Με τον καθηγητή αναλώσιμο, εκπαίδευση δεν μπορεί να υπάρξει
Συνέντευξη της Μαρίας Δανιήλ*
Συζήτηση με την πρόεδρο της ΕΛΜΕ Ν. Σμύρνης, Καλλιθέας, Μοσχάτου Μαρίας Δανιήλ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εκπαιδευτικών. Τη συνέντευξη πήρε ο Στάθης Κουτρουβίδης.
*Τι σημαίνουν τα μέτρα όσον αφορά την παιδεία και τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση;
-Η εκπαιδευτική κοινότητα είναι αντίθετη στη λογική των περικοπών που ήδη έχουν αποφασιστεί, και με βάση τις πιστώσεις του υπουργείου Παιδείας. Άλλωστε, ό,τι είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός προεκλογικά ήδη εξανεμίζεται. Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η σύνθλιψη των εργασιακών σχέσεων και η περαιτέρω μείωση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση μέσα στο σχόλειο, τα παιδιά δεν μαθαίνουν, και το σύνθημα που προβάλλεται τα τελευταία χρόνια «το μαθαίνω πώς να μαθαίνω», δεν έχει κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Είχε υποσχεθεί επίσης, κατά την προεκλογική περίοδο ένα δις προς την εκπαίδευση, το οποίο βέβαια επ' ουδενί σήμερα, δεν αναφέρεται, ούτε βέβαια συζητιέται το αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας σχετικά για το 5% του ΑΕΠ. Όλα αυτά σημαίνουν χωρίς αμφιβολία, την πλήρη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και της συνολικής του λειτουργίας.
*Με τη δραματική μείωση των ποσών που κατευθύνονται προς την εκπαίδευση, δημιουργούνται τεράστια κενά προσωπικού. Πώς σχεδιάζει η κυβέρνηση να τα καλύψει;
-Η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια φιλολογικού τύπου συζήτηση, υποστηρίζοντας ότι τάχα, κενά δεν θα υπάρξουν τον Σεπτέμβριο. Αυτή η επιλογή της κυβέρνησης βασίζεται στην εκτίμηση ότι υπάρχουν πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες. Αυτό ακόμα και αν είναι σωστό, έχει σημασία να τονιστεί ότι είτε καλύπτουν σημαντικές ανάγκες είτε εξυπηρετούσαν τις κομματικές λογικές των δύο μεγάλων του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, η κυβέρνηση αποφεύγει να μιλήσει για προσλήψεις για παράδειγμα, στο διοικητικό προσωπικό του υπουργείου Παιδείας. Το πρόβλημα επομένως, δεν θα λυθεί με αυτόν τον τρόπο, διότι θα αντιμετωπίσει πρόβλημα η λειτουργία των υπηρεσιών στους οποίους ανήκαν οι αποσπασμένοι. Την ίδια στιγμή όμως, και αυτό δυστυχώς είναι πιο επικίνδυνο, έχει εξαγγείλει ότι θα μειώσει δραστικά τους αριθμούς τόσο των ωρομίσθιων και αναπληρωτών όσο και του υπάρχοντος μόνιμου προσωπικού, θεωρώντας ότι πρόκειται για υπεράριθμο. Εμείς ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουμε τεράστια κενά εκπαιδευτικού προσωπικού, με αποτέλεσμα τα κενά αυτά όχι μόνο να μειωθούν αλλά να αυξηθούν.
Στο σχέδιο μάλιστα εντάσσεται η ρύθμιση το υπουργείο τους θεωρούμενους υπεράριθμους εκπαιδευτικούς να είναι σε θέση να τους μετακινεί όχι με βάση ορισμένα κοινωνικού τύπου κριτήρια, αλλά όπου θεωρεί ότι έχει ανάγκες.
Με αποτέλεσμα, εκπαιδευτικοί που είναι υπεράριθμοι να μετακινούνται όχι μόνο στο πλαίσιο του ίδιου νομού, αλλά, ακόμα και εκτός νομού. Οι εκπαιδευτικοί με αυτόν τον τρόπο γίνονται ένας περιφερόμενος θίασος.
Τι θα βιώνει επομένως ο απόφοιτος των εκπαιδευτικών σχολών;
Θα βιώνει την απόλυτη ανασφάλεια. Η υπουργός και η κυβέρνηση κρατά εφόρου ζωής ομήρους τα παιδιά που θα ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Η ανασφάλεια θα είναι εντυπωσιακή.Οι απόφοιτοι των σχολών θα συνεχίζουν να ψάχνουν να βρουν εκπαιδευτικά εφόδια για να γίνουν ακόμα πιο προσοντούχοι, μήπως και τυχόν διοριστούν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η ανεργία όλο και περισσότερο θα γιγαντώνεται.
*Προβλέπεται σημαντική μείωση προσωπικού, αναζήτηση χρημάτων, άρα μιλάμε για πλήρη υποβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού;
-Το πολυνομοσχέδιο στηρίζεται ακριβώς στο σύμφωνο σταθερότητας. Το πρόταγμα του υπουργείου είναι πρώτα ο μαθητής. Πώς όμως θα είναι πρώτα ο μαθητής, χωρίς την εργασιακή ασφάλεια στους εκπαιδευτικούς. Ήδη η υπουργός έχει μιλήσει για 17.000 χιλιάδες λιγότερες θέσεις εκπαιδευτικών. Ένα κομμάτι του κλάδου θα μείνει χωρίς δουλειά. Μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο που ο καθηγητής αντιμετωπίζεται ως αναλώσιμος, εκπαίδευση δεν μπορεί να υπάρξει. Θα υπάρχει ένα ασφυκτικό εκπαιδευτικό πλέγμα στους ανθρώπους που θα επιλέξουν να μπουν στην εκπαίδευση. Το πτυχίο δεν αρκεί, χρειάζεται πιστοποιητικό εκπαιδευτικής επάρκειας, ούτε αυτό θα είναι αρκετό, θα χρειάζεται ακόμα να περάσει μια και δύο φορές από τον ΑΣΕΠ, ούτε αυτό θα είναι αρκετό, θα χρειάζεται να έχει μεταπτυχιακά ή και ξένες γλώσσες. Ακόμα και αν καταφέρει να διοριστεί, θα επικρέμεται πάνω του ο ορίζοντας της απόλυσης, καθώς ύστερα από δύο χρόνια θα πρέπει να αξιολογηθεί και αν κριθεί ακατάλληλος, θα αναγκάζεται να αποχωρήσει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το δρόμο του αγώνα, προκειμένου να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας. Ήδη έχουν εξαγγελθεί απεργιακές κινητοποιήσεις και γενικές συνελεύσεις για να δούμε πώς θα προχωρήσει η αντιπαράθεση. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πώς και πόσο θα εκφραστεί αυτή η αντιπαράθεση. Η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει με τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, για να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση.
*Η ίδια φιλοσοφία διέπει και το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας;
-Τα πράγματα δυστυχώς γίνονται πολύ πιο επικίνδυνα με το πολυνομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας, καθώς με αυτό παραπέμπεται η εκπαιδευτική λειτουργία στο πλαίσιο ενός σχολείου προσιδιασμένου ακόμα περισσότερο από ό,τι είναι σήμερα στις ανάγκες της αγοράς. Η κ. Διαμαντοπούλου μέσω αυτού προσπαθεί να προωθήσει την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Αυτό σημαίνει ότι θα κληθούν να αξιολογήσουν το κάθε σχολείο οι σύλλογοι των καθηγητών. Η πρώτη προτεραιότητα της σχολικής μονάδας θα είναι η ανάγκη εύρεσης χρημάτων και πόρων. Αυτό θα οδηγήσει με τη σειρά του στην προσπάθεια εξεύρεσης πόρων είτε με τη συμβολή των γονέων είτε τη σύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά, ακόμα και για τις λειτουργικές ανάγκες του σχολείου. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα θυμίζει σε τίποτα ούτε αυτό το κακό εκπαιδευτικό σύστημα που ολόκληρες γενιές ανθρώπων γνώρισαν.
* Η Μαρία Δανιήλ είναι πρόεδρος ΕΛΜΕ Καλλιθέας – Ν. Σμύρνης – Μοσχάτου.
ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ, 2/5/2010
