Ρυπαροί…
Του παπα Ηλία Υφαντή
Μας το είπε ο αξιότιμος κ. Χριστοφοράκος: Ότι, δηλαδή, λάδωσε την πλειοψηφία (152-153) των βουλευτών και περίπου μια ντουζίνα υπουργών.
Δεν θεωρείτε αξιόπιστο-μια και υπήρξε λαδωτής-τον κ. Χριστοφοράκο;
Είναι και η ηθοποιός κ. Μάρω Κοντού, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας! Η οποία σε ερώτηση του Δημοσιογράφου κ. Τέρενς Κουΐκ σχετικά με το ποσοστό διαφθοράς, μεταξύ των εθνοπατέρων, είπε πως ανέρχεται στο 60-70%. Και βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για αριστερή ιδεοληψία! Άλλωστε…
Δεν μας το επιβεβαιώνει τα παραπάνω το τεράστιο δημόσιο χρέος; Το οποίο έχει υποθηκεύσει και υπονομεύσει το μέλλον του ελληνικού λαού για γενεές γενεών! Ή τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων! Ή η ληστρική ακρίβεια και η τραπεζική τοκογλυφία και η επαχθέστατη των φτωχών φορολογία…
Που έφθασαν μάλιστα σε τέτοιο σημείο απανθρωπιάς, ώστε να επιβαρύνουν πρόσφατα με δυσβάστακτο φόρο ακόμη και τα παλιά αυτοκίνητα! Φόρο που μάλιστα τον έχουν βαφτίσει -οι ρυπαροί- με πρόσχημα τη ρύπανση του περιβάλλοντος, και «πράσινο». Κι αυτό, για να ενισχύσουν, έναντι, όπως φαίνεται, ευνόητων οικονομικών ανταλλαγμάτων, τις βιομηχανίες και το εμπόριο των αυτοκινήτων….
Σε βάρος φυσικά των οικονομικά ασθενέστερων, για τους οποίους χύνουν- τάχα-μαύρα δάκρυα! Όταν τα παλιά αυτοκίνητα είναι είδος πρώτης ανάγκης για τη φτωχολογιά. Που οι περισσότεροι σε καμιά περίπτωση δεν έχουν τη δυνατότητα να τα αντικαταστήσουν με καινούργια. Όπως οι απάνθρωποι πολιτικοί και τα λαμόγια τους. Που μπορούν να αλλάζουν τ' αυτοκίνητα, όπως τις χαρτοπετσέτες στα λουκούλλεια γεύματά τους…
Αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για το περιβάλλον και διέθεταν στοιχειώδη ανθ
ρωπιά και τσίπα, θα πριμοδοτούσαν την απόσυρση, αλλά δεν θα επέβαλαν στο φτωχό λαό πρόστιμο, επειδή δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα παλαιά τους αυτοκίνητα!….
Ή μήπως η αντιπεριβαλλοντική τους πολιτική δεν αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια – οι δήθεν υπερασπιστές του περιβάλλοντος – το περιβαλλοντικό κακούργημα της εκτροπής του Αχελώου!
Και οι μεν τάσσονται αναφανδόν υπέρ του τερατουργήματος. Για να εκμαιεύσουν τις ψήφους του θεσσαλικού κάμπου, που οπωσδήποτε είναι περισσότεροι των Αιτωλοακαρνάνων. Ενώ οι άλλοι αφήνουν το θέμα να αιωρείται. Έτσι ώστε να έχουν «και το σκύλο χορτάτο και την κουλούρα ακέρια»…
Ή μήπως δεν αποκαλύπτεται, πανηγυρικά, η δολιότητά τους από το γεγονός ότι a priori φρόντισαν με τον διαβόητο νόμο «περί ευθύνης υπουργών» να εξασφαλίσουν εις εαυτούς και αλλήλους ασυλία για τις οποιεσδήποτε ληστείες και λαμογιές σε βάρος του λαού! Που, αφού τις κουκούλωσαν όλες, στο τέλος καταδίκασαν – οι μητροκτόνοι! – και τις κουκούλες. Χάρη στις οποίες «ζουν και βασιλεύουν»….
Η μήπως η οικονομική ολιγαρχία με τα ΜΜΕ της και το μαμωνά της, δεν εκλέγει συνεχώς και αδιαλείπτως τα φερέφωνά της! Για να υπηρετούν στη συνέχεια τα συμφέροντά της. Και να διαιωνίζουν έτσι το καθεστώς της…
Δεν αποτελούν άλλωστε τα τελευταία δυο ντιμπέητ αποκαλυπτική πτυχή της πραγματικότητας αυτής;
Όπου ο «εν πολλαίς κακουργίαις περιπεσών» δικομματισμός ξεχώρισε τους πορφυρογέννητους απ' τους κομπάρσους του πολιτικού θιάσου. Και, ενώ στους κομπάρσους επέβαλε ασφυκτικά πλαίσια διεξαγωγής της συζήτησης, στους κανακάρηδές του επιδαψίλευσε κάθε είδους διευκολύνσεις. Τόσο, που να μεταβάλει το διάλογό τους σε ανιαρή και κακόγουστη φλυαρία…
Η οποία αποσκοπούσε στο να το πάρουμε απόφαση πως η δημοκρατία με την ευνομία και το δικαίωμα της ισηγορίας βρίσκεται θαμμένη στο «γύψο» του Παπαδόπουλου. Και ότι το μόνο καθεστώς, που μας επιτρέπεται να υφιστάμεθα είναι η εναλλασσόμενη Κωστο-Γιωργο-κρατία! Που αύριο μπορεί να γίνει και Γιωργο-Ντορο-κρατία. Πάντα ανάλογα με το χρώμα του χορταριού, που είναι κατάλληλο, για να εξαπατήσει τα κομματικά τους κοπάδια….
Αλλά ποια χρεία έχομε μαρτύρων; Όταν οι ίδιοι διασαλπίζουν τη ρυπαρότητα οι μεν των δε, κάθε ώρα και μέρα, μήνες και χρόνια τώρα! Ή μήπως δεν αποκαλούν οι μεν τους δε ψεύτες και κλέφτες και απατεώνες; Και μάλιστα με επιχειρήματα και ντοκουμέντα!…
Κι ύστερα απ' όλα αυτά, αλλά και απειράριθμα άλλα έρχονται να μας ζητήσουν να τους ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας!….
Μπορεί ύστερα από τέτοια συρροή απάτης και αναξιοπιστίας να είμαστε τόσο αφελείς ώστε να εμπιστευθούμε την υπερβάλλουσα ρυπαρότητά ρους!
Δυστυχώς μπορεί! Ή μήπως δεν είδατε τα κοπάδια των ψηφοφόρων, που κραδαίνουν τα σημαιάκια και βελάζουν συνθήματα υπέρ του δικομματισμού;
Παπα-Ηλίας, 30-09-09
http://papailiasyfantis.blogspot.com
