυνεύω αντί ρισκάρω, κ.λ.π..

Συνέχεια →