Ύμνος στην ελευθερία…
Του παπα Ηλία Υφαντή
Η σημερινή γιορτή, του Αγίου Ελευθερίου, είπε ο παπάς, είναι-σε όλες τις παραμέτρους της- ένας ύμνος στην ελευθερία.
Για ποιον ύμνο πρόκειται και για ποια ελευθερία; Γιατί βέβαια θα μπορούσαν κάποιοι να πούνε ότι εμείς γνωρίζουμε τον «Ύμνο στην ελευθερία», απ' τους Τούρκους, που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολομός.
Ε, λοιπόν, ο ύμνος της σημερινής γιορτής μας μιλάει για την απελευθέρωση απ' την τουρκισία (όπως την έλεγε ο Κοραής) της αδικίας:
«Διώξαμε έλεγε ο Κοραής, τους Τούρκους, αλλά κρατήσαμε την τουρκισία τους»!…
Και πρώτα-πρώτα το αποστολικό ανάγνωσμα, που αναφέρεται στην εποχή του εστεμμένου κακούργου, του Νέρωνα:
Ο οποίος είχε συλλάβει και φυλακίσει τον Απόστολο Παύλο, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Άδικο, που ωστόσο οι νομικοί μας το λένε Δίκαιο. Παρόλο που υποδουλώνει τους ανθρώπους και καταστρατηγεί τα δικαιώματά τους, στο όνομα των συμφερόντων και των προνομίων των αδικητών τους…
Πόνος και οδύνη κατακλύζουν την ψυχή του φυλακισμένου, καθώς βλέπει με ποιο τρόπο, όχι μόνο οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι αντιμετώπιζαν την άδικη νομιμότητα και τη φυλάκισή του, αλλά και κάποιοι απ' τους χριστιανούς. Οι οποίοι απέφευγαν να τον επισκεφτούν στη φυλακή . Και μάλιστα, όχι μόνο από φόβο, αλλά και από ντροπή.
Αποστροφή, που, σε τελική ανάλυση, αντανακλούσε στο πρόσωπο, όχι μόνο του Παύλου, αλλά και του ίδιου του Χριστού. Ο οποίος χλευάστηκε και διαπομπέφτηκε και σταυρώθηκε στο όνομα της ρωμαϊκής και προπάντων της εβραϊκής κακουργίας.
Η οποία (κακουργία και διαστροφή) διαφαίνεται, συνέχισε ο παπάς, και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής γιορτής:
Πεινούσαν, λέει το Ευαγγέλιο, οι μαθητές του Χριστού. Και τρίβοντας με τα χέρια τους τα ωριμασμένα στάχυα, έτρωγαν τον καρπό.
Και οι φαρισαίοι, που τους ακολουθούσαν σαν τις σκιές τους, είπαν στο Χριστό:
-Δεν βλέπεις, που οι μαθητές σου παραβαίνουν το νόμο, που απαγορεύει την εργασία του Σαββάτου!
-Ξεχνάτε, τους είπε ο Χριστός, τι έκαμε ο Δαβίδ, όταν πείνασε;
Πως μπήκε στον οίκο του Θεού και πήρε τους άρτους της προθέσεως και έφαγε και έδωκε και στους συντρόφους του! Παρότι ο νόμος λέει ότι μόνο οι ιερείς επιτρέπεται να τρώνε τους άρτους της προθέσεως και κανένας άλλος…
Και ασφαλώς δεν είστε σε θέση να καταλάβετε ότι ο νόμος δεν είναι αφεντικό του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος αφεντικό του νόμου. Και πως δικαιοσύνη έχουμε μόνο, όταν οι νόμοι υπηρετούν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ενώ, όταν υπερτιμούμε το νόμο, για να υποτιμούμε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, διαπράττουμε ύβρη και αδικία….
Μέσα στα πλαίσια της ύβρης αυτής και της αδικίας μπορούμε να κατανοήσουμε, κατέληξε ο παπάς, και το μαρτύριο του Αγίου Ελευθερίου. Και τόσων άλλων μαρτύρων και σοφών…
Που έπεσαν θύματα της νομικής κακουργίας. Επειδή αγωνίζονταν, για την ελευθερία του ανθρώπου από τη σκλαβιά της αδικίας.
Προπάντων της νόμιμης. Που είναι άπειρα καταχθονιώτερη και σκανδαλωδέστερη σε σύγκριση με την παράνομη…
Γιατί φοράει υποκριτικά το προσωπείο της Δικαιοσύνης…
Παπα-Ηλίας, 15-12-2009
Υ.Γ. Χρόνια πολλά στους Ελευθέριους και τις Ελευθερίες…
http://papailiasyfantis.blogspot.com
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: papailiasyfantis@cmail.com
