Περιμένοντας
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Χρόνια στον προθάλαμο
νείρεται δικαιοσύνη
κάθεται στον ξύλινο πάγκο
και περιμένει ακρόαση
Ο θυρωρός του ορθώνει απαγόρευση,
φουσκώνει τη χαίτη του
και του γρυλίζει απειλή
Αυτός κάθεται στον προθάλαμο
και περιμένει
τα νύχια του μάκρυναν
τα μαλλιά του μάκρυναν
τα γένια του άσπρισαν
μα Αυτός ακόμα νείρεται δικαιοσύνη
κάτι μουρμουρίζει
κάτι σαν διαμαρτυρία,
κάτι για δικαιώματα
μα το παίρνει ο άνεμος
Έτσι χρόνια στον προθάλαμο περιμένει
Ο θυρωρός πάντα στην πόρτα,
ορθώνει απαγόρευση
Αυτός πάντα παρακαλάει και περιμένει
ενίοτε βρίζει χαμηλόφωνα,
δυσανασχετεί
Τότε ο θυρωρός του γρυλίζει απειλή
κι Αυτός περιμένει ακόμα
ελπίζοντας ακρόαση
Χρόνια ολάκερα μισοκοιμάται
στον ξύλινο πάγκο και περιμένει
κλώθει επιχειρήματα
ετοιμάζει απολογία
καλοπιάνει το θυρωρό,
τρίζει τα δάχτυλά του και αδημονεί
κρυφοκοιτάζει την πόρτα
και ελπίζει σιωπηλός δικαιοσύνη
Άσπρισαν τα μαλλιά του
καμπούριασε η ράχη του
θόλωσε η ματιά του
μέχρι που ξέχασε τι περιμένει
Έτσι τέλειωσε τη ζωή του
στον προθάλαμο,
Επειδή ακριβώς
αφέθηκε να ελπίζει δικαιοσύνη
περιμένοντας
* http://toxefwto.blogspot.gr/
28 Αυγούστου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος
