Ακριβέ μου, Ελπήνωρ! Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
Της Νίνας Γεωργιάδου
Δε βρίζω κανένα. Αν αυτό μας παρηγορεί, απ’ τον ηλίθιο Ελπήνορα αντιπροσωπευόμαστε όλοι. Ή σχεδόν όλοι. Εγώ λοιπόν αποστολέας, εγώ και παραλήπτης. Κι εσύ κι εσύ και οι άλλοι. Ο μέσος όρος. Η χρυσή μετριότητα ενός λαού, που στους χειρότερους εφιάλτες του δεν είδε αυτή φρίκη και τώρα τη ζει. Σιωπηλά, υπομονετικά, μαζοχιστικά, υπομένει τη φρίκη και δέχεται ακόμη να απαντά στα διφορούμενα των δημοσκοπήσεων, να καταφεύγει σε προσευχές και ικεσίες, να αυταπατάται ατομικά ή ομαδικά, να διασύρεται και να απειλείται, να απολύεται και να αποκηρύσσει τα παιδιά του, να ξεπουλιέται και να συμμορφώνεται.
Μια συντριπτική πλειοψηφία ραγιάδων. Μια εκκωφαντική σιωπή αμνών. Ένα σερνάμενο πλήθος αλυσοδεμένων σκλάβων, που συνεχίζει την καθημερινή του ρουτίνα, σα να μη συμβαίνει τίποτα το συνταρακτικό. Σα να μην είχαμε ποτέ μας ιστορία. Ή σαν η ιστορία να μην έκανε ποτέ της υπερβάσεις πάνω απ’ το ραγιαδισμό.
Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
· Με ένα σύνταγμα, πατσαβουριασμένο στην κωλότσεπη των άλαλων συνταγματολόγων, που καταπίνουν με γαργάρες κάθε αντισυνταγματική ενέργεια αυτής της δοτής και κατ΄επίφαση εκλεγμένης κυβέρνησης που κάτω από άλλες συνθήκες θα αποτελούσε αυτόφωρο αδίκημα για έσχατη προδοσία. 6 Μαΐου 2010. 172 καλοπληρωμένοι βολευτάδες βάφτισαν τη συνθήκη παράδοσης της χώρας, σύμβαση και ξεμπέρδεψαν με τις συνταγματικές δεσμεύσεις.
· Με μια δανειακή σύμβαση που αίρει την ασυλία της χώρας και υποθηκεύει τα «ακατάσχετα» (έδαφος, στρατό, αιγιαλίτιδα ζώνη, υφαλοκρηπίδα, ακόμη και το ίδιο το κοινοβούλιο). Μια δανειακή σύμβαση που όφειλε συνταγματικά να κυρωθεί με νόμο. Από τις 4 Ιουνίου 2010, παραμένει ως νομοσχέδιο στα συρτάρια και κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ βολευτής κανενός κόμματος δεν κάνει μια ερώτηση στην καταραμένη ολομέλεια.
Πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους;
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών.
Γι' αυτό σωπαίνουν.
Ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν!
Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
· Με τις νέες ατομικές συμβάσεις, που στήνουν το κάθε παιδί στο πιο ψηλό σχοινί του τσίρκου τους, να κάνει κωλοτούμπες δίχως δίχτυ ασφαλείας. Δίχως ελπίδα, δικαιώματα, απαιτήσεις. Δωδεκάωρο για 500 ευρώ με μηνιαία σύμβαση. Αν είναι τυχερός. Οι υπόλοιποι κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού των γονιών τους, να αναστενάζουν και να μαραίνονται. Αυτά θα λέμε τώρα;
· Με απολύσεις, μετατάξεις, παραχαράξεις και καθημερινό υβρεολόγιο τύπου κοπρίτη. Με μισθολογικές περικοπές που σου επιτρέπουν ίσα- ίσα την επιβίωση με συνταγές της Κατοχής. Δίχως φάρμακα, νοσοκομεία, γιατρούς, Μια σύριγγα για κάθε δέκα ασθενείς και όποιον πάρει ο χάρος.
Είναι βαρύ και δύσκολο, δε μου φτάνουν οι ζωντανοί.
Πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω
Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
· Με λουκέτα σε χιλιάδες σχολεία, με σχολεία χωρίς βιβλία. Με τα μικρά του Δημοτικού να προσαρμόζονται από σήμερα στην αυριανή δωδεκάωρη δουλεία, την εφηβεία να φτύνει αίμα για την εισαγωγή της στο υπό πτώχευση ΑΕΙ.
· Με εκπαιδευτικούς, συμμορφωμένους, συγχωνευμένους, εξορισμένους, μαστιγωμένους μέχρι αηδίας, να καρτερούν τώρα να «σωθούν» απ’ το ενιαίο ανέκδοτο. Γράμματα, χασάπη!
Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω!
Κι αν φωνάξω,
οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή!
Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
· Με ένα ρωμαλέο μηχανισμό καταστολής που ανοίγει κεφάλια, στέλνει νέους στην εντατική σε προθανάτια κατάσταση αν δεν τους στείλει κατ’ ευθείαν στον τάφο, που σου ψεκάζει τη μούρη με απαγορευμένα καρκινογόνα κατασταλτικά, άμεσης απόδοσης. Όχι εσένα, ακριβέ μου Ελπήνωρ! Αυτόν που διαμαρτύρεται.
· Με ένα λυσσασμένο μιντιακό σκυλολόι που ξερνά πάνω σου έναν οχετό κακοποιημένων ειδήσεων, παραχαραγμένων συμπερασμάτων, διαστρεβλωμένων λέξεων και ξεπαρθενεμένων εννοιών. Το τιμούν οι άνθρωποι το ψωμί που τρώνε.
Σαν το χρυσόψαρο κολυμπώντας μέσα στα χάσματα της αστραπής,
κι ο αγέρας κι ο κατακλυσμός και τ' ανθρώπινα σώματα,
στην αξεδίψαστη γης, συγκλονισμένοι από σπασμωδικά νοήματα.
Ακριβέ μου, Ελπήνωρ! Ηλίθιε, φτωχέ μου, Ελπήνωρ!
Μην ταράζεσαι! Συνέχισε τον ύπνο σου. Δε συμβαίνει δα και τίποτα που να μην το έχει ζήσει η Γη από την εποχή των Νεάντερταλ. Τυλίξου ανεμπόδιστα στον εφιάλτη σου. Μην μπαίνεις στον κόπο! Κι όταν ξυπνήσεις, πήδα στο κενό. Αυτό θα είναι τόπος σου και η προοπτική σου.
Εγώ…να… λίγο σοκαρίστηκα από το σύνθημα της πλατείας Del Sol: «ΜΗ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ».
Νίνα Γεωργιάδου, http://www.youtube.com/user/ninageor
* Στίχοι από το ποίημα του Γ. Σεφέρη, Ο ΣΤΡΑΤΗΣ Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ.
* Ο Ελπήνωρ ήταν σύντροφος του Οδυσσέα. Ενώ δεν διακρινόταν για τη δύναμη ή την ευφυία του, επέζησε στον Τρωικό πόλεμο. Μεταμορφώθηκε από την Κίρκη σε γουρούνι. Την παραμονή της αναχώρησης από το νησί της Κίρκης, ο Ελπήνορας, μεθυσμένος, αποκοιμήθηκε στη στέγη του ανακτόρου. Το πρωί, όταν τον φώναξαν για να φύγουν, εκείνος ξύπνησε, αλλά ξεχνώντας πού βρίσκεται έπεσε από ψηλά και σκοτώθηκε.
ΠΗΓΗ: 23-5-2011, http://www.alfavita.gr/artro.php?id=33497
