Εσπερινές ιχνηλασίες …

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

για τα αστέρια;

Το βράδυ ψάχνουμε

τα μυστικά των αστεριών

Τα βράδια υφαίνουμε

των ουρανών τους μύθους

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

για την απεραντοσύνη;

Για την γεωμετρία του ουρανού;

Για πλανήτες μακρινούς ;

Για μυστικά και θρύλους;

 

Την νύχτα ανοίγουν  

στην καρδιά μας οι πληγές

παίρνουν φωτιά αισθήματα και πάθη

Την νύχτα νοιώθουμε απλά

Πως είμαστε νοήμων φως,

Του σύμπαντος η αυτογνωσία

 

Τη νύχτα γινόμαστε παιδιά

της φαντασίας και των αστεριών

Σκιές στο φως ασήμαντων φεγγαριών,

Χιλιοτραγουδισμένων

Από μονότονα τραγούδια τζιτζικιών

Δεσμώτες στο καβούκι

Του χωροχρόνου

 

Ποιος νοιάζεται την ημέρα,

για  τους περιορισμένους ορίζοντες,

των αισθήσεων και του μυαλού μας;

Για την ανάγκη να καλύψουμε  

την ανεπάρκειά μας,

με ηλεκτρονικά μάτια και μυαλά;

Υποκλινόμενοι στις άλγεβρες της λογικής

Και στους ψηφιακούς αλγόριθμους

 

Ποιος νοιάζεται την ημέρα,

για συναισθήματα και ψευδαισθήσεις;

Για τις προσπάθειες υπέρβασης

του τετριμμένου;

Για τις διεξόδους στις αντιφάσεις

των αιτιοτήτων;

 

Την νύχτα ζούμε τις ψευδαισθήσεις,

Του σύμπαντος,

σε αστεροσκοπεία και δορυφόρους.

Κομπλεξικοί θεοί

Που αισθανόμαστε την ανεπάρκειά μας

Βαδίζουμε στους  Σισύφειους δρόμους

Της επιστήμης

Και λυτρωνόμαστε με ελπίδες ανέλπιδες 

Γι' απαντήσεις ανυπόστατες

 

Την νύχτα απολαμβάνουμε

Το  δέος της τραγικότητάς μας

Ψάχνουμε την αθανασία μας

Στην τέχνη και στα ποιήματα

Οργανώνοντας την άμυνά μας

Απέναντι στην τρέλα

 

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

για τα αστέρια;

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

Για τέτοιες σκέψεις;

Την ημέρα διεκπεραιώνετε η ζωή

Και την νύχτα πλουτίζεται

Με ερωτήματα και όνειρα

Που ανοίγουν τις πόρτες

Της συνείδησης και του ασυνείδητου

Και μας φωτίζουν

 

                                                                 25 Ιουλίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος