“Είναι το ΔΝΤ, ανόητε”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αξιοποιεί την υπόθεση των διαρροών για τις συνομιλίες των στελεχών του ΔΝΤ.

Εκείνο που προκύπτει από αυτή την υπόθεση –κατά τον κ. Τσίπρα– είναι ότι έχουμε το καλύτερο Μνημόνιο που είχαμε ποτέ!

 «Πολύ ευνοϊκότερη» η δική μας συμφωνία (αποφεύγει να το λέει «Μνημόνιο») ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας! Κι από πού προκύπτει αυτό; Μα από το γεγονός ότι τους «πολεμάει» το ΔΝΤ…

Συνέχεια →

Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Παρατήρηση 1^η: Τα Μνημόνια, με όποιο όνομα κι αν εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη, είναι η πολιτική που επέβαλαν οι υπαίτιοι της κρίσης για να ξεπεράσουν την κρίση που οι ίδιοι προκαλούν, μεταφέροντας τα βάρη και τις συνέπειές της στις πλάτες των ασθενέστερων.

    Στην πατρίδα η πολιτική αυτή είχε εξαρχής τριπλό στόχο:

Συνέχεια →

Το ΔΝΤ, ο ESM και τα παραμύθια του Τσίπρα

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Πρώτον: Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ στις ΗΠΑ και αμέσως μετά δήλωσε:

«(…) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο «κούρεμα» χρέους (…) Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».

Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας «φλέρταραν» με το ΔΝΤ. Ήταν τότε που εμφάνιζαν το ΔΝΤ σαν τον… «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Ήταν τότε που ανάμεσα στη Σκύλλα (ΔΝΤ) και στη Χάρυβδη (ΕΕ) έκαναν επιλογή υπέρ της πρώτης.

Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…

Συνέχεια →

Πλειστηριασμοί: Ο κ. Τσίπρας το ‘’τερμάτισε”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Ο κ.Τσίπρας, προεκλογικά, έλεγε αυτά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ, προεκλογικά, έλεγε αυτά:

Συνέχεια →

Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Πριν φτάσουμε στα ναζιστικά κατακάθια, πάμε πρώτα στη μήτρα που τα γεννά:

Το πριν

Έχουμε ένα κράτος που τότε, με τους μηχανισμούς του, τόσο τους Πόντιους όσο και τους Μικρασιάτες, τους αποκαλούσε «τουρκόσπορους». Και που για να επιβιώσουν τους πετούσε στα έλη και στις τρώγλες.

Η συνέχεια αυτού του κράτους  (εκτός αν υπήρξε κάποιου είδους «ασυνέχεια» του κράτους και δεν την καταλάβαμε) τους ίδιους ανθρώπους τους αποκαλούσε «Ρωσοπόντιους». Και τους στοίβαζε στα γκέτο του Λεκανοπεδίου και στα… απόμερα της Θράκης.

Οι εκπρόσωποι του «συνταγματικού τόξου» αυτού του κράτους είναι που τσακώνονται ποιοι σέβονται περισσότερο τον Ποντιακό Ελληνισμό και την ιστορική μνήμη της γενοκτονίας του.

Συνέχεια →

Δολοφόνοι!

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Αυτό που συνέβη χτες στη Λέσβο δεν ήταν ναυάγιο. Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Ό,τι παρακολουθούμε βδομάδες, μήνες, χρόνια τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο δεν είναι ατύχημα. Είναι ένα έγκλημα διαρκείας.

Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό. Και ο λόγος είναι πάντα ο ίδιος: Τα φράγκα!

Συνέχεια →

Ολαντρέου

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Σήμερα η στήλη είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη!

Πρώτον διότι εκείνα τα σύννεφα στις σχέσεις Ολαντ–Τσίπρα διαλύθηκαν. Οριστικά. Τι κι αν ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον Γάλλο πρόεδρο «Ολαντρέου», καταγγέλλοντάς τον πριν από δυο χρόνια ότι όπως ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αθετήσει τις «σοσιαλιστικές» του υποσχέσεις στην Ελλάδα, έτσι κι εκείνος, ο Ολάντ είχε αποδειχτεί αφερέγγυος απέναντι σε Γάλλους και Ευρωπαίους.

Συνέχεια →

Θέλετε ισοδύναμα;

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Όπως θα έχετε πληροφορηθεί στην Ελλάδα διαθέτουμε (δεύτερη φορά) «αριστερή» κυβέρνηση.

Που ναι μεν δεν κατάργησε τα προηγούμενα Μνημόνια, που ναι μεν στα προηγούμενα πρόσθεσε και το δικό της το τρίτο (το «αριστερό») Μνημόνιο, αλλά επειδή ακριβώς είναι «αριστερή» γι’ αυτό εκτός από Μνημόνιο έχει και… «παράλληλο πρόγραμμα».

Συνέχεια →

“Όχι”, “ίσως”, “ναι”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Πρώτο: Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν καθαρό, ήταν σαρωτικό και δεν επιδέχεται καμίας παρερμηνείας ως προς ένα τουλάχιστον σημείο του. Όποια κι αν ήταν η αφετηριακή βάση από την οποία ξεκίνησε ο κάθε ψηφοφόρος για να δηλώσει την άρνησή του στην υποταγή, στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία, το αποτέλεσμα είναι σαφές και είναι τούτο:

Ο ελληνικός λαός απέρριψε με εκκωφαντικό τρόπο κάθε προσπάθεια να του κολλήσουν τη ρετσινιά ότι ψήφισε με όρους αποδοχής του ραγιαδισμού και της εθελοδουλείας. Το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» με ό,τι μάσκα κι αν επιχείρησαν να το επιβάλουν οι ντόπιοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι υπέστη συντριβή.

Συνέχεια →