Η μέρα καταρρέει

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

Ζέστη μεγάλη

Καύσωνας

Η σάρκα αχνίζει στους δρόμους

Τα γυαλιά ήλιου κρύβουν απόγνωση

Ας έρθει επιτέλους η νύχτα

στις ταράτσες να χαμογελάει φεγγάρι

Ας έρθει η νύχτα

τι να την κάνει τη μέρα ο άνεργος

Ο ιδρώτας του δεν αξίζει, τίποτα

Ο ήλιος ζητάει τον ιδρώτα του

Ο άνεργος δίνει το αίμα του

Στις ταράτσες ανεβαίνουν οι περήφανοι

κρεμάνε στα σεντόνια τους απόγνωση

και αίμα

Πάντα το αίμα τα πεζοδρόμια ζωγραφίζει

κι η απόγνωση κρέμεται στα σεντόνια

Η απόγνωση ουρλιάζει

Ο σκύλος ουρλιάζει απελπισμένα

η απελπισία ουρλιάζει παράφωνα

ανεβαίνει στην ταράτσα

και πέφτει στο φλογισμένο πεζοδρόμιο

Δοκιμάζει τα φτερά του ο άνθρωπος

σε ελεύθερες πτώσεις

Κάτω κόκκινος λεκές η απόγνωση

Κάτω δυο λιωμένες φτερούγες

Στον ήλιο λιώνουν τα φτερά του ανθρώπου

Στον ήλιο φαίνεται το πρόσωπό μας

Ζέστη μεγάλη

Καύσωνας

η μέρα καταρρέει

Επιτέλους κάτι να κάνουμε

η πόλις αχνίζει δυσοσμία

 

                                8 Ιουλίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος