Το κορμί σου κοίταξε, στα σωθικά του,

το συκώτι.

Η ψυχή σου σήκωσε μπόι ώριμο,

αγέρωχη.

Τα μάτια σου ακουμπούν πλήκτρα, σήματα

χαϊδεύουν.

*****

Χαμογελάς στο χώρο των εκπλήξεων

και μας κοιτάς!

Βασίλη Μάγγο, Βολιώτη, αργοπέθανες

μυστήρια.

Ανθέ εύοσμε, της νιότης η μέλισσα,

δακρύζουμε.

****

Τι κι αν μαζεύτηκε ο πνιγηρός μπουχός,

άστρο βγήκε.

Ατενίζουμε στο δάκτυλό σου χρέος

δυσήλατο.

Το ξέρουμε, είναι δύσκολος ο δρόμος

της αγάπης.

* Το ποίημα γράφτηκε το καλοκαίρι του 2020 και συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του συγγραφέα «Αποστάξεις σε καιρούς δυστοπίας» και με υπότιτλο «77 νύξεις άλλης βιωτής και πολιτείας», σελ. 99, στο κεφάλαιο «Ερχομοί», εκδόσεις ΑΡΜΟΣ 2020.