Η ΚΡΙΣΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η προεκλογική περίοδος πέρασε διαφορετική από τις προηγούμενες. Η κρατκή μηχανή, ότι δηλαδή απόμεινε πλέον απ' αυτήν, οφείλει μας λένε να αποκτήσει εκ νέου τους συνήθεις ρυθμούς. Προς τί όμως; Οι κατευθυνόμενες ειδήσεις κάνουν λόγο για υστέρηση εισόδων. Καταντήσαμε να θεωρούμε αυτή ως το πλέον σημαντικό κρατικό ζήτημα, δεδομένων των ασφυκτικών υποχρεώσεών μας έναντι των τοκογλύφων δανειστών μας.
Οφείλεται άραγε η υστέρηση στη συνήθη προεκλογική ραστώνη ή πρέπει να αποδεχθούμε ως αιτία την παρατεταμένη ύφεση, η οποία επιτείνεται λόγω των εξοντωτικών μέτρων του «σωτηρίου» μνημονίου, σωτηρίου για τους διεθνείς κερδοσκόπους.
Οι δανειστές μας γνωρίζουν πολύ καλά τις οικονομικές μας δυνατότητες. Βεβαιώθηκαν με τις πρόσφατες εκλογές ότι ο φόβος μπορεί να αποτελέσει για κάποια ακόμη έτη άριστο μέσο επηρεασμού σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος. Συνεπώς η «λύση» της με μέτρο αφαίμαξης των καταθέσεων των μικρομεσαίων στρωμάτων του λαού προς πληρωμή των παντοίων επιβαρύνσεων φορολογικής φύσεως θα εντείνεται. Για την ελάφρυνση των πιέσεων που θα δέχεται η Εξουσία, καθώς η κρίση θα εντείνεται, θα χρησιμοποιούνται δοκιμασμένα ήδη με επιτυχία όπλα. Η αντιπαράθεση τμημάτων του λαού (δημόσιοι υπάλληλοι κατά ιδιωτικών, προνομιούχοι κατά αποκλήρων, εντόπιοι κατά ξένων) με ολέθριες τις συνέπειες για την εθνική ομοψυχία, η οποία δοκιμάζεται παρά τις όψιμες πατριωτικές κορώνες εκ μέρους αρκετών πολιτικών. Η αντιπαράθεση ευνοείται από το πνεύμα ατομισμού, το οποίο έπνευσε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Γι' αυτό και εν πολλοίς είμαστε απρόθυμοι να σπεύσουμε προς συμπαράσταση των συνανθρώπων μας που έχουν την ανάγκη.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα συνάνθρωποί μας βιώνουν τραγικές καταστάσεις. Υπόσχονταν κάποιοι πολιτικοί με κομπασμό ότι δεν θα επιτρέψουν να υποβαθμιστεί το επίπεδο ζωής στη χώρα μας στο επίπεδο άλλων βαλκανικών χωρών εκδηλώνοντας απαράδεκτη περιφρόνηση προς λαούς πολιτιστικά συγγενείς μας. Αλλά οι πολιτικοί αυτοί ποτέ δεν αισθάνθηκαν Βαλκάνιοι, καθώς είχαν αποδεχθεί τις δυτικές «πολιτιστικές αξίες», τις οποίες υπηρέτησαν και εξακολουθούν να υπηρετούν προς ίδιον όφελος και καταβαράθρωση του λαού και της χώρας μας. Η εθνική μας υπερηφάνεια εξατμίζεται, καθώς ολοένα και περισσότεροι αποδεχόμαστε τις εξελίξεις ως μη ανατρέψιμες η διορθώσιμες υπό τις διεθνείς συγκυρίες. Οι ανάγκες για παροχή υλικής βοήθειας πολλαπλασιάζονται. Τα συσσίτια όμως, εκκλησιαστικά και άλλα φαίνονται ανεπαρκή. Οι ευρωπαϊκές στατιστικές αναφέρονται σε άστεγους Έλληνες και στην έξαρση της ανεργίας. Μόνο κατά το Α΄ τρίμηνο του τρέχοντος έτους απωλέσθηκαν 400.000 θέσεις! Οι νέοι μας επιστήμονες ετοιμάζονται προς μετανάστευση, ενώ οι αναποφάσιστοι απ' αυτούς συντηρούνται από το οικογενειακό ταμείο ανεργίας. Θλιβερότερη είναι η εικόνα στον τομέα της υγείας. Πονεμένες από την βαρειά ασθένεια που έπληξε μέλος της οικογενείας υπάρξεις μετακινούνται σε μεγάλη έκταση της μείζονος πρωτευούσης προς εξασφάλιση των απολύτως απαραιτήτων φαρμάκων. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι οι ίδιοι οι ασθενείς που υφίστανται την ταλαιπωρία και τον ευτελισμό της αναμονής επί ώρες σε σειρές που σχηματίζονται από τα χαράματα. Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Και οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την γλώσσα που έμαθαν, την ξύλινη, συνεπικουρούμενοι από τους δοτούς δημοσιογράφους των πανισχύρων μέσων της διαπλοκής.
Πρόσφατα για λόγους εντυπώσεων έγινε γνωστό ότι έλεγχοι έφεραν σε φως κάποιες σημαντικές ατασθαλίες. Σε μία από τις περιπτώσεις αναφέρθηκε ότι ο «δράστης» ήταν ιερέας, που εξασφάλιζε με το βιβλιάριό του φάρμακα για πολλούς ενορίτες του, ακόμη και γυναίκες! Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την εντύπωση που προκάλεσε η είδηση στο ευρύ κοινό. Είναι όμως αναμφισβήτητο ότι οι διοχετεύσαντες την είδηση είχαν σκοπό να πλήξουν την Εκκλησία. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο ιερέας έπραττε ορθά με βάση τις εντολές του Ευαγγελίου. Οπωσδήποτε όμως με τις ενέργειές του έδειξε τη μεγάλη συμπάθεια προς τον πάσχοντα ενορίτη του. Ας εξετάσουμε την είδηση διαφορετικά απ' ότι οι διοχετεύσαντες αυτή. Για να αναγκαστεί ο ιερέας να προβαίνει στην καταδικαστέα ενέργεια της εξαπάτησης του ασφαλιστικού ταμείου, ασφαλώς αρκετοί ενορίτες δεν διέθεταν ασφαλιστική κάλυψη. Αυτό δεν είναι τρωτό, για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε ως κοινωνία; Κατά τη διάρκεια της κατασπατάλησης των δανείων, που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάντια, διοργανώθηκαν πλήθος επιδοτουμένων σεμιναρίων πληροφορικής και εκπαιδεύτηκαν πλήθος προσώπων, τα οποία δεν κάθησαν έκτοτε ενώπιον υπολογιστού. Τα σημαντικά αυτά ποσά, τα οποία διετέθησαν κατά το μεγαλύτερο μέρος σε φίλους του κόμματος εξουσίας, στέρησαν το Κράτος από την εκπόνηση προγραμμάτων, τα οποία θα κάλυπταν όλους τους οργανισμούς (νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΟΥ). Τα προγράμματα αυτά από δεκαετίες θα είχαν συντελέσει στην εξοικονόμηση τρομακτικών ποσών που κατασπαταλήθηκαν. Προγραμματιστές η χώρα μας έχει πολλούς και άριστους. Αυτούς οι ιθύνοντες εξώθησαν στην ανεργία, διότι δεν ήθελαν να «στρώσει» η δημόσια μηχανή. Ήθελαν να αλωνίζουν οι ημέτεροι προμηθευτές μεσάζοντες και επίορκα στελέχη του Δημοσίου, προκειμένου να διασπαθίζεται το δημόσιο χρήμα ανετότερα και με μικρότερους τους κινδύνους συνεπειών.
Το κάπως «παρήγορο» είναι ότι η κρίση, καθώς βαθαίνει εξαπλώνεται σε μεγαλύτερη έκταση της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι χώρες του Νότου μας ακολουθούν κατά πόδας και φαίνεται να σέρνουν στο χορό και την Γαλλία. Ο γερμανογαλλικός άξονας φαίνεται να εξασθενεί και εκδηλώνεται διάθεση αντιπαράθεσης προς τη σκληρή πολιτική των φαινομένων ως ισχυρών οικονομικά χωρών του Βορρά. Το νέο στοιχείο είναι η διαφαινόμενη κάμψη του ρυθμού ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας. Είναι η τιμωρία για την αλαζονεία και αναλγησία έναντι των χωρών του Νότου, τους οποίους, αν και εταίροι, συμπεριφέρονται οι οικονομικά ισχυροί ως κατώτερους χωρίς να καταγγέλλονται για φυλετικές διακρίσεις. Η κάμψη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η αγορά της κινεζικής κομματικής νομενκλατούρας δεν θα καταφέρνει για πολύ ακόμη να αντισταθμίζει τις απώλειες από την κάμψη της αγοραστικής δύναμης των λαών των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Αν ποτέ εκδηλωθεί κρίση στις χώρες του Βορρά δεν θα είναι τόσο ήπια, όσο εκδηλώνεται σήμερα στον Νότο. Ο Νότος μπορεί να θρέψει τους πληθυσμούς του. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε πολύ καλά και να αισιοδοξούμε. Μόνο αν μας κηρύξουν εκ νέου πόλεμο και μας αρπάξουν τα αγαθά της γης μας, θα πεθάνουμε από την πείνα. Προς το παρόν όμως μας οδήγησαν σε περιφρόνηση προς τη γη και για την κάμψη της πρωτογενούς παραγωγής είμαστε εμείς πρωτίστως οι υπεύθυνοι. Τώρα θέλουν να αγοράσουν όλον τον δημόσιο πλούτο και να μας καταστήσουν υποτελείς εφ' όρου Ιστορίας.
Δεν θα το καταφέρουν, αν επιστρέψουμε στις αξίες μας που έχουμε τελευταία απεμπολήσει. Αν ξαναγίνουμε ολιγαρκείς και θερμάνουμε την αγάπη προς την πατρίδα, τότε και την κρίση θα ξεπεράσουμε με μικρές συνέπειες και την πατρίδα μας θα ελευθερώσουμε. Έχουμε διάθεση για αγώνα;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 2-7-2012
