-Έλα παππού… Εσύ μου είπες πως έχασες τη δουλειά σου, χρωστούσες, η οικογένειά σου πεινούσε…. Tα ξέχασες κιόλας;… Πέθαναν πολλοί τότε από την πείνα;
-Δεν πέθαναν, αλλά πολλοί δυσκολεύτηκαν.
-Και πως τα καταφέρατε;
-Κοίτα, μαζί με τη λησμονιά, το φόβο, την αδικία και τη βία που σου έχω διηγηθεί, ο δράκος παρακίνησε πολλούς ανθρώπους να δημιουργήσουν ομάδες αλληλεγγύης.
-Τι είναι αυτή η αλληλεγγύη, παππού; Και πώς τους παρακίνησε ο δράκος; Τους έκανε τίποτα μαγικά; Τους μάγεψε;
-Πες το κι έτσι… Όλα ξεκίνησαν από τις δυσκολίες που προκάλεσε ο ίδιος ο δράκος. Πολλοί ένιωσαν πως η κοινωνία έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Δηλαδή να βοηθά ο ένας τον άλλον. Γιατί σήμερα εσύ, αύριο εγώ όλοι μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση.
-Και τι έκανε παππού αυτή η αλληλεγγύη;
-Δημιούργησε πολλές ομάδες… Άλλες μάζευαν τρόφιμα από αυτούς που είχαν δουλειά και χρήματα και τα μοίραζαν σε όσους δεν είχαν. Άλλες μοίραζαν μαγειρεμένο φαγητό στα σπίτια και άλλες μαγείρευαν στις πλατείες και μοίραζαν συσσίτιο. Η οικογένειά μας που ήταν σε ανάγκη τότε, κάθε βδομάδα έπαιρνε μια σακούλα με τα βασικά τρόφιμα.
-Τι λες, ρε παππού; Να που έκανε και καλά ο δράκος που όλο τον κατηγορείς.
-Στην αρχή έτσι φαινόταν. Πολλοί έλεγαν πως ο δράκος είναι μια ευκαιρία να γίνουμε μια πιο αλληλέγγυα κοινωνία. Ξαναθυμηθήκαμε τότε και τον ξεχασμένο σοσιαλισμό. Είναι ώρα, λέγαμε, να χτίσουμε έναν πιο δίκαιο κόσμο.
-Και τι έγινε; Τον χτίσατε, παππού;
-Δυστυχώς όχι. Γιατί άλλοι άνθρωποι … πώς να στο πω, μαγεύτηκαν αλλιώς από το δράκο. Δεν ήθελα ούτε να ακούσουν για σοσιαλισμό. Κάποιοι μάλιστα μαγεύτηκαν τόσο άγρια που δεν ήθελαν να βοηθήσουν κανέναν. Κοιτούσαν μόνο τον εαυτόν τους. Και αυτήν τη συμπεριφορά τους τη δικαιολογούσαν με διάφορες θεωρίες με τις οποίες κατηγορούσαν αυτούς που βρίσκονταν σε ανάγκη.
-Δηλαδή κατηγορούσαν κάποιον γιατί έχασε τη δουλειά του;
-Δυστυχώς ναι. Τον κατηγορούσαν ότι είναι ανίκανος, τεμπέλης και δεν του φταίει κανείς , παρά μόνο ο ίδιος. Και ξέρεις, αν πιστεύεις πως αυτοί που δυσκολεύονται είναι κατώτεροι από τους άλλους, αρχίζεις και ξεχωρίζεις τους ανθρώπους: Από τη δουλειά, από τις συνήθειες, από το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, το φύλο. Και αυτό λέγεται ρατσισμός. Την ξέρεις αυτή τη λέξη… Έτσι δεν είναι;
-Βέβαια παππού… Εσύ δε λες για το διπλανό μας πως είναι ρατσιστής;
-Ναι το λέω γιατί όλο βρίζει τους τσιγγάνους που μένουν στο άλλο τετράγωνο. Επειδή βάζουν τη μουσική δυνατά, επειδή τα παιδιά τους καμιά φορά ζητιανεύουν…. Όλο και κάτι βρίσκει για να τους βρίζει.
-Άσε το γείτονα τώρα, παππού. Πες μου για κείνους τους ρατσιστές… τότε με το δράκο.
-Οι ρατσιστές τότε πίστευαν πως κινδύνευαν από τους φτωχούς, τους τσιγγάνους, τους μετανάστες. Επειδή αυτοί, όπως ξέρεις, δεν είναι και πολύ καθαροί και περιποιημένοι. Τους κατηγορούσαν, λοιπόν, πως δήθεν τραβάνε πάνω τους την ανάσα του δράκου. Και καταλαβαίνεις…
-Tι τους έκαναν; Τους φώναζαν;
-Όχι μόνο αυτό… Αλλά τους έδιωχναν, τους έβριζαν, μέχρι και την αστυνομία φώναζαν. Και πιο πολύ κυνηγούσαν στους Τσιγγάνους. Γι αυτό οι Τσιγγάνοι έπαθαν τη μεγαλύτερη ζημιά από το δράκο. Δεν μπορούσαν ούτε να… ζητιανεύουν.
-Για στάσου ρε παππού. Ο δράκος άλλους τους μάγεψε με την αλληλεγγύη και άλλους με το ρατσισμό; Πώς έγινε αυτό;
-Γίνεται και μην ξαφνιάζεσαι. Και σήμερα πώς είναι τα πράγματα; Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι; Όλοι μαγεύονται το ίδιο; Όχι. Άλλοι μαγεύονται από την αλληλεγγύη και άλλοι από το ρατσισμό – σαν το γείτονά μας. Άλλοι από τη δικαιοσύνη και άλλοι από τα πλούτη και την αδικία…. Άλλοι από τα βιβλία και άλλοι από τα λούσα και τα ακριβά ρούχα… Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται…
-Ε, τότε, παππού, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
-Πώς το λες αυτό; Γιατί να μην αλλάξει; Κάποτε θα…
-Μα εσύ το είπες μόλις τώρα, παππού…. Και τότε με το δράκο και τώρα χωρίς δράκο ο κόσμος ίδιος μένει. Και αν η απειλή του δράκου δεν μπόρεσε να μαγέψει τους ανθρώπους στην αλληλεγγύη και να κάνει τον κόσμο πιο δίκαιο, τότε ποιος θα μπορέσει;
* Ο Βασίλειος Χριστόπουλος είναι συγγραφέας, σπούδασε στην Αθήνα, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, πολιτικός μηχανικός και στη Γλασκώβη, μεταπτυχιακά στη Χωροταξία και Περιφερειακή Ανάπτυξη. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα από το 1976.
ΠΗΓΗ: 28.12.2021, ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ του παππού για την εποχή του κορωνοϊού – λογοτεχνία στην κοινωνία (wordpress.com).
