Η πρασινοφρουρού στη χώρα της Παλλάδας
Του Στάθη Σταυρόπουλου
Αυτοί οι ισχυροί, όπως η κυρία Νάνα Μούσχουρη, και αυτοί οι πολιτικοί, όπως η υφυπ. Εσωτερικών κυρία Τζάκρη, οίτινες δίνουν από το περίσσευμά τους υπέρ πατρίδος, όχι μόνον είναι υποκριτές, όχι μόνον η πράξη τους είναι ατελέσφορη, αλλά προσέτι χτυπούν τον λαό πισώπλατα!
Προσπαθούν τάχα να δώσουν το «καλό παράδειγμα», αυτοί που τα έχουν όλα σε εκείνους που δεν έχουν τίποτα, ώστε να αποστερηθούν οι τελευταίοι απ' το υστέρημά τους κι άλλο! Και μάλιστα εθελοντικώς.
Κι όχι μόνον! Αλλά να νοιώθουν κι άσχημα, αν δεν τα καταφέρουν.
………………………………..
Είναι αηδιαστικό, όταν προσπαθούν οι Δυνατοί από θέσεως ισχύος κι αφ' υψηλού να παραστήσουν ότι έχουν το ηθικό ανάστημα να παραδίδουν στον λαό χρηστομάθεια.
Μάλιστα ούτε ως ευεργέτες του χιλιάρικου μπορεί να τους εκλάβει κανείς, ούτε καν ως φιλάνθρωπους έστω της βιτρίνας. Απλώς κομιλφώ εχθροί του λαού είναι σε στιγμές κρίσιμες για την πατρίδα και τις τύχες των ανθρώπων της, του μέλλοντός της, των νέων….
Από καιρό ζούσαν στην πόλη ανάμεσά μας οι κύκλωπες -αυτοί που έχουν ένα μάτι βλέπουν έναν δρόμο κι έχουν μονή σκέψη.
Ρηχοί στην καρδιά και υπηρέτες του φόβου, αλλά από καλές δρακογενιές ιερέων και τιμητών, πάντα μέσα στα πόστα και τα άδυτα πήραν σιγά – σιγά το πάνω χέρι από τους γεωργούς και τους μαστόρους, τους τεχνίτες και τους άγνωστους στρατιώτες, τους ποιητές και τους πολίτες κι άρχισαν να μαγαρίζουν τους ναούς και τις οικίες.
Εχθροί γεννημένοι μέσα στην ίδια τους την πόλη, δεν χρειάσθηκε καν να την πολιορκήσουν, αλλά εκ των ένδον, πότε με κολακείες – αρέσκεται σ' αυτές ο λαός – και πότε με εξαγορές
πήραν την αγορά στα χέρια τους κι άρχισαν τη δική τους αρχιτεκτονική, τη δική τους
δήλωση εξουσίας να χτίζουν στην καρδιά της πόλης, στης Αθήνας μες στο κέντρο. Βέβηλοι από ευχαρίστηση, (διότι μήτε τύραννοι, μήτε μεγάλοι δημαγωγοί, μήτε θηρία ήταν, αλλά ανθρωπάρια) πάνω στο πολυάνδρειο το πρώτον έστησαν το δικό τους οικοδόμημα χωρίς όνομα, έναν ναό παντός ρυθμού, που υψωνόταν όλο και πιο ψηλά προς τον ουρανό σαρδανάπαλος κι ατσούμπαλος, χλιδάτος, όλο σινιέ λιλιά πρώτος όροφος το χρηματιστήριο δεύτερος οι υποκλοπές τρίτος τα ομόλογα τέταρτος οι μίζες πέμπτος η διαπλοκή στα ψηλά η διαφθορά στα χαμηλά έκτος το ξεπούλημα των τιμαλφών του Δήμου έβδομος -κι όλο ανέβαινε ο ναός, εφτά φορές ψήλωνε και απλωνόταν ο κάθε όροφος – έβδομος οι εξεταστικές επιτροπές όγδοος ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ένατος – κι όλο ανέβαινε ο ναός εννιά φορές ψήλωνε κι απλωνόταν ο κάθε όροφος – ένατος τα βατοπέδια, η Ζήμενς, η Ντόυτσε Τέλεκομ, η COSCO, η Ολυμπιακή ήρθε και βάρυνε το οικοδόμημα χωρίς όνομα ήρθαν και έσκασαν τα έγκατα της γης από κάτω του, αλλά το ίδιο απλωμένο πια σ' όλη την πόλη σαν χταπόδι, συνέχιζε να στέκει όρθιο, σαθρό μεν ετοιμόρροπο δε, αλλά κυρίαρχο.
Στους βωμούς του καθημερινώς καθαιρούνται οι λέξεις ατιμάζεται κι αλυσοδένεται η εργασία σκλαβώνονται οι έφηβοι πριν να δώσουν τον όρκο του πολίτη, συμποσιάζονται οι ουτιδανοί και οι προδότες, σιτίζονται τα παπαγαλάκια και η σιωπή των διανοουμένων, στους κρεμαστούς κήπους του με τα καλά ρεστωράν παίρνουν τον καφέ τους οι υπουργοί και οι εκατοντόσες άγιες οικογένειες, στις μπουτίκ που ψωνίζουν ακριβά ρούχα οι φοροφυγάδες, οι φιλάνθρωποι και οι άνθρωποι του ενός βιβλίου.
Κι όλο χτίζονται και νέοι όροφοι.
Στον δέκατο, επί εφτά, επί εννιά και επί δέκα, πολύ ψηλά πια, χαμένον στα σύννεφα και κοντά στον Θεό κατέρχονται και κατοικούν οι Επικυρίαρχοι αυτοί που ξέρουν τι πρέπει να κάνουμε που μας δίνουν εντολές και σχεδιάζουν τη μόρφωσή μας, το έχειν μας αυτοί που κάνουν τη διαλογή μας σε αμνούς κι ερίφια (με πιο χρήσιμα τα βόιδια).
Κι έτσι, με τα χρόνια – όχι πολλά, τριάντα χρειάσθηκαν για να ξεχαστούν τα ηρωικά τρωικά και τα ποτέ πια πόλεμος ξανά, τα οκτάωρα και το έστειλα στο κόμμα δέκα μάρκα ακόμα – τώρα δεινόσαυροι και γύπες φυλάνε τους κύκλωπες στα ιερά δώματα και τα ανάκτορα του οικοδομήματος χωρίς όνομα.
Κι εκεί στα πάνσεπτα τρίκλινα παίζονται οι κωμωδίες: ο Ποκοπίκος ή Πιπίνος ο Μικρός που ενεδύθη τον Αγαμέμνονα χωρίς να πάει σφαχτός, ο Κωστάκης που έκανε τον Καρλομάγνο και τώρα ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' που κάνει τον Κόναν τον Βάρβαρο με αυτούς που θεωρεί κορόιδα και τον Χατζατζάρη στα λαμόγια.
…………………………….
Μια φαιοπράσινη φρουρά και εκατό πεμπτοφαλαγγίτες στα ΜΜΕ κάνανε τη διαφορά – οι αργυρές λόγχες που έλεγε ο Φίλιππος για τους πληρωμένους, μια πέννα ίσον ένα σύνταγμα δραγώνων που έλεγε ο Ναπολέων.
***
Τώρα, έχοντας επιστρέψει πάλι κάτω απ' τη γη τα παιδιά του Ερεχθέα, σκάβουν κι άλλα λαγούμια στο Λαύριο, πιο βαθειά, σαν τάφους να βγάλουν κι άλλο χρυσάφι για τους Δυνατούς…
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 6.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία, Σάββατο 6 Μαρτίου 2010, Έντυπη Έκδοση, http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=138530
