Αλληλοδιάσωση
Του Λευτέρη Κουσούλη*
Ο Κρίστιαν ήταν περήφανος για το μικρό του σκάφος. Το είχε μόλις αποκτήσει από τον καπετάν-Δημήτρη – χρόνια και χρόνια στη θάλασσα – που με μεράκι ναυτικού είχε δώσει δύναμη και ζωή στο παλαιό σκαρί.
Η μέρα ήσυχη και ο καιρός καλός. Ευκαιρία για τον Κρίστιαν να κάνει ένα μικρό δώρο στους καλεσμένους του. Μια βόλτα Λαφονήσι και τα Κύθηρα. Ένα μικρό όνειρο για τους φίλους του από τη Βόρεια Ευρώπη που σπάνια ένιωθαν το ελληνικό καλοκαίρι, τον λακωνικό ήλιο και τη φωτεινή όψη παρόμοιου τόπου.
Με φανερό τον ενθουσιασμό και τον Κρίστιαν στο τιμόνι, η μικρή παρέα άφησε πίσω της το λιμάνι, ανυποψίαστη για τα μικρά σημάδια του καιρού, που ψιθύριζαν την ερχόμενη αλλαγή του. Οι ώρες περνούσαν και τα σημάδια του καιρού δυνάμωναν. Ο Βοριάς δυνατός. Η θάλασσα δύσκολη.
Την αμέριμνη παρέα που αγνάντευε τη θάλασσα στο καλοφαγείο «Ο Μπάμπης», γεμίζει ανησυχία ο ερχομός του καπετάν-Δημήτρη. Σχεδόν φοβισμένος, σχεδόν έντρομος, ζητάει βοήθεια: «Έμεινε ο Κρίστιαν από μηχανή. Ακινητοποιήθηκε πίσω από το Λαφονήσι. Πρέπει να τον ρυμουλκήσουμε» .
Τέτοιες στιγμές αναστατώνουν τους ψαράδες που φέρνουν στο νου τους ιστορίες και περιπέτειες, που φαντάζονται κινδύνους και επινοούν λύσεις και σωτηρία. Σε λίγα λεπτά το κόκκινο καΐκι , με τον καπετάν-Δημήτρη «οδηγό», έβγαινε από το λιμάνι σε αναζήτηση του Κρίστιαν και των επιβατών της «Ελβετίας». Παρά την τεχνική βεβαιότητα της εποχής, το στίγμα του Κρίστιαν δεν μπορούσε να εντοπιστεί. Πλέοντας νότια, η ελπίδα της τυχαίας συνάντησης δυνάμωνε την εγρήγορση του καπετάνιου που ένιωθε, όσο ο καιρός δυσκόλευε, πιο βαριά την αποστολή του.
Μετά από αρκετή αναζήτηση, φάνηκε από μακριά ο «ακυβέρνητος» Κρίστιαν, με τα χέρια υψωμένα σε κίνηση χαράς και ανακούφισης. Τον χαιρετίσαμε με τη σύγχρονη μπουρού και σε λίγο, δεμένος με ασφάλεια πια στο κόκκινο σκάφος, στεκόταν στην πλώρη της «Ελβετίας», περήφανος, αν και δεύτερος στη μικρή νηοπομπή. Η πείρα του καπετάν-Δημήτρη – γενιές ψαράδων – έδωσε σε λίγα λεπτά και πάλι ζωή στη μηχανή, με τα χειροκροτήματα της θαλασσινής παρέας να επιβραβεύουν τη ναυτική τέχνη του. Πλέοντας παράλληλα τα δύο καΐκια, έστελναν το ένα στο άλλο μηνύματα ασφάλειας και σιγουριάς στο κύμα του δυνατού βοριά. Στο ήρεμο πέρασμα της Ελαφονήσου, ταξίδεψαν πλάι πλάι, σαν αχώριστοι από καιρό φίλοι με τα χέρια περασμένα στους ώμους.
Μα το κόκκινο καΐκι έχει ξαφνικά πρόβλημα. Καπνός στη μηχανή, διαρροή πετρελαίου! Μικρός κίνδυνος για τους έμπειρους ναυτικούς, νέα όμως μεγάλη ανησυχία για τους φίλους του Κρίστιαν. Χωρίς πολλές σκέψεις ο καπετάν-Δημήτρης, που είχε βρεθεί για ασφάλεια στο τιμόνι της «Ελβετίας», ρυμουλκεί γρήγορα-γρήγορα το κόκκινο καΐκι, και σαν θαύμα που μόνο η θάλασσα γεννάει, η σειρά της μικρής νηοπομπής αλλάζει. Και σε λίγο, ο Κρίστιαν στην κεφαλή, μπαίνει στο λιμάνι έχοντας σχεδόν ξεχάσει τη μικρή περιπέτεια.
Ο Μπάμπης σε λίγο φρόντιζε για το κέρασμα. Και η παρέα έπλαθε με λέξεις την πρωινή εμπειρία. Να νιώθει τον καιρό, να ακούει τον κίνδυνο, να ακουμπάει στην κουπαστή του άλλου. Μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, οι ιστορίες για περιπέτειες, κινδύνους και διασώσεις έσπαζαν το φράγμα της λογικής.
10-9-2013
