Οι μυρωδιές του κόσμου

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Στα ποιήματά μου θα κολλήσω

γραμματόσημα

Συλλεκτικά και ακριβοθώρητα

Φυλακισμένα σε άλμπουμ

Που ποθούν να ταξιδέψουν

 

Τα ποιήματά μου θα στείλω

Σε όλες τις πολιτείες

του κόσμου

Σε ψεύτικους παραλήπτες

Για να επιστραφούν στον ποιητή

 

Έτσι σφουγγάρια ψυχής

θα γίνουν

Που θα ρουφήξουν τις μυρωδιές

του κόσμου

και τις γεύσεις του

Και όταν κάποτε επιστρέψουν

Θα τα μυρίσω ένα – ένα

σχολαστικά

σαν καθαρόαιμο λαγωνικό

θα γλύψω τους στίχους

Για να φτιάξω νέα ποιητική

συλλογή

Με τις μυρωδιές του κόσμου

και τις γεύσεις του

πού ανόθευτες παραμένουν

ακόμα

Με ποιήματα μουσκεμένα

με οσμές

Από τα μπαχάρια και την φτώχια

της Ινδίας

Από την εξαθλίωση του Πακιστάν

Και τα πορνεία των Φιλιππίνων

Με ποιήματα ποτισμένα

με πετρέλαιο και αίμα

της Βαγδάτης

Με ποιήματα που μυρίζουν θάνατο

της Καμπούλ

Έχει μυρωδιά ο θάνατος

Ας λένε πως είναι διάφανος

και άοσμος

 

Και αφού ξεχειλίσει ο νους μου

από τις τις μυρωδιές

του κόσμου

Θα ανοίξω τα παράθυρά μου

και θα σταθώ στο μπαλκόνι

απαγγέλλοντας

Για να πνιγεί η πόλη

από τα δύσοσμα νέφη

Της μιζέριας και του πόνου

Της αρρώστιας και του θανάτου

Να πάψει πια η υποκρισία

της άγνοιας

να λειτουργεί ως τεκμήριο

αθώωσης

 

                                        3 Οκτωβρίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος