21η μνήμη Νίκου Τεμπονέρα: Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ,
ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ’73 Η ομιλία του Μιχάλη Βασιλάκη
ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ,
ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ’73 Η ομιλία του Μιχάλη Βασιλάκη
Φίλοι, συναγωνιστές, σύντροφοι, νέοι και νέες
● 21 χρόνια από το Γενάρη του ‘91 και κάθε χρόνο σε τούτο εδώ το μέρος, αποτιμούμε τα πεπραγμένα του πολιτικού συνασπισμού εξουσίας εκείνης της εποχής, γραμμένα γύρω από το κρατήρα στο κρανίο του Νίκου Τεμπονέρα από τους σιδερολοστούς του κράτους και του παρακράτους.
● Για 21 χρόνια μετά συνεχώς και σταθερά αυτός ο πολιτικός συνασπισμός εξουσίας εξελίσσεται, ανανεώνεται, διευρύνεται σε έκταση και σε βάθος για να διαμορφωθεί και τυπικά πια σε ΜΑΥΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ το Φλεβάρη του 2010 με την εσπευσμένη και προωρη εκλογή προέδρου δημοκρατίας επιβάλλοντας στη συνέχεια στο λαό και στη χώρα χωρίς πολιτικά προβλήματα τη γραμμή των μνημονίων με κοινοβουλευτική νομιμοποίηση τον Απρίλιο του 2010.
● Στη πορεία του αυτή, αυτός ο πολιτικός συνασπισμός εξουσίας από την νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία (ηγεμονική δύναμη του συνασπισμού εξουσίας) μέχρι και το νεοφασιστικό πόλο, δημιουργεί και την κοινωνική του βάση με την αντίστοιχη κοινωνική ηγεμονία, θεμελιωμένη στη διαφθορά, την κλοπή χρήματος, στο παρασιτισμό της προμήθειας, που απογυμνώνει την παραγωγική διάρθρωση της χώρας, αποδυναμώνει κοινωνικά και πολιτικά την εργατική τάξη την κοινωνία της εργασίας. Το «άρπαξε να φας και κλέψε να χεις» δεν εκπέμπεται απλά σαν υπολανθάνουσα ιδεολογία του εξουσιαστικού συστήματος, αλλά υλοποιείται προκλητικά σε κάθε επίπεδο των θεσμών και λειτουργιών του νεοελληνικού κράτους.
● Στη πορεία του αυτή, αυτός ο πολιτικός συνασπισμός εξουσίας από την νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία (ηγεμονική δύναμη του συνασπισμού εξουσίας) μέχρι και το νεοφασιστικό πόλο, δημιουργεί και την κοινωνική του βάση με την αντίστοιχη κοινωνική ηγεμονία, θεμελιωμένη στη διαφθορά, την κλοπή χρήματος, στο παρασιτισμό της προμήθειας, που απογυμνώνει την παραγωγική διάρθρωση της χώρας, αποδυναμώνει κοινωνικά και πολιτικά την εργατική τάξη την κοινωνία της εργασίας. Το «άρπαξε να φας και κλέψε να χεις» δεν εκπέμπεται απλά σαν υπολανθάνουσα ιδεολογία του εξουσιαστικού συστήματος, αλλά υλοποιείται προκλητικά σε κάθε επίπεδο των θεσμών και λειτουργιών του νεοελληνικού κράτους.Το ΕΥΡΩ υψώθηκε από την παρασιτική ιθύνουσα τάξη στη θέση του απόλυτου φετίχ του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, για να χρησιμοποιηθεί σαν δίαυλος καταλήστευσης του λαού και του τόπου, από τις συμμοριακές ομάδες των λαθρεμπόρων στα πεδία της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας, του πνεύματος.
Αναπόδραστα έτσι φτάνουμε στην Ελλάδα του 2012 με τις συμμοριακές ομάδες και στα ανώτερα επίπεδα τους να συναλλάσσονται ανοικτά και χωρίς αιδώ, να παζαρεύουν για μερικά εκατομμύρια ευρώ τις τύχες ενός λαού και μιας χώρας, να αλληλοκαταγγέλονται και να αλληλοαποκαλύπτονται!!!
Η Ελλάδα του 2012 πολύ λίγο προσιδιάζει ακόμη και σε μια ταξική καπιταλιστική κοινωνία έστω και σε βαθιά κρίση!
Ούτε καν σε μια χώρα υπό πολιτική επιτήρηση, διαφέρει ακόμα και από καθεστώς αποικίας!
Περισσότερο προσιδιάζει και εξελίσσεται ραγδαία σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στα οποία το φετιχοποιημένο ευρώ έχει αντικαταστήσει την αγκαθωτή και ηλεκτροφόρα περίφραξη καθώς και τα θανατηφόρα αέρια των κρ
εματορίων του, για την εργατική τάξη.Στο κουκούλι του εξωσυνταγματικού υβριδίου του ιδιόμορφου πολιτικού ολοκληρωτισμού που ακούει στο όνομα κυβέρνηση Παπαδήμου επωάζεται όχι απλά μια νέα μορφή κυβέρνησης και διαχείρισης αλλά η νέα ταξική εξουσία των στρατοπεδαρχών, η ακραία αντιδραστική ανατροπή και του σημερινού ακόμη συνταγματικού χάρτη στις βασικές του διατάξεις. Ο διαγωνισμός για μια θέση στο κάδρο των στρατοπεδαρχών έχει ήδη ξεκινήσει ανάμεσα στους Καρατζαφύρερ, τους παραπλανημένους από τον Εφραίμ και τα πολιτικά υποπροϊόντα του Παπανδρεισμού με την μάχη αποκαθήλωσης του.
Αναμφίβολα η κατάσταση που βρίσκεται χώρα και λαός είναι περίπλοκη.
Η παραγωγική συγκρότηση, η κοινωνικοταξική της διάρθρωση, το πολιτικό σύστημα, το πλαίσιο των διεθνών οικονομικών και πολιτικών της σχέσεων, η γεωπολιτική της θέση, στο κεντρικό θέατρο των ανταγωνισμών για παγκόσμια ηγεμονία ΕΥΡΩΠΗ και Μεσογειακή λεκάνη συγκροτούν ένα δίκτυο εκρηκτικών αντιθέσεων που μόνο η βαθειά γνώση και η πολιτική κατανόηση τους μπορεί να οδηγήσει και στη χάραξη μιας διεξόδου χωρίς την εξαθλίωση του λαού και τη διάλυση της χώρας.
Αναμφίβολα η κατάσταση που βρίσκεται χώρα και λαός είναι περίπλοκη.
Η παραγωγική συγκρότηση, η κοινωνικοταξική της διάρθρωση, το πολιτικό σύστημα, το πλαίσιο των διεθνών οικονομικών και πολιτικών της σχέσεων, η γεωπολιτική της θέση, στο κεντρικό θέατρο των ανταγωνισμών για παγκόσμια ηγεμονία ΕΥΡΩΠΗ και Μεσογειακή λεκάνη συγκροτούν ένα δίκτυο εκρηκτικών αντιθέσεων που μόνο η βαθειά γνώση και η πολιτική κατανόηση τους μπορεί να οδηγήσει και στη χάραξη μιας διεξόδου χωρίς την εξαθλίωση του λαού και τη διάλυση της χώρας.
Δημοκρατική, προοδευτική διέξοδος υπάρχει ακόμη και σήμερα…
Απέναντι στην εξουσία των στρατοπεδαρχών ας ορθώθει ο προοδευτικός, δημοκρατικός, αντινεοφιλελεύθερος συνασπισμός των δυνάμεων της εργασίας.
Σε αυτό τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με την ίδια αποφασιστικότητα και θέληση που ο Νίκος Τεμπονέρας αντιμετώπισε τους σιδερολοστούς το Γεναριάτικο βράδυ του ΄91.
Σε αυτόν τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με όλο το είναι του μικρού ανώνυμου αγωνιστή όπως τον βλέπει ο ποιητής στο ελεγείο πάνω στον τόπο της θυσίας του:
Σε αυτό τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με την ίδια αποφασιστικότητα και θέληση που ο Νίκος Τεμπονέρας αντιμετώπισε τους σιδερολοστούς το Γεναριάτικο βράδυ του ΄91.
Σε αυτόν τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με όλο το είναι του μικρού ανώνυμου αγωνιστή όπως τον βλέπει ο ποιητής στο ελεγείο πάνω στον τόπο της θυσίας του:
«…Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού που κατεβαίνουν από τα μεσάνυχτα.
Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.
Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά του περισσότερο!
Άναψες κάτω από το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο.
Καρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες.
Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο και έπαιξες τον Άνθρωπο!»
Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.
Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά του περισσότερο!
Άναψες κάτω από το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο.
Καρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες.
Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο και έπαιξες τον Άνθρωπο!»
ΝΙΚΟ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ
ΠΗΓΗ: Αναρτήθηκε από τον/την eamgr στο 11 Ιανουαρίου, 2012, http://eamgr.wordpress.com/2012/01/11/….1/
