Ομίχλη στα Καλάβρυτα και πάλι…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ζέστη πολλή το καλοκαίρι του ‘43

στις πλαγιές των Καλαβρύτων,

τις μέρες του θεριστή.

*****

Στα εργαστήρια όμως των ολοκαυτωμάτων

ναζιστές αιμοβόροι σχεδιάζουν,

με αίμα αθώων, συνετών κι ανήμπορων

να κάμψουν της αντίστασης το φρόνημα.

*****

Περνά το φθινόπωρο,

έχει κι ο θερισμός κι ο τρύγος τελειώσει,

τα πρόβατα πάλι ετοιμάζουν νεογέννητα.

*****

Επιλεγμένη μεραρχία προχωρά

με σχέδιο κρυφό, με αίμα ήσυχων κι αμάχων

να στρέψει γείτονες κι επόμενους

ενάντια στους ανυπόμονους αντάρτες…

*****

Καλάβρυτα, Δίστομο, Κομμένο,

κι αλλού, κι αλλού, τ΄ άπαρτα βράχια

της χώρας, αυτής που ‘ στειλε ανοιξιάτικα

τους ναζιστές στη ρώσικη αρκούδα για την ήττα.

*****

Επιλέχτηκαν παιδιά, μανάδες κι άντρες,

σπίτια, μονές και πίστη να πενθήσουν

και μίσος οριζόντιο να θρέψουν ως τελευταία ευκαιρία.

Οι άπλυτοι αντάρτες ή οι γερμανοί ναζίδες

ήταν οι οχθροί, σκέφτηκαν τα μυαλά τα θολωμένα.

*****

Το ίδιο σήμερα απελπισμένοι μικροαστοί

το δάχτυλο κουνάν χωρίς φειδώ σ’ εκλεγμένους

για ευθύνη, φθορά και λάθη,

μη διακρίνοντας αγνούς και διεφθαρμένους,

ενώ τους φασίστες σπρώχνουν απ’ το φουγάρο…

 *****

Ομίχλη εκείνη τη Δευτέρα σκέπαζε πυκνά

και κάμπο και σπίτια και μυαλά

των Καλαβρύτων, τα τραγουδημένα μέρη.

*****

Ομίχλη και προχτές απλώθηκε στην πυκνή

από κορμιά, όμως αραιή από τη ζυγαριά του δίκαιου,

από σοφία μνήμης και πορείας, έρημη αίθουσα.

Γιατί πάλι ο πόνος επιλέγεται το θάρρος να καλύψει;

 *****

Μια αντίσταση πάλι, κι όχι μόνο εθνική,

αφήνοντας δόσεις, χρέη, κάρτες και χαρτιά

μπορεί αμάχους, ανέργους, μισθωτούς

σε δρόμο ανάτασης κι ελευθεριάς

να οδηγήσει χωρίς παράσημα κι ελπίδες φρούδες,

μακριά απ’ όσους Δαναούς τους φίλους κάνουν,

αρκεί τη μνήμη να γείρουμε από τη μεριά του δίκιου.

Πάτρα, 16-12-2013